2019 සැප්තැම්බර් 15 වන දින, දෙවන ලෝක සංග්‍රාමය (IIGM) පුපුරා යාමේ සැමරුමේ සන්දර්භය තුළ, යුරෝපීය පාර්ලිමේන්තුව විසින් "නාසිවාදය, කොමියුනිස්ට්වාදය සහ අනෙකුත් ඒකාධිපතියන් විසින් සිදු කරන ලද මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි අපරාධ හෙළා දකින යෝජනාවක් අනුමත කරන ලදී. 20 වැනි සියවසේ පාලන තන්ත්‍ර” . මෙම ප්‍රකාශය මතභේදයකින් තොර වූවක් නොවේ. මතවාදයන් දෙකම එකම මට්ටමක තැබීම පිළිගත නොහැකි බැවින් නාසිවාදය සහ කොමියුනිස්ට්වාදය සම කිරීම අතිශය අසාධාරණ දෙයක් බව වමේ සමහර හඬවල් සලකන ලදී. නිදසුනක් වශයෙන්, නොවැම්බර් මාසයේදී පෘතුගීසි පාර්ලිමේන්තුවේදී මෙම ප්‍රශ්නය විවාදයට ගැනුණු අතර එහිදී Bloco de Esquerda හි නායකයා ප්‍රකාශ කළේ එවැනි සැසඳීමක් ෆැසිස්ට්වාදයට සුදු හුනු ගෑම සඳහා ඓතිහාසික උපාමාරුවක් ඇඟවුම් කර එය කොමියුනිස්ට්වාදයට සමාන කරන බවයි.
නාසිවාදය/ෆැසිස්ට්වාදය[1] සහ කොමියුනිස්ට්වාදය 20 වැනි සියවසේ ඉතිහාසයේ, විශේෂයෙන්ම යුරෝපයේ මූලික කාර්යභාරයක් ඉටු කරන බවට සැකයක් නැත. ලිබරල් ප්රජාතන්ත්රවාදය ආර්ථික අර්බුදයෙන් හා අසමානතාවයෙන්, ජාතිකවාදී ආවේගයන්ගෙන් සහ පළමු ලෝක යුද්ධයේ විවෘත තුවාලවලින් ගිලිහී යන බවක් පෙනෙන්නට තිබූ යුද්ධයන් අතර මතවාදයන් දෙකම යුරෝපයේ විශාල ජනප්‍රියත්වයක් අත්කර ගත්තේය. සංකල්ප දෙකේම නාමයෙන් උච්ඡාරණය කළ හැකි අපරාධ සිදු වී ඇති බව ද ප්‍රතික්ෂේප කළ නොහැක. දැන්, දෘෂ්ටීන් දෙකම එක හා සමානව ප්‍රතික්ෂේප කළ යුතු බව සැලකිය හැකිද , හෙළා දැකිය යුතු අතර, ඒ තුළ ඉවසා සිටින දෙයින් පවා නෙරපා දැමිය යුතුය.දේශපාලන අයිතීන්ට ගරු නොකරන්න, ප්‍රධාන වෙනස ස්වභාවිකවම දේපල අයිතිවාසිකම් හා සම්බන්ධ සෑම දෙයක්ම වනු ඇත. කොමියුනිස්ට් රජය යටතේ රටවල් විශාල වශයෙන් දිගු කිරීම ද මේ සියල්ලේ විශාල විචල්‍යතාවයක් අපට පෙන්වයි. නිදසුනක් වශයෙන්, ටිටෝගේ යුගෝස්ලාවියාව, බොහෝ ආකාරවලින්, සෝවියට් සංගමයට වඩා බොහෝ විවෘත හා නිදහස් රටක් විය. ඇත්ත වශයෙන්ම, මෙය 1930 ගණන්වල ඉතාලියට හෝ ජර්මනියට සාපේක්ෂව ෆ්‍රැන්කොයිස්ට් ස්පාඤ්ඤයටද අදාළ වේ, අප එය ෆැසිස්ට් ආකෘතියක් ලෙස සලකන්නේ නම්.
