ഇമ്മാനുവൽ കാന്റ് തന്റെ മഹത്തായ ഓപ്പറയ്ക്ക് മൂന്ന് വർഷത്തിന് ശേഷം, 1784-ൽ, ഒരു സാർവത്രിക ചരിത്രത്തിനുള്ള ഐഡിയ ഫോർ എ കോസ്മോപൊളിറ്റൻ കീ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു: ശുദ്ധമായ യുക്തിയുടെ വിമർശനം. ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ എപ്പിസ്റ്റമോളജിക്കൽ സ്ഥിരീകരണങ്ങളിൽ നിന്ന് ആരംഭിച്ച്, അതനുസരിച്ച് നമുക്ക് ദൈവത്തിന്റെ ആത്യന്തിക യാഥാർത്ഥ്യത്തെയും പ്രതിഭാസങ്ങളുടെയും (പ്രകൃതി) സ്വയത്തിന്റെയും[1] സ്ഥിരീകരിക്കാൻ കഴിയില്ല, കാന്റ് തന്റെ പിൽക്കാല കൃതികളിൽ വികസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. , ധാർമ്മികത, രാഷ്ട്രീയം തുടങ്ങിയ വിവിധ പ്രായോഗിക വിഷയങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള തത്ത്വചിന്തകന്റെ നിലപാടുകളായിരിക്കണം. അതായത്, ശുദ്ധമായ യുക്തിയുടെ ഈ മൂന്ന് ആശയങ്ങളുടെ അസ്തിത്വത്തെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് സ്ഥിരീകരിക്കാൻ കഴിയില്ല (അല്ലെങ്കിൽ, സംസാരിക്കുന്നത് അപ്രസക്തമാണ്) എന്ന വസ്തുതയിൽ നിന്ന് ആരംഭിച്ച്, മനുഷ്യ പ്രവർത്തനങ്ങളെ എങ്ങനെ നിയന്ത്രിക്കണമെന്ന് കോണിഗ്സ്ബർഗ് ചിന്തകൻ വിവേചിച്ചറിയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
ഈ വിഷയത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ഗ്രന്ഥങ്ങളിലൊന്നാണ് മുകളിൽ പറഞ്ഞ ഒരു കഥയ്ക്കുള്ള ആശയം... ഈ ലേഖനം മനുഷ്യ ചരിത്രത്തിന് ഒരു ലക്ഷ്യമുണ്ടോ, അത് എന്താണെന്ന് നോക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ഇതിനായി, ഇത് പ്രകൃതിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ടെലോളജിക്കൽ സങ്കൽപ്പത്തിൽ നിന്നാണ് ആരംഭിക്കുന്നത്, അതനുസരിച്ച്: « ഉപയോഗിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത ഒരു അവയവം, അതിന്റെ ലക്ഷ്യത്തിലെത്താത്ത ഒരു സ്വഭാവം, പ്രകൃതിയുടെ ടെലികോളജിക്കൽ സിദ്ധാന്തത്തിനുള്ളിൽ ഒരു വൈരുദ്ധ്യം ഉണ്ടെന്ന് ഊഹിക്കുന്നു [ 2]". അതിനാൽ, ചരിത്രത്തിന്റെ അർത്ഥം അന്വേഷിക്കുന്നതിന്, പാരാലോജിസങ്ങളുടെ അവ്യക്തതയിൽ, പ്രകൃതിയെക്കുറിച്ചുള്ള അന്തിമ സങ്കൽപ്പത്തിനായി തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണെന്ന് കാന്റ് പ്രതിരോധിക്കുന്നു.രണ്ടാം ഡിവിഷൻ. ട്രാൻസെൻഡന്റൽ ഡയലക്‌റ്റിക്, പുസ്തകം II, അധ്യായം. I, II. ക്രിട്ടിക് ഓഫ് പ്യുവർ റീസണിൽ . കച്ചവടം. പെഡ്രോ റിബാസ്. ബാഴ്‌സലോണ: ഗ്രെഡോസ്.
[2] കാന്റ്, ഐ. (2018). ഒരു കോസ്മോപൊളിറ്റൻ കീയിൽ ഒരു സാർവത്രിക കഥയ്ക്കുള്ള ആശയം . (പേജ്.331). എ.കെ. VIII, 17. ട്രാൻസ്. Concha Roldán Panadero, Roberto Rodríguez Aramayo, Barcelona: Gredos.
