मोन्टपेलियरमा, जनवरी 19, 1798 मा, एक क्षुद्र-बुर्जुवा क्याथोलिक र राजतन्त्रवादी परिवारको काखमा, जन्म भएको थियो, जो पछि, समाजशास्त्रीय अनुशासनको संस्थापक पिताको रूपमा चिनिन्छन्: अगस्ट कोम्टे । यद्यपि यो अनुशासनको विकास वैज्ञानिक दृष्टिकोणको विस्तार र समाजको उद्देश्य र व्यवस्थित अध्ययनलाई सम्बोधन गर्ने रुचिसँग मिल्दोजुल्दो छ, एकल व्यक्तिको प्रयास सुई जेनेरिस भन्दा, यो कोम्टे थिए जसले, 1837 मा, "समाजशास्त्र" शब्दको साथ सामाजिक घटनाहरूको अध्ययन गर्ने विज्ञानलाई बप्तिस्मा दिनुभयो।
अगस्ट कोम्टे एक प्रतिभाशाली विद्यार्थी थिए, समस्या बिना। उहाँ प्रायः आफ्नो निकासीलाई हाइलाइट गरेर, साथसाथै सामाजिक परिस्थितिहरूमा काम गर्न बलियो असुरक्षाको रूपमा चित्रण गरिएको छ। जे होस्, उहाँ आफ्नो महान बौद्धिक क्षमताको लागि पनि बाहिर उभिनुभयो, जसको वरिपरि उहाँले एक आत्म-सम्मान पुनर्निर्माण गर्नुभयो जुन उसको वर्षको अन्त्यमा उहाँलाई अरूको कामहरू नपढ्ने, आफ्नो समयको मुख्य बौद्धिक प्रवाहहरू बाहिर रहन जस्ता विलक्षणतातिर डोर्यायो। । यद्यपि यो क्षमताले पेरिस पोलिटेक्निक लिसेमको ढोका धेरै सानै उमेरमा खोल्यो, यसले पछि उसलाई आफ्नो टोल लिनेछ। कोम्टेलाई शिक्षकको विरुद्धमा बोलेको कारणले आफ्नो पढाइ पूरा गर्नु अघि नै लिसेमबाट निष्कासित गरियो , उसलाई जबरजस्तीआखिर, यो अचम्मको कुरा होइन, त्यसोभए, उहाँको आदर्श समाजको प्रोटोटाइपिकल संस्करण धार्मिक ओभरटोनले भरिएको थियो । यदि सेन्ट-सिमोनले प्लेटोनिक तरिकामा इन्जिनियरहरू, ज्ञानी पुरुषहरू र वैज्ञानिकहरूद्वारा शासित संसारको कल्पना गरे भने, उहाँका चेलाहरूले प्रस्ताव गरेको कुरा धेरै मिल्दोजुल्दो छ: यदि बौद्धिक, नैतिक र आध्यात्मिक सुधारहरू सामाजिक संरचनाहरूमा परिवर्तन हुनुभन्दा पहिले हुनुपर्दछ, यो तर्कसंगत छ कि समाजशास्त्र, र त्यसैले समाजशास्त्रीहरूको प्राथमिक भूमिका हुन्छ। समाजशास्त्रीहरू, मानव समाजको कानूनका जानकारहरू, समयको प्रमुख आवश्यकताहरू अनुसार उच्च जाति हुन्, जसरी धर्मशास्त्रीय युगहरूमा पुजारीहरू वा बहुदेववादीहरूको समयमा योद्धाहरू थिए। त्यसै गरी, र समाजशास्त्रलाई एक सर्वोच्च विज्ञानको रूपमा कल्पना गर्नुको अलावा, कोम्टेले यसलाई न्याय र मानवताको मुक्तिको नैतिक मिशनको श्रेय पनि दिन्छन्, जहाँ सद्भावको अवधारणा धेरै पटक दोहोर्याइएको छ, नयाँ संसारको प्रतिध्वनि जस्तै जहाँ शब्दहरू क्रमबद्ध छन्, प्रगति र परोपकार आफ्नो उचित