IIGM හි ප්‍රතිඵලය කොමියුනිස්ට්වාදයේ වඩා හොඳ ප්‍රතිරූපයකට හේතු විය , සෝවියට් සංගමයේ මිලිටරි ජයග්‍රහණය නිසා පමණක් නොව, බොහෝ යුරෝපීය රටවල නාසි-ෆැසිස්ට් ආක්‍රමණයට එරෙහි ප්‍රතිරෝධයේ දී කොමියුනිස්ට් සටන්කාමීන්ගේ ක්‍රියාකාරී භූමිකාව ද නිසා ය. කොමියුනිස්ට් නියෝජිතයන් සහ මන්ත්‍රීවරුන්ගේ පැමිණීම මෙයින් බොහෝමයක් සාමාන්‍යකරණය විය. පොදුවේ ගත් කල, මෙම පක්ෂ කිසිදු විප්ලවයක් ආරම්භ නොකර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රීඩාවේ නීති රීති පිළිගෙන බලයේ අවකාශයන් පවා අත්පත් කර ගත්හ. 70 ගණන්වල යුරෝකොමියුනිස්ට්වාදය සෝවියට් සංගමයේ අනුශාසනාවලින් ඈත් වෙමින් මධ්‍යම පන්තියේ ඇස් හමුවේ මෙම සාමාන්‍යකරණය උච්චස්ථානයට පත් කිරීමට උත්සාහ කළේය. ඒකාධිපති ෆ්‍රැන්කෝගේ මරණයෙන් පසු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට මාරුවීම සඳහා ස්පාඤ්ඤ කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ සහභාගීත්වය මෙයට හොඳ සාක්ෂියකි[3].
තීරණය
ෆැසිස්ට්වාදයේ සහ කොමියුනිස්ට්වාදයේ ධජය යටතේ, ඔවුන් ඇතිබිහිසුණු සහ අසාධාරණ අපරාධ කළා. අප දැනටමත් පවසා ඇති පරිදි, කොමියුනිස්ට් සහ ෆැසිස්ට් පාලන තන්ත්‍ර සංඛ්‍යාව සහ ඒවායේ කාලසීමාව බෙහෙවින් වෙනස් බැවින්, වැඩිපුරම ඝාතනය කර ඇත්තේ කවුරුන්ද යන්න මත පදනම්ව මෙම විවාදය විසඳීම විකාරයකි. දෘෂ්ටීන් දෙකෙහිම ස්ථවිරයන්හි අයිතිවාසිකම් සහ නිදහස අහෝසි කිරීමට පහසු ප්‍රවේශයන් ඇත එතනින් අපරාධ සිදුකිරීම දක්වා යන්නේ එක් පියවරක් පමණයි.
එයද ධනාත්මක දේවල් කළේ කුමන පාලන තන්ත්‍රයන්දැයි ගණන් බැලීම නුසුදුසු බව මට පෙනේ. කොමියුනිස්ට්වාදය රුසියාවේ මිලියන ගණනක් මිනිසුන් අර්ධ වහල්භාවයෙන් නිදහස් කළ බව හෝ හිට්ලර් වෙනත් බොහෝ දෙනෙකුට රැකියා ලබා දුන් බව ප්‍රතික්ෂේප කළ නොහැක, ගෙවිය යුතු මිල ඉතා ඉහළ වුවද හෝ එය වෙනත් ආකාරයකින් කළ හැකිව තිබුණි . නැවතත්, සාධාරණ සංසන්දනයක් කිරීමට නම් අපට තවත් අවස්ථා වැඩි කාලයක් නිරීක්ෂණය කිරීමට හැකි විය යුතුය.
දෘෂ්ටීන් දෙකම ඔවුන්ගේ දැක්මට අනුව වර්තමාන සමාජයට වඩා හොඳ නව සමාජයක් අපේක්ෂා කරයි. කෙසේ වෙතත්, සැලකිය යුතු වෙනසක් ඇත. කොමියුනිස්ට් සමාජය තුළ සූරාකන්නන් සහ සූරාකෑමට ලක්වන්නන් නොසිටිනු ඇත - හෝ නොවිය යුතුය. ෆැසිස්ට් සමාජය තුළ, ශක්තිමත්ම නීතියක් පවසන පරිදි, මිනිසුන් හෝ මිනිසුන් අතර අසමානතාවයන් පවතින අතර පැවතිය යුතුය. එබැවින්, කොමියුනිස්ට්වාදය සමානාත්මතා ලෝකයක් පරිකල්පනය කරයි, කෙසේ වෙතත් ෆැසිස්ට්වාදය අසමාන ලෝකයක් පරිකල්පනය කරයි . මෙය සාධාරණ බව සෑම දෙනාම විශ්වාස කරති. මේ ලෝක දෙකට ළඟා වීමට නම් එය සිදු කළ යුතුයබලහත්කාර ක්‍රියා (ධනවතුන් කඩුවට දැමීම හෝ අපගේ අසල්වාසීන් ආක්‍රමණය කිරීම), ගෙවිය යුතු මිලක් හෝ පිළිගත නොහැකි දෙයක් ලෙස සැලකිය හැකිය . දැන්, මම සිතන්නේ ලෝකය පිළිබඳ සංකල්පය සහ එක් එක් පුද්ගලයාට ඇති වටිනාකම් අනුව, මෙම අවස්ථාවේදී ඔබට දෘෂ්ටිවාද දෙක අතර අදාළ වෙනසක් සොයාගත හැකිය.