[3] അതായത്, മനുഷ്യ പ്രവർത്തനങ്ങളെ അവസാനത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നതിന് ആവശ്യമായ ഒരു സിദ്ധാന്തമായാണ് കാന്ത് ഒരു ടെലിയോളജിക്കൽ നേച്ചർ എന്ന ആശയം ഉപയോഗിക്കുന്നത്, ഒരു സൈദ്ധാന്തിക സ്ഥിരീകരണമായിട്ടല്ല. റൗണ്ട് എബൗട്ട് ഇത് സാധ്യമാണ്, കാരണം മനുഷ്യൻ തന്റെ ആശയങ്ങളെ യാഥാർത്ഥ്യത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നത് പ്രായോഗിക യുക്തിയുടെ മേഖലയാണ്, ശുദ്ധമായ യുക്തിക്ക് വിരുദ്ധമായി, അത് മനുഷ്യൻ ലോകത്ത് കണ്ടെത്തുന്നതിനെ മാത്രം നിർവചിക്കുന്നു.
[4] പ്രകൃതിയെ ആധുനിക പരിണാമ ജീവശാസ്ത്രം മാത്രമല്ല, പ്രകൃതിയുടെ ഗതിയെ നയിക്കുന്ന ഒരു അതീന്ദ്രിയ കാരണത്തെ നിരസിച്ച സ്പിനോസ അല്ലെങ്കിൽ എപ്പിക്യൂറസ് പോലെയുള്ള കാന്റിന്റെ സമകാലികമോ മുൻകാല തത്ത്വചിന്തകരോ വൈരുദ്ധ്യമുള്ളവരാണ്.
[5] കാന്ത്, I.: op. cit ., പേ. 329
[6] കാന്ത്, I.: op. cit ., പേ. 331, AK VIII, 18-19
[7] കാന്റിന്റെ പ്രശസ്തമായ വാചകം ഇവിടെ പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു എന്താണ് ജ്ഞാനോദയം?
[8] കാന്ത്, ഐ., op . cit ., p., 330, AK. VIII 18
[9] കാന്ത്, I.: op. cit ., പേ. 333, AK VIII, 20
[10] കാന്ത്, I.: op. cit ., pp. 334-335, എകെ. VIII, 22
[11] കാന്ത്, I., op. cit ., പേ.336, എകെ. VIII, 23
[12] നന്നായി, ജി. (2018). യൂറോപ്പിനെതിരെ സ്പെയിൻ. (പേജ് 37). Oviedo: Pentalfa.
[13]പാശ്ചാത്യരെ കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ കാന്റ് ശരിയാണ്: «നമ്മുടെ ലോകത്തിന്റെ ഭാഗം (ഒരുപക്ഷേ ഒരു ദിവസം ലോകത്തിന്റെ മറ്റു ഭാഗങ്ങൾക്കായി ഇത് നിയമങ്ങൾ നൽകും)» , op. cit .,p. 342, Ak VIII, 29-30. എന്നിരുന്നാലും, ഈ വിജയം കേവലമല്ല, അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാലത്തിന് ശേഷമുള്ള രണ്ട് നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ആപേക്ഷികമാണ്.
[14] കാന്റ്, ഐ., op. cit ., പേ. 338, Ak VIII, 26.
[15] ചില സംസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് മറ്റുള്ളവയെക്കാൾ വിശേഷാധികാരങ്ങൾ നൽകിയാണ് യുഎൻ രൂപീകരിച്ചതെന്ന് വ്യക്തമാണ്. യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ്, ചൈന, ഗ്രേറ്റ് ബ്രിട്ടൻ, ഫ്രാൻസ് എന്നിവയുടെ വീറ്റോ അധികാരം ഇതിന്റെ വ്യക്തമായ ഉദാഹരണമാണ്.
ഇതും കാണുക: വാൾ ടാരറ്റ് കാർഡിന്റെ 10 ന്റെ അർത്ഥം കണ്ടെത്തുക[16] ഈ പ്രസ്താവനയിൽ, ട്രാൻസെൻഡന്റൽ ഡോക്ട്രിൻ ഓഫ് മെത്തേഡ്, അധ്യായം കാണുക. II, The Canon of Pure Reason, Critique of Pure Reason, by I. Kant. തീർച്ചയായും, ശുദ്ധമായ യുക്തിയുടെ ആദർശങ്ങളുടെ പ്രാക്‌സിയോളജിക്കൽ സ്ഥിരീകരണത്തിൽ പ്രായോഗിക പ്രവർത്തനം നിലനിൽക്കുന്നു, കാരണം ഇവ പ്രസിദ്ധമായ വർഗ്ഗീകരണ ആവശ്യകതകളെ ന്യായീകരിക്കുന്നു.