स्थानमा पुग्छ। उहाँको मौलिक विचार उहाँका सिद्धान्तहरू व्यवहारमा राख्नु थियो, र उहाँका अभिनेताहरूलाई कमजोर र स्वार्थी प्राणीको रूपमा परिकल्पना गरिएको थियो, प्रश्न उठ्छ कि कसले सकारात्मक सिद्धान्तलाई समर्थन गर्नेछ। यसको जवाफ मजदुर वर्ग र महिलामा पाइयो । दुवै समाजबाट सीमान्तकृत भएकाले उनीहरूलाई आवश्यकताको बारेमा बढी सचेत हुन्थ्योसकारात्मकता को विचार। त्यसबेला भन्नुपर्दा कोम्टेसँग मजदुर वर्ग को आदर्श र रोमान्टिक दृष्टिकोण थियो। उनले मध्यवर्ग वा अभिजात वर्गको तुलनामा सकरात्मक विचारमा चिन्तन गर्न बढी समय मात्र नभई अन्योल र महत्वाकांक्षी परियोजनाहरूमा पनि व्यस्त रहेको विचार गरे, तर त्यसलाई नैतिक रूपमा पनि उच्च ठाने, किनकि एकताको पुनरुत्थानतर्फ दुःखको अनुभव र सबैभन्दा धेरै। महान भावनाहरू। अर्कोतर्फ, महिलाहरूको बारेमा उसको विचारलाई आफ्नै भावनात्मक सम्बन्धहरूद्वारा गहिरो रूपमा विकृत गरिएको छ, जसको परिणामस्वरूप यौनवाद जुन आज हास्यास्पद हुनेछ। उनले तिनीहरूलाई क्रान्तिकारी चालक शक्ति मान्थे, किनकि महिलाहरूले अहंकारको जडताबाट सजिलै उम्कन सक्छन् र परोपकारी भावना र भावनाहरू प्रयोग गर्न सक्छन्। यो नारी अवधारणाले उनलाई रोकेन, यद्यपि, महिला नैतिक र प्रभावकारी रूपमा उच्च भए पनि, पुरुषहरूले भविष्यको समाजको कमान्ड लिनुपर्छ, किनभने तिनीहरू व्यावहारिक र बौद्धिक रूपमा बढी सक्षम थिए।
पछिल्लो समयमा वर्ष, कोम्टे कठोर आलोचनाको वस्तु हुनेछ, विशेष गरी किनभने डाटा सङ्कलन गर्ने उसको तरिका अक्सर विश्वासको कार्य बन्यो, त्यसैले यदि तिनीहरू उहाँका सिद्धान्तहरूसँग सहमत भएनन् भने, उहाँले तिनीहरूलाई गलत रूपमा खारेज गर्नुभयो । विज्ञानको वस्तुनिष्ठताको बारेमा भविष्यमा बहसको केन्द्रमा हुने समस्यासामाजिक। उसले सामना गर्नुपर्ने अर्को सबैभन्दा बलियो आलोचना भनेको तथ्य यो हो कि उनको सिद्धान्त उसको निजी जीवनका समस्याहरूसँग सम्झौता गरिएको थियो, जुन उनको सिद्धान्तहरू स्थापित गर्नको लागि सन्दर्भको फ्रेमको रूपमा काम गरेको देखिन्छ, जुन उनको अन्तिम वर्षहरूमा साँचो भ्रमहरू थिए। । उसको बौद्धिकता विरोधी र कोम्टेले आफैंमा गरेको सानो नम्र धारणाले उसलाई वास्तविक संसारसँगको सम्पर्क गुमाउन बाध्य बनायो, मस्तिष्क स्वच्छता जस्ता अभ्यासहरू घोषणा गर्ने, आफूलाई एक सय सकारात्मक पुस्तकहरूको सूची पढ्नमा सीमित राख्ने, वा विश्वविद्यालयको उन्मूलन घोषणा गर्ने। वैज्ञानिक समाजहरूलाई सहयोगलाई दबाउन, बलियो स्नेहले ठूलो आविष्कारहरू निम्त्याउँछ भन्ने सुनिश्चित गर्दै।