සැලකිය යුතු දෙවන අංගයක් තිබේ. . සමාජයේ ප්‍රගතිය සඳහා සහභාගී වූ මානව හිමිකම්වලට ගරු කරන කොමියුනිස්ට් ව්‍යාපාර තිබී ඇත. 20 වැනි සියවසේ අවසාන දශකවල ප්‍රංශ, ස්පාඤ්ඤ හෝ ඉතාලි කොමියුනිස්ට්වාදීන් විසින් ආරක්ෂා කරන ලද දෙය ලිබරල් ප්රජාතන්ත්රවාදය සහ මානව හිමිකම් සමඟ ගැළපෙන බවට සැකයක් නැත. අවස්ථා දෙකේදීම ප්‍රචණ්ඩත්වය පිළිගනු ලැබුවද, නාසි-ෆැසිස්ට්වාදයට එය ගුණයක්, හොඳ දෙයක් වන අතර පළමු කොමියුනිස්ට්වාදයට එය අවශ්‍ය නපුරකි. සැකයකින් තොරව, මෙම වෙනස ප්‍රායෝගිකව අඩු විය හැකි නමුත් න්‍යායාත්මකව නොවේ, මෙම දෘෂ්ටිවාදයන් අතර සැලකිය යුතු වෙනස් ස්වභාවයක් පෙන්නුම් කරයි. එකක සෑම විටම බලයට ඉඩක් පවතිනු ඇත, අනෙක වෙනත් ක්‍රම නොමැති විට පමණි.
කෙටියෙන් කිවහොත්, මතවාදයන් දෙකම ඉතිහාසයේ දැවැන්තම ම්ලේච්ඡත්වයට උල්පන්දම් දී ඇතත්, කොමියුනිස්ට්වාදය - නිරපේක්ෂ සංඛ්‍යාත්මක වශයෙන්. වඩාත් නරක අතට හැරී ඇත - මූලික අයිතිවාසිකම් සහ නිදහස සඳහා පොදු අවම ගෞරවයක් සමඟ අනුකූල බව පෙන්නුම් කර ඇත. මෙයින් අදහස් කරන්නේ කොමියුනිස්ට්වාදය නොවේඑය අතිශයින් විවේචනය කළ හැකි පැති නැත, නමුත් එය නාසි-ෆැසිස්ට්වාදයේම බව තහවුරු කිරීමට අපහසු වනු ඇත. වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, දෙවැන්න මෙන් නොව, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට ගැළපෙන ෆැසිස්ට්වාදයට ඉඩක් නොමැති සේම, කොමියුනිස්ට්වාදය "මනුෂ්‍ය මුහුණුවරක්" විය හැකි බව නිගමනයක් ලෙස ප්‍රකාශ කළ හැකිය .
[1] ජර්මානු නාසිවාදය, ඉතාලි ෆැසිස්ට්වාදය සහ අනෙකුත් සමාන පාලන තන්ත්‍රයන් අතර වැදගත් වෙනස්කම් තිබූ බවට සැකයක් නැතත්, මෙම ලිපිය සරල කිරීමේ අවශ්‍යතාවය මත අපි මේ සියල්ල ෆැසිස්ට්වාදී ලේබලය යටතේ වටකර ගනිමු.
[2] අප කතා කරන්නේ නිෂ්පාදන මාධ්‍යයන් ගැන මිස පාරිභෝගික භාණ්ඩ ගැන නොවේ.
[3] එම ගිවිසුම් සඳහා ෆ්‍රැන්කෝගේ ආධාරකරුවන්ගෙන් වැදගත් කොටසක් සහභාගී වූ බව සත්‍යයකි, නමුත් කොමියුනිස්ට්වාදීන් මෙන් කිසිවෙක් නැත. ඔවුන්ගෙන් ආඩම්බරයෙන් ෆැසිස්ට් ලේබලයට හිමිකම් කීවේය.
ඔබට ෆැසිස්ට්වාදය හෝ කොමියුනිස්ට්වාදයට සමාන වෙනත් ලිපි දැන ගැනීමට අවශ්‍ය නම්, වඩා නරක කුමක්ද? ඔබට වර්ගීකරණය නොකළ ප්‍රවර්ගයට පිවිසිය හැක. .