[17] അക്രമം ഉപയോഗിക്കാനുള്ള ഈ ശക്തമായ വിസമ്മതത്തിന്റെ വ്യക്തമായ ഉദാഹരണമാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രബന്ധം ശാശ്വതമായ സമാധാനത്തെക്കുറിച്ച് , അതിന്റെ ആദ്യ ലേഖനം വായിക്കുന്നു « ഭാവിയിൽ പ്രകോപനം സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിവുള്ള ചില ഉദ്ദേശ്യങ്ങളുടെ മാനസിക കരുതൽ ഉപയോഗിച്ച് ക്രമീകരിച്ച സമാധാന ഉടമ്പടി സാധുവായി കണക്കാക്കരുത്. മറ്റൊരു യുദ്ധം » ( വിവർത്തനം ചെയ്തത് എഫ്. റിവേര പാസ്റ്റർ). അതായത് അക്രമം ഇല്ലാതാക്കണംമനുഷ്യ മണ്ഡലത്തിൽ നിന്ന് വ്യക്തമായി.
[18] Horkheimer, M. (2010). ഉപകരണ കാരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിമർശനം (പേജ് 187). കച്ചവടം. Jacobo Muñoz- Madrid: Trotta.
ഇതും കാണുക: തുലാം രാശി സ്ത്രീകൾ എങ്ങനെയുള്ളവരാണ്?നിങ്ങൾക്ക് കാന്റിന്റെ ചരിത്ര തത്വശാസ്ത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു വിമർശനം എന്നതിന് സമാനമായ മറ്റ് ലേഖനങ്ങൾ അറിയണമെങ്കിൽ മറ്റുള്ളവ എന്ന വിഭാഗം സന്ദർശിക്കാം.
പ്രതിഭാസങ്ങളുടെ മുഴുവൻ പരമ്പരയുടെയും തുടക്കത്തിലും അവസാനത്തിലും ആത്യന്തികമായ ഒരു കാരണമുണ്ട്. ഇത്, ആദ്യം ശുദ്ധമായ യുക്തിയെക്കുറിച്ചുള്ള വിമർശനാത്മക സ്ഥിരീകരണങ്ങളെ വഞ്ചിക്കുന്നതായി തോന്നാമെങ്കിലും, അത് അങ്ങനെയല്ല, കാരണം ഇത് പ്രായോഗിക യുക്തിയുടെ മേഖലയിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു, അവിടെ മനുഷ്യൻ തന്റെ ആശയങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കണം [3]. അതിനാൽ, മനുഷ്യ സംഭവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തന്റെ വിശകലനത്തെ പിന്തുണയ്ക്കാൻ കാന്റ് പ്രകൃതിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ സങ്കൽപ്പം ഉപയോഗിക്കുന്നു[4].ഈ ടെലോളജിക്കൽ അനുമാനങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, കാന്റ് വിശ്വസിക്കുന്നത് « ചരിത്രം മൊത്തത്തിൽ മനുഷ്യസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ കളിയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ , ഒരുപക്ഷേ അതിന് അതിന്റെ പതിവ് ഗതിയിൽ [...] തുടർച്ചയായ പുരോഗമനപരമായി, മന്ദഗതിയിലാണെങ്കിലും, അതിന്റെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവങ്ങളുടെ പരിണാമം »[5]. ഇപ്പോൾ, കാന്ത് സംസാരിക്കുന്ന മനുഷ്യന്റെ ഈ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണ്? മനുഷ്യന്റെ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ ഭരണസംവിധാനം എന്ന നിലയിൽ, അല്ലെങ്കിൽ ജർമ്മൻ ചിന്തകന്റെ വാക്കുകളിൽ: « പ്രകൃതി സഹജാവബോധത്തിന് മുകളിലുള്ള എല്ലാ ശക്തികളുടെയും ഉപയോഗത്തിന്റെ നിയമങ്ങളും ഉദ്ദേശ്യങ്ങളും വികസിപ്പിക്കാനുള്ള കഴിവ് ഒരു സൃഷ്ടിയിൽ യുക്തിയുണ്ട് ». [6] മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, കാന്റിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, മനുഷ്യന്റെ സ്വാഭാവികമായ ഗതി, അവന്റെ സ്വാഭാവിക സഹജാവബോധത്തെ ക്രമേണ തന്റെ യുക്തിസഹമായ ശേഷിക്ക് വിധേയമാക്കുകയും സ്വന്തം പ്രകടനത്തിന്റെ യജമാനനാകുകയും ചെയ്യുന്നു.[7] ഇത് സംഭവിക്കുന്നത് മനുഷ്യനിൽ പ്രകൃതിയുടെ അനിവാര്യമായ വികാസമായിട്ടാണ്, അല്ലാതെ ഒരു ക്രമരഹിതമായ ഒരു കൂട്ടം കൂടിയുള്ള ഒരു സാധ്യതയായിട്ടല്ല.