सबैमा, कोम्टेको समाजशास्त्रको ऋण ठूलो छ, र उनको सिद्धान्तले यसले राम्रो पक्षलाई अनुमति दिएको छ। पछिको समाजशास्त्रीय विकासको , हर्बर्ट स्पेन्सर वा एमिल डर्कहेमको रूपमा अनुशासनसँग सान्दर्भिक रूपमा स्कूलहरू र विचारकहरूलाई प्रभाव पार्दै, जसले पछि आफ्नो विरासतलाई समाजशास्त्रको कमटियन पितृत्वमाथि प्रश्न उठाउने बिन्दुमा अस्पष्ट पार्छ। यसरी, हामी स्टुअर्ट मिलको साथ निष्कर्षमा पुग्न सक्छौं कि, कोम्टेले समाजशास्त्रलाई आज हामीले बुझेको जस्तो बनाउन सकेनन्, उहाँले अरूलाई यो गर्न सम्भव बनाउनुभयो।
- जिनर, एस। (1987) विचार सामाजिक इतिहास। बार्सिलोना: एरियल समाजशास्त्र
- रिट्जर, जी. (2001) शास्त्रीय समाजशास्त्रीय सिद्धान्त। म्याड्रिड:म्याकग्रा हिल
यदि तपाईं समाजशास्त्रको परिचय (III): अगस्टे कोम्टे र सकारात्मकतावाद सँग मिल्दोजुल्दो अन्य लेखहरू हेर्न चाहनुहुन्छ भने तपाईंले अवर्गीकृत वर्गमा जान सक्नुहुन्छ।
आफ्नो जन्मभूमि मोन्टपेलियरमा छोटो बसाइको क्रममा फर्कनुहोस् जहाँ उनको परिवारसँग वैचारिक मतभेदहरू पनि मिल्न नसक्ने भए। त्यसपछि उनी पेरिस फर्किए, जहाँ उनले सानो जागिर र निजी कक्षाहरू दिएर बाँच्नको लागि प्रयास गरे। यही अवधिमा उनले सेन्ट-सिमोनको काउन्ट क्लाउड-हेन्रीलाई भेटे, 1817मा उनको सचिव र शिष्य बने। सेन्ट-साइमनले कम्टियन कामलाई गहिरो प्रभाव पार्नेछन्, यसलाई समयको बौद्धिक सर्कलमा परिचय गर्दा मात्र होइन, तर सकारात्मक विज्ञानको प्रतिमानमा आधारित एक आदर्श संगठनको रूपमा समाजको आफ्नो अवधारणाको आधारशिला पनि राख्नेछन्। यद्यपि दुई बीचको मित्रता र सहयोग सात वर्षसम्म चल्यो, तिनीहरूको भविष्यको ब्रेकअप, कम्तिमा भन्नुपर्दा, अनुमानित थियो: जबकि सेन्ट-साइमन काल्पनिक समाजवादको विकासमा सबैभन्दा उत्कृष्ट दार्शनिकहरू मध्ये एक थिए, कोम्टे आफ्नो रूढ़िवादको लागि बाहिर उभिए। यद्यपि, तिनीहरूको भिन्नताहरूको बावजुद, यो तिनीहरूको सहयोगको अन्त्यको कारण होइन, तर कोम्टेले आफ्ना शिक्षक विरुद्ध निर्देशित गरेको साहित्यिक चोरीको आरोप हो, जसले आफ्नो एउटा योगदानमा आफ्नो शिष्यको नाम समावेश गर्न अस्वीकार गरे।यस अर्थमा, कोम्टेको प्रारम्भिक लेखहरूमा सेन्ट-सिमोनियन प्रभावलाई स्पष्ट रूपमा बुझ्न सम्भव छ, विशेष गरी उनको पुनर्गठन गर्न आवश्यक वैज्ञानिक कार्यहरूको योजनामा।