ප්රජාතන්ත්රවාදය? ඇත්ත වශයෙන්ම, එය තේරුමක් තිබේද සහ මෙවැනි ඓතිහාසික විනිශ්චයක් කළ හැකිද? මෙම ලිපියෙන් අපි ප්‍රශ්න දෙකටම පිළිතුරක් දීමට උත්සාහ කරමු.“ඉතිහාසය මාව නිදහස් කරනු ඇත”
බලන්න: ටැරට් හි ඇති පංචස්කන්ධ 4 හි තේරුම සොයා ගන්නඑය පිළිබඳ ලිඛිත වාර්තාවක් නොමැති වුවද, මෙම මිථ්‍යා වාක්‍ය ඛණ්ඩය අවසාන කොටස වසා දැමීම සඳහා ප්‍රසිද්ධය. 1953 දී ඒකාධිපති බැටිස්ටාගේ කියුබාවේ බැරැක්ක දෙකකට ගරිල්ලා ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීම සම්බන්ධයෙන් ඔහු ෆිදෙල් කැස්ත්‍රෝව ඉදිරිපත් කළේ ඔහුගේම ආරක්ෂාව සඳහා බව ප්‍රකාශය. කුතුහලයට කරුණක් නම්, කස්ත්‍රෝ මෙම වචන උච්චාරණය කරන විට ඔහු තවමත් මාක්ස්වාදී උපකල්පන සඳහා ප්‍රසිද්ධ නොවීය 1959 දී විප්ලවය ජයග්‍රහණය කළ පසු 20 වැනි සියවසේ ශ්‍රේෂ්ඨ කොමියුනිස්ට් නායකයන්ගෙන් කෙනෙකු බවට පත් වනු ඇත. එවැනි ප්‍රකාශයක් පෙර ඡේදයේ සකස් කරන ලද එක් ප්‍රශ්නයකට අපව යොමු කරයි: ඓතිහාසික විනිශ්චයන් කිරීම අර්ථවත්ද ?
වෙනත් බොහෝ සංකීර්ණ ප්‍රශ්න වල මෙන්, මම සිතන්නේ සංයුක්ත පිළිතුර එය රඳා පවතින බවයි, සහ එය රඳා පවතින්නේ එක් එක් ඓතිහාසික සන්දර්භය සඳහා සුදුසු පරාමිති භාවිතා කළ හැකි නම් . නිදසුනක් වශයෙන්, පුරාණ ග්රීසිය බොහෝ විට ප්රජාතන්ත්රවාදයේ තොටිල්ල ලෙස හැඳින්වේ. කෙසේ වෙතත්, ප්රජාතන්ත්රවාදය නිර්වචනය කිරීම සඳහා වඩාත් පොදු වත්මන් පරාමිතීන් සමඟ, අපි එය කිසි විටෙකත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රමයක් ලෙස නොසලකන බව පැහැදිලිය, ආරම්භයේ සිටම ජනගහනයෙන් බහුතරයක් අද අප මූලික යැයි සලකන දේශපාලන අයිතිවාසිකම් භුක්ති නොවිඳින බැවිනි. තවමත්, අත්‍යවශ්‍ය අදහස් කිහිපයක්ග්‍රීක polis හි කෙසේ හෝ මහජන කටයුතු සඳහා පුරවැසි සහභාගීත්වය හෝ තේරී පත් වූ නිලතල වෙත ප්‍රවේශය වැනි වත්මන් ප්රජාතන්ත්රවාදය පැවතිණි. එබැවින්, සියලු ආරක්ෂණ සහිතව වුවද, පස්වන සියවසේ පරාමිතීන් සමඟ ක්රි.පූ. (මිනිසුන් අතර සමානාත්මතාවය පිළිබඳ සංකල්ප වර්ධනය නොවූ, ආගමික විශ්වාසයන් ප්‍රවාදය වූ, නීතියේ ආධිපත්‍යය හෝ බලය බෙදීම න්‍යායාත්මක නොවූ තැන්වල...) මෙම නගර රාජ්‍යයන් පිළිබඳ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සලකා බැලීම අවම වශයෙන් යම් ප්‍රමාණයකට කළ හැකිය. ලක්ෂ්‍ය කාලය.