എന്നിരുന്നാലും, കാന്തിന് തന്നെ, ഇത്വികസനം മനുഷ്യനാൽ ബോധപൂർവ്വം പ്രചോദിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതല്ല, മറിച്ച് അവനുണ്ടായിട്ടും സംഭവിക്കുന്നു. മനുഷ്യ ചരിത്രത്തിൽ കാന്റ് നിരീക്ഷിക്കുന്നത് താൽപ്പര്യങ്ങളുടെ നിരന്തരമായ സംഘട്ടനമാണ്, കൂടാതെ യുദ്ധവും മനുഷ്യരുടെ തലമുറകളിൽ അധിവസിക്കുന്ന അനീതിയും അല്ലാതെ നിർദിഷ്ട യുക്തിയിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നുമല്ല. ഇക്കാരണത്താൽ: « തത്ത്വചിന്തകന് മറ്റൊരു വഴിയുമില്ല-അവന്റെ മൊത്തത്തിലുള്ള പ്രവർത്തനത്തിന് തന്റേതായ ഒരു യുക്തിസഹമായ ലക്ഷ്യവും മുൻനിർത്തിക്കാനാകാത്തതിനാൽ- മനുഷ്യരുടെ ഈ അസംബന്ധ ഗതിയിൽ പ്രകൃതിയുടെ ഒരു ഉദ്ദേശം കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നതിനേക്കാൾ [8] ».
അതായത്, മനുഷ്യന്റെ യുക്തിസഹമായ ഉദ്ദേശം അവനറിയാതെ തന്നെ അവന്റെ വികാരാധീനമായ സംഘർഷങ്ങളിൽ മുങ്ങിത്താഴുന്നു. വിരോധാഭാസമെന്നു തോന്നുന്ന ഈ കാര്യം എങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നു? അത്യന്താപേക്ഷിതമായ മാനുഷിക വിരോധത്തിലൂടെ, അത് പ്രശസ്തമായ സാമൂഹികമല്ലാത്ത സാമൂഹികതയാണ്. " സമൂഹത്തിൽ ജീവിക്കാനുള്ള അവന്റെ പ്രവണത ആ സമൂഹത്തെ ഇല്ലാതാക്കുമെന്ന് നിരന്തരം ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു ശത്രുതയിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്താൻ കഴിയാത്തതാണെന്ന് കാന്റ് സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു ".[9]
അനുസരിച്ചുള്ള സ്ഥിരീകരണത്തെ ഈ ആശയം പിന്തുണയ്ക്കുന്നു. ഒരു മനുഷ്യൻ, അവന്റെ യുക്തിസഹമായ കഴിവ് വികസിപ്പിക്കുന്നതിന്, അവന്റെ സമപ്രായക്കാരുമായി ബന്ധപ്പെടണം, എന്നാൽ അവരിൽ നിന്ന് സ്വയം വ്യത്യസ്തനാകുകയും അവരിൽ സ്വയം അടിച്ചേൽപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും വേണം. ഒരു ഉപയോഗപ്രദമായ ഉദാഹരണം, കാന്റ് തന്നെ പരാമർശിക്കുന്ന ഒന്ന്, പ്രശസ്തിക്ക് വേണ്ടിയുള്ള അന്വേഷണമാണ്: ഇതിലൂടെ, ഞങ്ങൾ മറ്റ് പുരുഷന്മാരിൽ നിന്ന് അംഗീകാരം തേടുന്നു, പക്ഷേ അവരിൽ നിന്ന് വേറിട്ട് നിൽക്കുന്നു, അവരെ മറികടക്കുന്നു. വേണ്ടിഈ സ്വാർത്ഥ ലക്ഷ്യം കൈവരിക്കുന്നതിന്, ഒരു മികച്ച കായികതാരം അല്ലെങ്കിൽ മികച്ച ചിന്തകൻ എന്നിങ്ങനെയുള്ള ജീവകാരുണ്യ ലക്ഷ്യങ്ങൾ ഞാൻ നേടിയിരിക്കണം, അത് വ്യക്തിഗത കാരണങ്ങളാൽ ചെയ്തതാണെങ്കിലും സമൂഹത്തിന് പ്രയോജനകരമാണ്. സമൂഹവും വ്യക്തിയും തമ്മിലുള്ള ഈ നിരന്തരമായ പിരിമുറുക്കത്തിലൂടെ, മനുഷ്യവർഗം അതിന്റെ കഴിവുകൾ വികസിപ്പിക്കുന്നു, മൊത്തത്തിൽ, പ്രാകൃത ഏകതാനതയിൽ നിന്ന് ആധുനിക സമൂഹങ്ങളുടെ വ്യക്തിഗത ഐക്യത്തിലേക്ക് മുന്നേറുന്നു. ഈ ചരിത്ര ഗതിയിൽ, ഒരു വ്യക്തി എന്നതിലുപരി ഒരു സാമൂഹിക പ്രക്രിയയാണ്, ഈ നേട്ടങ്ങൾ പുരുഷന്മാർക്ക് പൊതുവായുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങളുടെയും അവകാശങ്ങളുടെയും രൂപത്തിൽ സ്ഥാപിക്കപ്പെടും, അവരുടെ പെരുമാറ്റത്തിന്റെ ഒരു തരം പരിമിതികളായി, അവരെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ നിന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്ക് പോകാൻ അനുവദിക്കും. അവന്റെ ആത്മാവിന്റെ ശരിയായ ചാലകതയിലേക്ക്. ഈ വരിയിൽ അദ്ദേഹം ഉറപ്പിച്ചു പറയുന്നു: « ബാഹ്യ നിയമങ്ങൾക്കു കീഴിലുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം സാധ്യമായ ഏറ്റവും വലിയ അളവിലുള്ള അപ്രതിരോധ്യമായ ശക്തിയുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു സമൂഹം, അതായത്, തികച്ചും നീതിയുക്തമായ ഒരു സിവിൽ ഭരണഘടന, മനുഷ്യവർഗ്ഗത്തോടുള്ള ഏറ്റവും ഉയർന്ന ദൗത്യമായിരിക്കണം. [10]».