समाज । कोम्टेका लागि, उनको समयको सामाजिक विकार एक बौद्धिक विकारको कारण थियो , त्यसैले क्रान्तिलाई समर्थन गर्ने प्रबुद्ध फ्रान्सेली विचारकहरूको कठोर आलोचना। त्यसबेला, सामाजिक व्यवस्थाको समस्याका दुई भिन्न समाधानहरू थिए: उदारवादी मार्ग, क्रमिक कानुनी सुधारहरू मार्फत प्रगतिशील परिवर्तनहरू सम्मिलित, र क्रान्तिकारी मार्ग, जसले सामन्तवाद र पूँजीवादी व्यवस्थाको अवशेषहरूको अन्त्य गर्ने प्रस्ताव गरेको थियो। अचानक विद्रोहको माध्यमबाट कोम्तेले सेन्ट-सिमोनलाई पछ्याउँदै, सामाजिक कार्यको प्रणाली प्रस्ताव गरे जसलाई उनले सकारात्मक राजनीति भनिन्, जहाँ उनले बौद्धिक सुधारलाई आध्यात्मिक पुनर्गठनका रूपमा बुझेका थिए जसले सम्पूर्ण मानवतालाई समेट्छ। यसका लागि उहाँले शिक्षालाई विशेष महत्त्व दिनुभयो, जसलाई तत्कालै सकारात्मक ज्ञान को विश्वव्यापी दृष्टि आवश्यक थियो। अब सकारात्मक ज्ञान भन्नाले के बुझिन्छ ? कोम्टेले सकारात्मकतावादलाई पछि जित्ने भन्दा धेरै फरक तरिकाले बुझ्छन्। उनका अनुसार अपरिवर्तनीय कानुनको खोज अनुभवजन्य अनुसन्धानमा नभई सैद्धान्तिक अनुमानमा भर पर्छ । दार्शनिकका लागि, वास्तविक संसारलाई बुझ्ने एकमात्र तरिका सिद्धान्तहरू मार्फत हो, परिकल्पनाहरू प्रस्तावित गर्नको लागि तिनीहरूलाई एक पोस्टरियोरी विपरीत गर्न। यसरी, सकारात्मक विज्ञान आवश्यक छ, सामाजिक घटना को व्यवस्थित अवलोकन मा आधारित छभूत र वर्तमानको बारेमा सिद्धान्तहरू र परिकल्पनाहरू सिर्जना गरेर यी घटनाहरू बीचको सम्बन्ध स्थापित गर्नमा वैज्ञानिकहरूको सक्रिय भूमिका, जुन अवलोकनयोग्य डेटा र मेटाफिजिकल वा धर्मशास्त्रीय मान्यताहरूको मात्र संचयबाट बाहिर जान्छ। यी परिकल्पनाहरू वैज्ञानिक प्रक्रियाको प्रगतिको रूपमा मेटिने वा समेकित हुने सम्भावना छ। एक अन्तिम गतिविधिको रूपमा सिद्धान्तमा यो जोडले स्पष्ट गर्दछ कि किन कोम्टेले प्रत्यक्षवादलाई समाजशास्त्र वा सामाजिक भौतिकीसँग सम्बन्धित छ, जसलाई उनी सबै भन्दा जटिल ठान्थे। कोम्टेले विज्ञानको एउटा शृङ्खला डिजाइन गर्नुभयो जुन सबैभन्दा सामान्य विज्ञानबाट सुरु भयो र मानिसहरूबाट सबैभन्दा जटिलमा टाढा थियो। यसरी, छवटा आधारभूत विज्ञानहरूको पदानुक्रम स्थापना गर्दछ जसमा प्रत्येक विज्ञान अघिल्लोमा निर्भर हुन्छ , तर यसको विपरित होइन: गणित, खगोल विज्ञान, भौतिक विज्ञान, जीवविज्ञान, रसायन विज्ञान र समाजशास्त्र।