වාසනාවකට මෙන්, ෆැසිස්ට්වාදය සහ කොමියුනිස්ට්වාදය සම්බන්ධයෙන් අපට කළ යුතු විනිශ්චය වඩා සරල ය. අද මේ මතවාදවල සම්මත දරන්නන් නොවන විට එක් ආකාරයකින් හෝ වෙනත් ආකාරයකින් උරුමක්කාරයන් වන පුද්ගලයින් සහ පක්ෂ තිබේ. අපේ ආච්චිලා සීයලා ස්ටාලින් සහ හිට්ලර් සමඟ ඓතිහාසික කාලය බෙදා ගත්හ. මුසෝලිනීගේ ඉතාලියේ හෝ මාඕගේ චීනයේ කාලයේ ලිබරල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වූ සහ සමකාලීන අයිතීන් සහ නිදහස සාධාරණ ලෙස, සමහරවිට සම්පූර්ණ නොවූවත්, නිසැකවම ඊටත් වඩා විශාල ලෙස ගරු කළ තවත් බොහෝ රටවල් තිබුණි. බලතල බෙදීම, මූලික අයිතිවාසිකම්, සර්වජන ඡන්ද බලය, නිදහස් මැතිවරණ... ඒ වන විටත් දන්නා යථාර්ථයන් විය, එබැවින් දේශපාලනයක් සඳහා අද අපට වඩාත්ම ප්‍රිය යැයි පෙනෙන අංග මත පදනම්ව මෙම පාලන තන්ත්‍රයන් විනිශ්චය කිරීම අකාලයේ නොවේ පාලන තන්ත්රය . එබැවින් ඔව්, අපට මෙය සිදු කිරීමට ඉදිරියට යා හැකියවිනිශ්චය.
ෆැසිස්ට්වාදය සහ කොමියුනිස්ට්වාදය යනු කුමක්ද?
කොමියුනිස්ට්වාදය 19 වැනි සියවසේ කාර්මික විප්ලවයේ උණුසුම සහ නිර්ධන පංතියේ නව සමාජය තුළ උපත ලද දෘෂ්ටිවාදය හෝ චින්තන ධාරාව ලෙස අපට සැලකිය හැකිය. මතු විය. මාක්ස් සහ එංගල්ස් විසින් රචිත කොමියුනිස්ට් ප්‍රකාශනයේ (1848) මෙම අදහස්වල ප්‍රධාන බිත්ති ගොඩනඟා ඇති අතර, එය අද දක්වාම තමන් කොමියුනිස්ට්වාදීන් යැයි සලකන සියල්ලන් තුළ පුළුල් ලෙස පවතී.
ඉතා කෙටියෙන් පැවසීමට උත්සාහ කිරීම, කොමියුනිස්ට්වාදයේ ප්‍රධාන ලක්ෂණය වනුයේ නිෂ්පාදන මාධ්‍යයන් සමඟ එක් එක් පුද්ගලයාගේ සම්බන්ධතාවය මත පදනම්ව විවිධ සමාජ පන්තිවල සමාජය පිළිබඳ සංකල්පය ය. 18 වැනි සියවසේ අගභාගයේ සහ 19 වැනි සියවසේ මුල් භාගයේ ධනේශ්වර විප්ලවයේ ජයග්‍රහණය සහ ධනේශ්වර ආර්ථික ක්‍රමයේ නැගීම නිසා අයිතිකරුවන් නිර්ධන පංතිය (තමන්ගේම ශ්‍රම ශක්තිය ප්‍රාග්ධනය සහ යැපුම් මාධ්‍යයන් ලෙස පමණක් තිබූ) සූරාකන සමාජයකට මඟ පෑදීය. . ඇත්ත වශයෙන්ම, මෙම සූරාකෑමේ සම්බන්ධතාවය සෑම විටම ඉතිහාසය පුරා, සියලු වර්ගවල සමාජ හා සංස්කෘතීන් තුළ සිදු විය. එය ඉතිහාසය පිළිබඳ භෞතිකවාදී සංකල්පය ගැන ය: අයිතිකරුවන් කවුදැයි මට කියන්න, සූරාකෑමට ලක්වූවන් කවුදැයි මම ඔබට කියමි.
මෙම අසාධාරණ තත්වයට විසඳුම පන්ති සමාජය අවසන් කිරීම (ඉතිහාසයේ රෝදය බිඳ දැමීම, Daenerys Targaryen කියන දේ) සහ ස්ථාපිත aනිෂ්පාදන මාධ්‍යවල හිමිකාරිත්වය සාමූහිකව පැවති සමාජය[2], මෙලෙස සූරාකෑමට ලක් වූවන් සහ සූරාකන්නන් අතර බෙදීම අවසන් කරයි, නිශ්චිත රටක පමණක් නොව, ලොව පුරා . මාක්ස්වාදී අදහස්වල වර්ධනය, සංක්ෂිප්ත කිරීම සහ ක්‍රියාවට නැංවීමේ සිට 20 වැනි සියවසේ අවසානය දක්වා නිමක් නැති නව උප මතවාදයන්, ව්‍යාපාර, පක්ෂ යනාදිය සඳහා හේතු විය.