അതായത്, പുരുഷന്മാർ തങ്ങളുടെമേൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കപ്പെട്ട നിയമങ്ങൾ സ്വതന്ത്രമായി സ്വീകരിക്കുകയും അവരുടെ ഇച്ഛകൾ നിലവിലുള്ള നിയമവുമായി പൂർണ്ണമായി യോജിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒന്നായിരിക്കും തികഞ്ഞ സമൂഹം. എന്നിരുന്നാലും, ഈ ആദർശം കാന്റിന് യഥാർത്ഥത്തിൽ പ്രാപ്യമല്ല, കാരണം " ഒരു മനുഷ്യനെപ്പോലെ വളച്ചൊടിച്ച തടിയിൽ നിന്ന്, പൂർണ്ണമായും നേരെയുള്ള ഒന്നും കൊത്തിയെടുക്കാൻ കഴിയില്ല ".[11] ഇത് ആശയത്തിന്റെ വസ്തുനിഷ്ഠതയാണ്കാന്റ് ചരിത്രത്തെ കുറിച്ച് എഴുതുന്നു, അതിനാൽ, പ്രതിഭാസങ്ങളുടെ ഒരു കൂട്ടം അത് അടയ്ക്കാതെ ഒരുമിച്ച് കൊണ്ടുവരുന്നു. സാമൂഹികമല്ലാത്ത സാമൂഹികത എന്ന ആശയം ചരിത്രത്തിലെ മഹത്തായ പിൽക്കാല തത്ത്വചിന്തകളുടെ ആരംഭ പോയിന്റാണ്, പ്രധാനമായും ഹെഗലിയൻ, മാർക്സിസ്റ്റ് വൈരുദ്ധ്യാത്മകത, അവിടെ വിപരീതങ്ങളെ മറികടക്കുകയും സമ്പൂർണ്ണതയുടെ ഒരു സഞ്ചിത പ്രക്രിയയിൽ വീണ്ടും ഒന്നിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വൈരുദ്ധ്യവും സംഘർഷവും അനിവാര്യമാണ്, എന്നാൽ ശാശ്വതമല്ല, മനുഷ്യചരിത്രത്തിന്റെ ഘട്ടങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ഈ സംവിധാനങ്ങളെല്ലാം ആരംഭിക്കുന്നത്. കാന്റിയൻ സിദ്ധാന്തത്തിൽ, ഈ വൈരുദ്ധ്യം മരണത്തിനപ്പുറമുള്ള ഒരു ജീവിതത്തിൽ അപ്രത്യക്ഷമാകും (അല്ലെങ്കിൽ അത് സംഭവിക്കുമെന്ന് നാം ചിന്തിക്കണം), കാരണം ഇവിടെ അസാധാരണമായ യാഥാർത്ഥ്യം അനന്തമാണ്, മാത്രമല്ല അത് അസ്തിത്വത്തിന്റെ ആത്യന്തിക അടിത്തറയല്ല. ഈ സിദ്ധാന്തങ്ങളെല്ലാം അനുസരിച്ച്, മനുഷ്യചരിത്രത്തിൽ ഒരു രേഖീയ മുന്നേറ്റമുണ്ട്, ഒരു പുരോഗതി. കാന്റിന്റെ സങ്കൽപ്പം പ്രകൃതിയെക്കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ടെലിയോളജിക്കൽ ആശയത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതായിരുന്നു; അങ്ങനെ, ചരിത്രത്തിന്റെ ഘട്ടങ്ങൾ സ്തംഭനാവസ്ഥയിൽ പരസ്പരം പിന്തുടരുന്നു. ഈ സിദ്ധാന്തങ്ങളുടെയെല്ലാം പ്രധാന ബലഹീനമായ പോയിന്റ് ഈ മുൻധാരണയാണെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു, കാരണം അവ ചരിത്രത്തെ ഒരു ഏകീകൃത പ്രക്രിയ പോലെയുള്ള ഒരു വസ്തുതാപരമായ രീതിയിൽ വിഭാവനം ചെയ്യുന്നു.