पछि उहाँले नैतिकतालाई आफ्नो शृङ्खलाको शीर्षमा राख्नुहुन्छ, उहाँले समाजशास्त्रलाई सर्वोच्च विज्ञानको रूपमा मान्नुभयो, किनभने यसको अध्ययनको उद्देश्य सम्पूर्ण रूपमा मानव हो। कोम्टेले सबै मानव घटनाहरूलाई समाजशास्त्रीय रूपमा बुझ्न सकिन्छ मान्नुभयो, किनकि मानिस एक पृथक व्यक्तिको रूपमा कल्पना गरिएको एउटा अमूर्तता हो जसको समाजमा कुनै स्थान छैन, त्यसैले वैज्ञानिक अनुसन्धानको लागि एक मात्र सम्भावित वस्तु हो।सम्पूर्ण मानव प्रजाति। स्वतन्त्र व्यक्तिहरू केवल अन्य समूहका सदस्यहरूको रूपमा अवस्थित हुन्छन्, त्यसैले विश्लेषणको आधारभूत एकाइ परिवार समूहबाट राजनीतिक समूहमा जान्छ, समाजशास्त्रलाई मानव समूहहरूको अध्ययनको रूपमा परिभाषित गर्ने मूल स्थापना गर्दछ। समाजशास्त्रको यो अवधारणाले उसलाई मुख्य वैज्ञानिक संयन्त्रको रूपमा ऐतिहासिक विधिको आवश्यकता घोषणा गर्न नेतृत्व गर्नेछ, यो विधि जुन उनले आफ्नो समाजशास्त्रीय अनुमानको आधारको रूपमा प्रयोग गरेका थिए।
1826 मा आफ्नो शिक्षकसँगको सम्बन्धविच्छेद पछि, कोम्टे आफ्नो पेरिसको अपार्टमेन्टमा सकारात्मक दर्शनको पाठ्यक्रम पढाउन थाले, जुन 1830 सम्म दिनको उज्यालो देख्ने थिएन, किनभने दार्शनिकको स्नायु विकारले उनलाई 1827 मा आत्महत्याको प्रयास गर्न प्रेरित गर्यो। सेन नदी। पुनर्वास केन्द्रमा एक सिजन पछि, उनले यसलाई 1842 मा प्रकाशित नगरेसम्म, 72 पाठहरू सङ्कलन गर्न जारी राखे। तीमध्ये पहिलोले एउटा ठूलो आधारभूत कानूनको अस्तित्वको घोषणा गर्दछ, तीन चरणहरूको कानून , जसले तीनवटा आधारभूत चरणहरू पहिचान गरेको छ जसबाट समाज मात्र होइन, विज्ञान, विश्वको इतिहास, विकासको प्रक्रिया र मानव दिमाग र बुद्धि पनि (र कोम्टे आफैले पछि आफ्नै मानसिक रोगमा लागू गर्नेछ)। यसरी, सबै कुरा, बिल्कुल सबै, क्रमिक रूपमा अगाडि बढेको छतीन चरणहरू जहाँ प्रत्येकले फरक खोजी गर्दछ , पहिलो आवश्यक सुरुवात बिन्दुको रूपमा कल्पना गरिएको, दोस्रो संक्रमणको रूपमा र तेस्रो मानव आत्माको निश्चित र निश्चित अवस्थाको रूपमा।
पहिलो चरण धर्मशास्त्रीय वा काल्पनिक चरण हो, संसारको जादुई दर्शनद्वारा नियन्त्रित जसले स्वतन्त्र प्राणीहरूको मनमानी इच्छाहरू मार्फत घटनाहरू व्याख्या गर्दछ, जसलाई उहाँले व्यक्तिहरूलाई अधीनमा राख्ने अलौकिक शक्तिहरूलाई श्रेय दिनुभयो। यस चरणमा, खोज चीजहरूको उत्पत्ति र उद्देश्यमा केन्द्रित हुन्छ, र पूर्ण ज्ञान खोज्ने आवश्यकताबाट व्युत्पन्न हुन्छ । यहाँ कोम्टेले फेटिशिज्म, बहुदेववाद र एकेश्वरवाद समावेश गर्दछ, र प्रभावकारी जीवन र आदिम पुरुषहरूको सामाजिक संगठन, सैन्य जीवन, दासत्व, सार्वजनिक जीवनको जन्म, धर्मतन्त्र, सामन्तवाद, जातिको गठनसँग उनीहरूको सम्बन्धको विस्तृत विश्लेषण गर्दछ। शासन वा राजनैतिक निकायमा धर्मशास्त्रीय सिद्धान्तको प्रक्षेपण।