එහි කොටස සඳහා, ෆැසිස්ට්වාදය විවේක ගන්නේ නැත. කොමියුනිස්ට්වාදය තරම්ම ගැඹුරු න්‍යායක් මත, එබැවින් එහි නිර්වචනය සඳහා අප බැලිය යුත්තේ එය පැවති තැන එය ක්‍රියාත්මක කිරීම දෙසය. ඊට අමතරව, ෆැසිස්ට්වාදයට කොමියුනිස්ට්වාදයේ ජාත්‍යන්තරවාදී වෘත්තිය නොව දැඩි ජාතික ඉදිරිදර්ශනයක් නොතිබූ බැවින්, එක් එක් ඓතිහාසික සිද්ධිය තවත් බොහෝ විශේෂතා ඉදිරිපත් කරයි. නිජබිම ආරක්ෂා කිරීම සහ ප්‍රවර්ධනය කිරීම වෙනත් ඕනෑම අදහසකට වඩා බර වන උග්‍ර වූ ජාතිකවාදය අප ඉස්මතු කළ යුතුය. ඔබ කම්කරුවෙක්, මධ්‍යම පාන්තිකයෙක් හෝ වංශවත් කෙනෙක් ලෙස ඉපදුනත් කමක් නැත: ජාතිය ඔබ සියලු දෙනාම ඕනෑම පුද්ගලික තත්වයක් අභිබවා එක්සත් කරයි. අවධානය යොමු කරන්න, කොමියුනිස්ට්වාදය වැනි සමානාත්මතා යෝජනාවක් මෙයින් ව්‍යුත්පන්න නොවේ. ෆැසිස්ට් සමාජය තුළ පුද්ගලයන් සහ කණ්ඩායම් අතර යකඩ ධුරාවලියක් ඇත , සමහර විට ප්‍රශ්න කළ හැක්කේ අන් අයට උසස් ශක්තියක් පෙන්වීමට කැමති අයට පමණි.
සාමාන්‍යයෙන් මෙම අදහස ජාතිවාදී උපකල්පන වලින් ව්‍යුත්පන්න වේ: ජාතිය "පිරිසිදු" විය යුතුය, ස්වභාවයෙන්ම මිනිසුන්ගෙන් සමන්විත විය යුතුයඑයට අයත් වන අතර ද්‍රෝහී විදේශීය අදහස් හෝ විලාසිතා වලින් දූෂිත නොවිය යුතුය. ඒ සඳහා ජාතියේ කීර්තිමත් අතීතය තහවුරු කිරීම, එය යථා තත්ත්වයට පත් කිරීම සහ එහි අනාගතය ප්‍රබෝධමත් කිරීම අත්‍යවශ්‍ය වේ. අවශ්‍ය නම් බලහත්කාරයෙන් වුවද අයිතියෙන් තමන්ට අයත් භූමි ප්‍රදේශ ගැනීමට ද අවශ්‍ය විය හැකිය. එබැවින් මිලිටරිවාදය මෙම උපකල්පනවල ස්වභාවික ප්‍රතිවිපාකයකි.
ෆැසිස්ට්වාදය තුළ පවුලේ ආරක්ෂාව වැනි සාම්ප්‍රදායික මූලද්‍රව්‍යවලට හිමිකම් කියමින් නව සමාජයක් සෙවීමේ සුවිශේෂී මිශ්‍රණයක් ඇත. සහ කාන්තාවන්ගේ කාර්යභාරය - ජාතියට ඔවුන්ගේ දායකත්වය දරුවන් සහ තවත් බොහෝ දේ - වඩාත් ගතානුගතික ක්‍රිස්තියානි උපකල්පනවලට සමීපතාවයක් ලෙස සැලකිය හැකිය. මෙම කරුණ වඩාත් මතභේදාත්මක ය, මන්දයත්, ආගම ජ්වලිතව වැළඳ ගන්නා අන් අයට එරෙහිව ආගමෙන් ඈත් වීමට වඩා ෆැසිස්ට්වාදීන් වැඩි කැමැත්තක් දක්වන බව අපට පැහැදිලිව පෙනෙන බැවිනි.
ඔවුන් සමාන හා වෙනස් වන්නේ කෙසේද?
බලන්න: ආදර ටාරෝ එකේ ඔහු කවුද?ෆැසිස්ට්වාදය සහ කොමියුනිස්ට්වාදය ලිබරල්වාදය ප්‍රතික්ෂේප කිරීම බෙදා ගන්න , එනම් පුද්ගල අයිතිවාසිකම් සහ නිදහස පිළිබඳ ඉල්ලීම. සෑම දෙයකටම වඩා සාමූහික අවශ්‍යතාවලට මුල් තැන දෙන උසස් යහපතක් ඇති බව දෙදෙනාම විශ්වාස කරති: එක් අතකින් ජාතිය, අනෙක් පැත්තෙන් කම්කරු පන්තිය.