ഈ നിർദ്ദേശങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിച്ചു (യഥാർത്ഥ മാർക്സിസ്റ്റ് ഉൾപ്പെടെ) , പിന്നീട് തത്ത്വചിന്തകർ, പ്രത്യേകിച്ച് ഭൗതികവാദ പാരമ്പര്യത്തിൽ നിന്ന്, ചരിത്രത്തെ വിവിധ ജനതകളുടെയും അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെയും ഒരു കൂട്ടം എന്ന സങ്കല്പത്തെ വാദിക്കുന്നു, അല്ലാതെ ഒരു സംഘടിത പ്രക്രിയയായിട്ടല്ല (ബോധമുള്ളതോ അല്ലെങ്കിൽഅബോധാവസ്ഥയിൽ). ഉദാഹരണത്തിന്, ഗുസ്താവോ ബ്യൂണോ, España frente a Europa ¸ എന്നതിൽ « ചരിത്രത്തിന്റെ ആശയം, ദാർശനിക വീക്ഷണകോണിൽ നിന്ന്, ആന്തരികമായി ഒരു പ്രായോഗിക ആശയമാണ് [...]; എന്നാൽ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തുന്നത് പ്രത്യേകിച്ചും പുരുഷന്മാരാണ്, (ഒരു ഗ്രൂപ്പായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു), അല്ലാതെ 'മനുഷ്യത്വം '[12]». ചരിത്രത്തിന്റെ നിരീക്ഷണത്തിന്റെ മാതൃക മാറ്റുന്ന ഈ വീക്ഷണകോണിൽ നിന്ന്, ഭാഗങ്ങൾ ഒരു ഏകീകൃത ദിശയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഒരു സ്ഥാപനമായി അതിനെ കരുതുന്നത് നിയമാനുസൃതമല്ല. മറിച്ച്, വിവിധ മനുഷ്യ രാഷ്ട്രങ്ങളുടെ ചരിത്ര പദ്ധതികളുടെ ആകെത്തുകയാണ് ചരിത്രം. എന്നിരുന്നാലും, ചരിത്രത്തിന്റെ ആധുനിക രൂപം, മുൻകാല ദേശീയ പദ്ധതികൾ പിന്നീടുള്ളവയിലേക്ക് ഉപസംഹരിക്കുന്നതിനെ അനുമാനിക്കുന്നു. ഈ രീതിയിൽ, ഉദാഹരണത്തിന്, ഗ്രീക്കുകാരും റോമാക്കാരും അവരുടെ മുഴുവൻ അർത്ഥവും ചരിത്രത്തിന്റെ "ഗിയർ" ആയി വിശകലനം ചെയ്യും, അല്ലാതെ പ്രത്യേക മനുഷ്യർ എന്നല്ല. 18-19 നൂറ്റാണ്ടുകളിലെ പാശ്ചാത്യ ചിന്തകർ ഇത് പ്രതിരോധിക്കാവുന്നതായിരുന്നു, യൂറോപ്പ് എങ്ങനെയാണ് ലോകത്തെ കൈയടക്കിയതെന്നും ബൗദ്ധികവും സാമൂഹികവുമായ കുന്തമുനയായിരുന്നു[13]. എന്നിരുന്നാലും, ഇപ്പോൾ, സാമ്പത്തിക ആധിപത്യം തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലേക്ക് മാറിയപ്പോൾ: നമ്മൾ പോലും അറിയാത്ത ഒരു പ്രക്രിയയുടെ ഭാഗമായിരുന്നു ഞങ്ങൾ എന്ന് അംഗീകരിക്കാൻ ഞങ്ങൾ തയ്യാറാണോ, അത് ദക്ഷിണ കൊറിയയിൽ തികഞ്ഞ സമൂഹത്തിലേക്ക് നയിക്കും. ?