यसको भागको लागि, आधिभौतिक वा अमूर्त चरण को विशेषता हो अमूर्त शक्तिहरूद्वारा व्यक्तिगत देवताहरूको प्रतिस्थापन, जस्तै प्रकृतिको रूपमा , पहिलो कारणहरूलाई सम्बोधन गर्न, र यसको पूर्णतामा पुग्छ जब एक महान संस्थालाई सबै कुराको स्रोत मानिन्छ। कोम्टेले यस चरणलाई मध्यवर्ती, तर आवश्यक ठान्छन्, किनकि यसलाई कार्यान्वयन गर्न सम्भव छैनम धर्मशास्त्रीय चरणबाट सीधै सकारात्मकमा उफ्रन्छु। कोम्टेले विश्वास गरे कि उनले मध्य युगसँगको ब्रेकलाई देखेका थिए जसले फ्रान्सेली क्रान्तिलाई यस चरणको अवतारको रूपमा देखायो, जसमा तर्कवादी कीटाणु पहिले नै बुझ्न सकिन्छ जुन सकारात्मक चरणमा परिणत हुनेछ, जसमा पहिलो खोजको भोलेपन। ब्रह्माण्डको उत्पत्तिका कारणहरू र घटनाहरू र तिनीहरू बीचको सम्बन्धहरूमा मात्र ध्यान केन्द्रित गर्न आवश्यक परिपक्वता पुग्नेछ। कोम्टेले यसरी विकासको एक विशेष सिद्धान्त प्रस्तुत गर्दछ, जुन क्रम र प्रगतिको खोजीद्वारा विशेषता हो, जसमा सकारात्मकतावाद एक मात्र प्रणाली हो जुन तिनीहरूलाई ग्यारेन्टी गर्न सक्षम छ। यस कानून अनुसार, धर्मशास्त्रीय र मेटाफिजिकल चरण हराउन विनाश हुनेछ, अन्ततः पूर्ण सकारात्मक चरणमा शासन गर्दै जसले आफ्नो समयको ठूलो नैतिक र राजनीतिक संकटको अन्त्य गर्नेछ।
यस सन्दर्भमा, कोम्टे मानव प्रकृतिको अचल, विकास वा विस्तारको अधीनमा, तर परिवर्तनको अधीनमा होइन भन्ने अवधारणाबाट सुरु भएको कुरा औंल्याउन आवश्यक छ। त्यसकारण, विकास परिपक्वताको प्रक्रिया जस्तै हुनेछ : मानव प्रकृति, जसरी यो विकसित हुन्छ, अचानक परिवर्तनहरू अनुभव गर्दैन, बरु अन्ततः आत्माको परिपक्वतामा नपुगेसम्म विभिन्न चरणहरू मार्फत दिगो विकासको प्रक्रियामा जान्छ। सकारात्मक चरण। यहाँबाट थाहा हुन्छयसले पछ्याउँछ, विभिन्न चरणहरू आवश्यक मात्र होइन, तर सामाजिक घटनाहरूमा मध्यस्थता गर्ने अपरिवर्तनीय कानूनहरू पत्ता लगाउन सम्भव छ कि, यदि तिनीहरू प्राकृतिक विकास प्रक्रियालाई पछ्याउँछन् भने, अनुरूप क्रम र प्रगतिको विकास हुनेछ। प्रष्ट पार्नुहोस्, यद्यपि उनले क्रम र प्रगतिको अवधारणालाई द्वन्द्वात्मक तरिकाले बुझेका छन् र मार्क्सले पछि गर्ने ऐतिहासिक विधिसँग कम्युन गरेका छन्, तर अरू धेरै कुराहरूका बीचमा उनी यसबाट भिन्न छन्, कोम्टेका