මෙම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ලිබරල් ප්රජාතන්ත්රවාදය කෙරෙහි ඇති එකම සතුරුකම සමඟ අත්වැල් බැඳගනී. වෙනත් වචන වලින් ධනේශ්වර ප්රජාතන්ත්රවාදය දෙසට. මෙම ක්‍රමය කණ්ඩායම් විසින් ආධිපත්‍යය දරනු ඇතපුද්ගලයන් (ධනේශ්වර, යුදෙව්වන්...) ජාතියේ/කම්කරු පන්තියේ ප්‍රගතිය වළක්වමින් තම අවශ්‍යතා ආරක්ෂා කර ගැනීමට පමණක් එය භාවිතා කරයි. මේවා ඉතිහාසයේ කුණු කූඩයට යැවිය යුතු අක්‍රිය පද්ධති ය. ජාතිය/කම්කරු පන්තිය ප්‍රවර්ධනය කිරීම සඳහා රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණයන් දැඩි ලෙස භාවිතා කිරීම අවශ්‍ය වේ. එබැවින්, දෘෂ්ටිවාදයන් දෙකම පාලනය ලබා ගැනීමට උත්සාහ කරයි, එතැන සිට සමාජ ජීවිතයට සම්පූර්ණ ආකාරයකින් බලපෑම් කිරීමට .
ප්‍රධාන සමානකම් මීට වඩා වැඩි දුරක් නොයයි. මුල්කාලීන ෆැසිස්ට්වාදය ධනවාදය සහ ධනවත් පංති විවේචනය කළද, එය ඉක්මනින්ම තම බලය තහවුරු කර ගැනීම සඳහා ඔවුන් සමග සන්ධානගත වනු ඇත. බොහෝ මහා ව්‍යාපාරිකයන් තම දේපළ හා සමාජ තත්ත්වය සහතික කරන මාක්ස්වාදයට සතුරු ව්‍යාපාරයක් කෙරෙහි මහත් උනන්දුවක් දැක්වූහ. මෙය කම්කරු පන්තියේ සහයෝගය සෙවීමට පමණක් සීමා වූවක් නොවේ, මන්දයත්, සියල්ලට පසු, එය වඩාත්ම සංඛ්‍යාව වූ සහ අර්බුදයෙන් දඬුවම් ලැබූ බැවිනි. අනෙක් අතට, බොහෝ අවස්ථාවලදී කොමියුනිස්ට්වාදය ලිබරල්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රමයට සහභාගී වී ඇත - එය දිගටම කරගෙන යයි, නමුත් එය ආරක්ෂා කරන සමාජයේ ආකෘතියට මෙම පද්ධතියේ මූලික අංග සමඟ පැහැදිලි ප්‍රතිවිරෝධතා ඇත.
සාරාංශයක් ලෙස, ඔබ්බට පොදු විරුද්ධවාදීන්, caudillo නායකයින් සිටීම සහ ශක්තිමත් ඒකාධිපති රාජ්‍යයක් පාලනය කිරීමට ආශාවෙන් සිටීම, ෆැසිස්ට්වාදය සහ කොමියුනිස්ට්වාදයට කියන්නට කැමති අය පවසන තරම් පොදු දෙයක් නොමැත."අන්ත හමුවෙයි" කියලා. ඇත්ත වශයෙන්ම, ඒවා සමාජයේ ආකෘතීන් සහ ලෝකයේ ප්‍රතිවිරෝධතා සංකල්ප ආරක්ෂා කරන දෘෂ්ටිවාදයන් දෙකකි. අපේ ජාතිය අන් සියල්ලන්ටම වඩා ඉහළින් සිටින ලෝකයකට එරෙහිව සියලු ජාතීන්ගේ කම්කරුවන් එක්සත් වූ ලෝකයක්. අවශ්‍ය නම් දුර්වලයන් යටපත් කරමින් ප්‍රබලයා තමන්ගේ දේ ඉල්ලා සිටිය යුතු ඩාවිනියානු ලෝකයකට එරෙහිව සමානාත්මතාවයට පක්ෂව දුබලයාගේ යටත් වීම අවසන් කළ යුතු ලෝකයක්.