ചരിത്രത്തിലെ പുരോഗമന ബജറ്റ് ആയതിനാൽ, അത് ഒരു ബജറ്റ് ആണെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു, അത് അംഗീകരിക്കാൻ പ്രയാസമാണ്.നിങ്ങൾ ഒരു മുൻനിര സമൂഹമല്ലെങ്കിൽ, പ്രായോഗിക അർത്ഥത്തിൽ പ്രശ്നക്കാരൻ. തീർച്ചയായും, എല്ലാ പ്രവർത്തനങ്ങളും, അവയുടെ തരം എന്തുതന്നെയായാലും, ക്രമേണ മനുഷ്യലോകത്തെ പുരോഗതിയിലേക്ക് നയിക്കുന്ന സങ്കൽപ്പം, അനീതിയുടെ സാഹചര്യങ്ങളുമായി ന്യായീകരണത്തിലേക്കോ അനുരൂപീകരണത്തിലേക്കോ നയിക്കുന്നു. നിഷേധാത്മകമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് നല്ല പ്രത്യാഘാതങ്ങളുണ്ടെന്ന വസ്തുത, ഈ അനന്തരഫലങ്ങൾ അവസാനത്തേതും നിർണ്ണായകവുമാണെന്ന് അനുമാനിക്കാൻ ഞങ്ങളെ അനുവദിക്കുന്നില്ല. അതായത്, ഹെഗൽ പിന്നീട് പറയുന്നതുപോലെ, യഥാർത്ഥമായതെല്ലാം യുക്തിസഹമാണെങ്കിൽ, എന്തിനേയും രൂപാന്തരപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നതിന് എന്ത് കാരണങ്ങളുണ്ടാകും? എന്നിരുന്നാലും, കാന്റ് ഉറപ്പിച്ചു പറയുന്നു: « ഇതിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്ന തിന്മകൾ, പല സംസ്ഥാനങ്ങളുടെയും പരസ്പര പ്രതിരോധം, അതിൽത്തന്നെ പ്രയോജനകരമായ പ്രതിരോധം എന്നിവ തേടാൻ നമ്മുടെ ജീവിവർഗത്തെ നിർബന്ധിക്കുന്നു, അത് അതിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ നിന്ന് ഉയർന്നുവരുന്നു, സന്തുലിത നിയമവും ഒരു അതിനെ പിന്തുണയ്ക്കുന്ന ഏകീകൃത ശക്തി, അങ്ങനെ പൊതു സംസ്ഥാന സുരക്ഷയുടെ ഒരു കോസ്മോപൊളിറ്റൻ സംസ്ഥാനം സ്ഥാപിക്കാൻ അവരെ നിർബന്ധിതരാക്കുന്നു [14] ».
നമുക്ക് യുഎന്നുമായി താദാത്മ്യം പ്രാപിക്കാമെന്ന് കോസ്മോപൊളിറ്റൻ സ്റ്റേറ്റ്, അത് ഈ ഓർഗനൈസേഷൻ, തുല്യതകളുടെ സന്തുലിതാവസ്ഥയ്ക്ക് പകരം, ബാക്കിയുള്ളവയുടെ മേൽ ഒരു സംസ്ഥാനം അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്നതിലേക്ക് നയിക്കുന്നു (അത് ഫലത്തിൽ സംഭവിക്കുന്നു[15]). ഈ അടിച്ചേൽപ്പിക്കൽ നമ്മെ ഒരു മെച്ചപ്പെട്ട അവസ്ഥയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു എന്നത് സുസ്ഥിരമായ ദാർശനിക പരിസരങ്ങൾ പിന്തുണയ്ക്കാത്ത ഒരു പ്രതീക്ഷയല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. മറുവശത്ത്, മതവും വിപ്ലവവും തമ്മിലുള്ള കാന്റിയൻ ബന്ധമാണ്മാനുഷിക പുരോഗതിയിലേക്ക് നയിക്കുന്ന പുരോഗമന സംഘട്ടനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് ഇത്. അനുഭവത്തിന്റെ പ്രയോറി വിഭാഗീയമായ അനിവാര്യതകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള നൈതികതയ്ക്ക് അതിന്റെ അന്തിമ അടിത്തറയുണ്ട്, തികച്ചും ന്യായമായ ഒരു ദൈവികതയുണ്ടെന്നും ആത്മാവ് അനശ്വരമാണെന്നും [16] സ്ഥിരീകരിക്കുന്നതിലാണ് അവ സംഭവിക്കുന്നത്. ബഹുഭൂരിപക്ഷം മതങ്ങളും. അതിനാൽ, മതത്തിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തിയ ധാർമ്മികതയെ കാന്റ് വിഭാവനം ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അതിന്റെ വിവിധ പ്രകടനങ്ങളിൽ അതിന്റെ ചരിത്രപരമായ സ്ഥിരീകരണമാണ് ഇത് അർത്ഥമാക്കുന്നതെന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിക്കുന്നു. ധാർമ്മിക മതത്തിന് വിരുദ്ധമായി, ശുദ്ധമായ യുക്തിയുടെ ആശയങ്ങൾ അംഗീകരിക്കുന്നതിനെയാണ് കാന്ത് കൾട്ട് മതങ്ങൾ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. കാന്റിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, യുക്തിസഹമായ ധാർമ്മികതയുടെ സാമൂഹികവൽക്കരണമായി മാറുന്നതിന് മതം അതിന്റെ യുക്തിരഹിതമായ ഘടകങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കും. കാന്റ് മിതവാദിയാണ്, അക്രമം നമ്മുടെ അപൂർണ്ണതയുടെ ലക്ഷണമാണെന്നും സാമൂഹിക മാറ്റത്തിനുള്ള ആത്യന്തിക ഉപകരണമാണെന്നും വിശ്വസിക്കുന്നു. വിപ്ലവങ്ങൾ, അതിനാൽ, മാതൃകയുടെയും ചിന്തയുടെയും മാറ്റമാണ്, പക്ഷേ ക്രമേണ: യാക്കോബിൻ ജ്ഞാനോദയത്തിൽ കാന്റ് അഗാധമായ നിരാശനാണ്, കാരണം അത് പഴയ ഭരണകാലത്തെ അക്രമത്തിലേക്കുള്ള ഒരു തിരിച്ചുവരവാണെന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിക്കുന്നു[17]. അങ്ങനെ, വിപ്ലവങ്ങൾ ധാർമ്മിക മതത്തിന്റെ വിപുലീകരണത്തിലേക്ക് നയിക്കണം, അതിന് നന്ദി സമൂഹത്തിൽ മാൻഡേറ്റ് യോജിക്കും.രാഷ്ട്രീയവും ധാർമ്മികവുമായ ബാധ്യതകൾ.