लागि सबै प्रक्रियामा निर्भर छ। विचारहरू र भौतिक परिस्थितिहरूबाट होइन , हेगेलियन तरिकामा। यसरी, उनले सामाजिक प्रणालीलाई एक जैविक सम्पूर्णको रूपमा कल्पना गरे, जसमा यसको प्रत्येक भागले अन्तरक्रियालाई कायम राख्छ जसले सम्पूर्णलाई सद्भाव प्रदान गर्दछ। एउटा दृष्टि जसले वास्तविकतासँग भन्दा वेबेरियन सर्तहरूमा एक आदर्श प्रकारसँग मेल खान्छ, संरचनात्मक कार्यात्मकताको वर्तमान र म्याक्रोसोसियोलोजी र माइक्रोसोसियोलोजी बीचको भिन्नताको लागि आधारहरू राख्दै ।
यो पनि हेर्नुहोस्: भाग्य टैरो को पाङ्ग्रावास्तवमा, कोम्टेले समाजशास्त्र (र सबै विज्ञान) लाई दुई भागमा विभाजित गरे: स्थैतिक र सामाजिक गतिशीलता, जुन संरचना र सामाजिक परिवर्तन बीचको शास्त्रीय भिन्नता बाहेक अरू केही होइन, जसमा पछिल्ला सिद्धान्तहरू आधारित हुनेछन्। सामाजिक तथ्याङ्क ले सामाजिक प्रणालीका भागहरू बीचको अन्तरक्रियाको मोडहरू नियन्त्रण गर्ने कानुनहरूको अनुसन्धान गर्दछ, र यो अनुभवजन्य अनुसन्धान मार्फत होइन, तर कटौतीद्वारा पाइन्छ,प्रत्यक्ष मानव प्रकृतिको नियमबाट। सामाजिक गतिशीलता , यसैले, सामाजिक परिवर्तन क्रमबद्ध कानूनहरूको श्रृंखला अनुसार हुन्छ भन्ने धारणाबाट सुरु हुन्छ। यसबाट यो पछ्याउँछ कि व्यक्तिहरूले केवल आफ्नो वरपरको संसारलाई सीमान्त रूपमा प्रभाव पार्न सक्छ, परिवर्तन प्रक्रियाहरूको तीव्रता वा गति बढाउँदै जुन पहिले नै पूर्वनिर्धारित देखिन्छ। कम्टियन सिद्धान्तमा व्यक्ति नपुंसक हो , तर त्यति मात्र होइन, ऊ जन्मजात अहंकारी पनि हो। कोम्टेले मानव मस्तिष्कमा अहंकारलाई भेट्टाए, र यसलाई सामाजिक संकटको लागि दोषी ठहराए। त्यसकारण, परोपकारलाई अन्ततः सफल हुनको लागि, बाह्य सामाजिक बाधाहरू प्रस्ताव गर्नुपरेको थियो जसले परोपकारको विकासलाई सहज बनाउनेछ
कोम्टेको लागि, व्यक्तिहरू आफ्नो वरपरको संसारको अगाडि शक्तिहीन मात्र होइनन्, तर जन्मजात अहंकारी पनि हुन्छन्। । उनले सामाजिक संकटको लागि अहंकारलाई दोष दिए, र दावी गरे कि अहंकारलाई बाह्य बाधाहरूको अधीनमा राख्नुपर्छ ताकि परोपकारको विजय होस्। यसो गर्न कोम्टेले परिवारको भूमिका, आधारभूत संस्था बराबर उत्कृष्टता र धर्मलाई जोड दिए। पहिलोले समाजको आधारभूत स्तम्भ गठन गर्दछ, जसको माध्यमबाट व्यक्तिले एकताबद्ध हुन्छ र अन्तरक्रिया गर्न सिक्छ, जबकि धर्मले मानिसको नकारात्मक प्रवृत्तिलाई दबाउन मद्दत गर्ने सम्बन्धलाई बढावा दिन्छ।
यो पनि हेर्नुहोस्: एकल कार्ड ड्र