විත්තිකරුවන් වේදිකාවට පිවිසෙන්න
ෆැසිස්ට්වාදය සහ කොමියුනිස්ට්වාදය සමාන හා වෙනස් වන්නේ කෙසේදැයි අපි දැනටමත් දනිමු. නමුත් ඔවුන් ඇතුළේ සිටින ආකාරය ඉක්මවා, අපගේ විත්තිකරුවන් ඔවුන්ගේ ජීවිත කාලය පුරාම කර ඇත්තේ කුමක්ද?
ෆැසිස්ට්වාදයේ පැවැත්ම කොමියුනිස්ට්වාදයට වඩා කෙටි ය. එය ඉතා අඩු කාලයකදී ඉතා අඩු රටවල බලයට පත්ව ඇත. කෙසේ වෙතත්, WWII හි ප්‍රධාන පෙළඹවීම නොවන්නේ නම්, ප්‍රධාන හේතුවක් වීමට එයට කාලය තිබේ. යුදෙව්වන්, ජිප්සීස්, සමලිංගිකයින් සහ දිගුකාලීනව සමූලඝාතනය කිරීමේ සාර්ථක ව්‍යාපාරයක් ආරම්භ කිරීමට ඔහුට කාලය තිබුණි. 1945 පරාජයෙන් පසුව, රටවල් කිහිපයක් ෆැසිස්ට් ආන්ඩු සමඟ රැඳී සිටි අතර, ඉතිරි වූ රටවල් තරමක් අන්ත ගතානුගතික (ස්පාඤ්ඤය හෝ පෘතුගාලය වැනි) හෝ මිලිටරි ආඥාදායකත්වයන් (ලතින් ඇමරිකාවේ මෙන්) ඒකාධිපති පාලන තන්ත්‍රයන් වෙත ප්ලාවනය විය.
පරාජය සහ පශ්චාත් යුධ ප්‍රතිසංස්කරණය ෆැසිස්ට් ව්‍යාපාර කොන් කරන ලදී inයුරෝපය. ටිකෙන් ටික ඇතැමුන් යම් දේශපාලන අවකාශයක් ගොඩ ගනිමින්, ඇතැම් රටවල පාර්ලිමේන්තු නියෝජනය ලබා ගනිමින් සිටියහ. අද අපට ෆැසිස්ට්, පශ්චාත්-ෆැසිස්ට් හෝ අන්ත දක්ෂිණාංශික පක්ෂ හඳුනා ගත හැකිය - එක්තරා දුරකට උකහා ගත හැකි - සැලකිය නොහැකි පාර්ලිමේන්තු පැමිණීමක් සහ ඔවුන් පෙර මෙන් පාලනය නොකළත්, ආගමන හෝ සරණාගතභාවය වැනි ප්‍රතිපත්තිවලදී රජයන්ට බලපෑම් කිරීමට ඔවුන්ට හැකි වී තිබේ. . මෙම ව්‍යාපාර බොහොමයක් තවදුරටත් නියෝජිත ප්රජාතන්ත්රවාදය විවෘතව ප්‍රතික්ෂේප කිරීමක් නොපෙන්වයි, නමුත් උග්‍ර වූ ජාතිකවාදය දිගටම ක්‍රියාත්මක වේ, එසේම මාක්ස්වාදී උපකල්පනවලට සතුරුකම ද පවතී . ඔවුන් යුරෝපීය විරෝධී, ගෝලීයකරණ විරෝධී සහ සංක්‍රමණිකයින්ට සහ සරණාගතයින්ට සතුරුකම ප්‍රවර්ධනය කිරීමේදී සැලකිය යුතු සාර්ථකත්වයක් අත්කර ගෙන ඇත.
කොමියුනිස්ට්වාදය සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, මෙම පාලන තන්ත්‍රයන් යටතේ සැලකිය යුතු සංහාරයන් ද සිදු වූ බවට සැකයක් නැත. විරුද්ධවාදීන්, සතුරු යැයි කියන සමාජ පන්ති සහ සමහර අවස්ථාවල ජනවාර්ගික කණ්ඩායම් වලින් ද, මෙම කරුණ ද ඉතා මතභේදාත්මක ය. මෙම අපරාධවලින් විශාල කොටසක් ස්ටාලින්ගේ යූඑස්එස්ආර් හෝ පොල්පොට්ගේ කාම්බෝජය වැනි මිටියෙන් හා දෑකැත්තෙන් පාලනය වූ බොහෝ ස්ථානවල විශේෂිත සන්දර්භයන් තුළ සිදු කරන ලදී. අපට මූලික වශයෙන් සැලකිය හැකි ආණ්ඩු, අයිතිවාසිකම් සහ නිදහසට ගරු කර නැත . අතිරේකව