കാന്റിയൻ സിദ്ധാന്തത്തിൽ നിന്ന്, ചരിത്രപരമായ അനീതികൾ ശിക്ഷിക്കപ്പെടാതിരിക്കാൻ ഞങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, ഈ പ്രക്രിയ യഥാർത്ഥത്തിൽ നടക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അനുമാനിക്കാൻ ഞങ്ങൾ ബാധ്യസ്ഥരാണ്. തീർച്ചയായും അത് അങ്ങനെ തന്നെ. എന്നിരുന്നാലും, വീണ്ടെടുക്കൽ പോസ്റ്റ്‌മോർട്ടം കൊണ്ട് നമുക്ക് എന്താണ് ലഭിക്കുന്നത്, അല്ലെങ്കിൽ അത്തരം അനീതികൾക്ക് ഇരയായവർ എന്താണ് നേടുന്നത്? ഒരുപക്ഷേ, ഈ തിന്മകൾക്ക് അന്തിമ ന്യായീകരണം തേടുന്നതിനുപകരം, അവ ഒരിക്കലും പുനഃസ്ഥാപിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്നും അവ സംഭവിച്ചുവെന്നും സംഭവിച്ചത് പരിഹരിക്കാൻ ഒരു മാർഗവുമില്ലെന്നും നാം ചിന്തിക്കണം. ഈ രീതിയിൽ, ചരിത്രപരമായ തിന്മകളെ സാധാരണയായി നൽകപ്പെടുന്നതിനേക്കാൾ വലിയ ഭാരത്തോടെ നാം അഭിമുഖീകരിക്കും, കഴിയുന്നിടത്തോളം ഒഴിവാക്കേണ്ട ഒന്നാണ്, അത് ഒരു വ്യക്തിയുടെ മരണം ഉൾപ്പെടുമ്പോൾ, മായ്‌ക്കാനാവില്ല. അതിനാൽ, ഹോർഖൈമറുമായി നമുക്ക് പറയാൻ കഴിയും « ഈ പ്രവർത്തനത്തിൽ, തത്ത്വചിന്ത മനുഷ്യരാശിയുടെ ഓർമ്മയും മനസ്സാക്ഷിയും ആയിരിക്കും, അങ്ങനെ മനുഷ്യരാശിയുടെ യാത്ര അതിന്റെ വിനോദ സമയങ്ങളിലെ അർത്ഥശൂന്യമായ തിരിവുകളുമായി സാമ്യപ്പെടാതിരിക്കാൻ ഇത് സഹായിക്കും. തടവുകാർക്കും മാനസിക രോഗികൾക്കുമായി സ്ഥാപനങ്ങളിലെ തടവുകാർ നൽകുന്നു [18]». അതായത്, കഴിയുന്നത്ര അനീതികൾ ഒഴിവാക്കാനുള്ള അടിസ്ഥാനപരമായ ബാധ്യത ഞങ്ങൾ അഭിമുഖീകരിക്കും, അങ്ങനെ അത് നമ്മെ നയിക്കും, അങ്ങനെ, ആത്യന്തികമായ നന്മയിലേക്ക് നിർണ്ണയിച്ചിട്ടില്ലാത്ത, മറിച്ച് നമ്മളെ നയിക്കുന്നതായി തോന്നുന്ന ഒരു പ്രക്രിയയിലേക്ക്. അല്ലെങ്കിൽ, അഭൂതപൂർവമായ ഒരു ദുരന്തത്തിലേക്ക്.
[1] Kant, I. (2018).
