« ഭൂതകാലം ഒരു വിദൂര രാജ്യമാണ്. അവർ അവിടെ കാര്യങ്ങൾ വ്യത്യസ്തമായി ചെയ്യുന്നു »
ഇതും കാണുക: മകരം മൂന്നാം ഭാവത്തിൽ ചന്ദ്രൻL. പി. ഹാർട്ട്‌ലി – ദി ഗോ-ബിറ്റ്വീൻ (1953)
വർത്തമാനകാലത്തെ വിഭാഗങ്ങളിൽ നിന്ന് ഭൂതകാലത്തെ വിലയിരുത്തരുതെന്ന് കേൾക്കുന്നത് സാധാരണമാണ്. പലപ്പോഴും ഈ പദപ്രയോഗം പ്രത്യേകമായി ധാർമ്മിക വിധികളെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് : വർത്തമാനകാലത്ത് നാം പ്രയോഗിക്കുന്ന ധാർമ്മിക തത്ത്വങ്ങൾ വിദൂര ഭൂതകാലത്തിലേക്ക് പ്രയോഗിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് നാം വിട്ടുനിൽക്കണം (നാം പറയുന്നവ ഒരു പ്രവൃത്തി അന്യായമോ ധാർമ്മികമോ തെറ്റാണ്, കൂടാതെ വ്യക്തികൾക്കോ ഗ്രൂപ്പുകൾക്കോ സ്ഥാപനങ്ങൾക്കോ ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്തം ഏൽപ്പിക്കാൻ അവ ഞങ്ങളെ സഹായിക്കുന്നു). ഉദാഹരണത്തിന്, 2018-ലെ ഒരു അഭിമുഖത്തിൽ, അമേരിക്ക കീഴടക്കിയതിനെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ചപ്പോൾ, എഴുത്തുകാരൻ അർതുറോ പെരെസ്-റിവെർട്ടെ മറുപടി പറഞ്ഞു, " ഭൂതകാലത്തെ വർത്തമാനകാലത്തിന്റെ കണ്ണുകൊണ്ട് വിലയിരുത്തുന്നത് അതിരുകടന്നതാണ് ".[i] ഈ പ്രയോഗം, എന്നിരുന്നാലും, ഇത് തികച്ചും അവ്യക്തമാണ്, മാത്രമല്ല ഇത് ഉപയോഗിക്കുന്നവർ അത് എങ്ങനെ മനസ്സിലാക്കുന്നുവെന്ന് സാധാരണയായി വ്യക്തമാക്കുന്നില്ല. ഈ ലേഖനത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം ഈ ചോദ്യത്തിലേക്ക് വെളിച്ചം വീശാൻ ശ്രമിക്കുക എന്നതാണ്, അവബോധപൂർവ്വം ആകർഷകമായി തോന്നുന്ന തത്വത്തിന് പിന്നിൽ (ചില ആളുകൾക്കെങ്കിലും), അസംഭവ്യമായ പ്രബന്ധങ്ങളും മറ്റ് ചില ആശയക്കുഴപ്പങ്ങളും മറഞ്ഞിരിക്കുന്നുവെന്ന് കാണിക്കുന്നു.
ഒന്ന് സാധ്യമായ വ്യാഖ്യാനം അക്ഷരാർത്ഥത്തിലാണ്: നൂറുകണക്കിന് (അല്ലെങ്കിൽ ആയിരക്കണക്കിന്) വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് നടന്ന സംഭവങ്ങളെ കുറിച്ച് നമ്മൾ സംസാരിക്കുമ്പോൾ, മാനദണ്ഡങ്ങൾ പ്രയോഗത്തിൽ വരുത്തുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല - അല്ലെങ്കിൽ ഏതെങ്കിലും സാഹചര്യത്തിൽ തെറ്റായിരിക്കും."താൽക്കാലിക അകലം ഒഴികെ എല്ലാ വിധത്തിലും സമാനമാണ്."
ഇതും കാണുക: കാൻസർ മനുഷ്യനെ എങ്ങനെ പ്രണയത്തിലാക്കാംനിങ്ങൾക്ക് എന്നതിന് സമാനമായ മറ്റ് ലേഖനങ്ങൾ അറിയണമെങ്കിൽ ഭൂതകാലത്തെ വർത്തമാനത്തിൽ നിന്ന് വിലയിരുത്താൻ കഴിയുമോ? ഒരു വിവാദത്തിന്റെ ശരീരഘടന നിങ്ങൾക്ക് എസോടെറിസിസം എന്ന വിഭാഗം സന്ദർശിക്കാം.
ഇപ്പോഴുള്ള-ൽ ഞങ്ങൾ പ്രയോഗിക്കുന്ന ധാർമ്മിക കൃത്യത. ഇത് ഒരർത്ഥത്തിൽ, ഒരു ആപേക്ഷിക നിലപാടാണ്, കാരണം ഇത് ധാർമ്മികമായി ശരിയോ നല്ലതോ ന്യായമോ ആയ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള വിധിന്യായങ്ങൾ, സമാനമായ പ്രവർത്തനങ്ങളിലോ സംഭവങ്ങളിലോ പ്രയോഗിക്കുമ്പോൾപ്പോലും,[ii] അവ സംഭവിച്ച ചരിത്ര കാലഘട്ടത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. പ്രസക്തമായ സംഭവങ്ങൾ നടക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഈ നിലപാട് തികച്ചും അസംഭവ്യമാണ്. ആരംഭിക്കുന്നതിന്, കാരണം, ഉദാഹരണത്തിന്, പ്രബലമായ ധാർമ്മിക മാനദണ്ഡങ്ങൾ അടിമത്തത്തെ അപലപിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ചരിത്ര കാലഘട്ടങ്ങളിൽ, ഇത് ധാർമ്മികമായി സ്വീകാര്യമായ ഒരു സമ്പ്രദായമായിരുന്നുവെന്ന് നിഗമനം ചെയ്യാൻ ഇത് നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കും. അല്ലാത്തപക്ഷം, തീർച്ചയായും, നാം ഭൂതകാലത്തിന്റെ ആചാരങ്ങളിൽ ഇന്നത്തെ നിലവാരം അടിച്ചേൽപ്പിക്കും. ഇപ്പോൾ, അടിമത്തം ഒരു അധാർമിക സമ്പ്രദായമാണെന്ന് വ്യക്തമായി തോന്നുന്നു, അത് ഏത് പ്രത്യേക ചരിത്ര കാലഘട്ടത്തിൽ പ്രയോഗിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, ഓരോ പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിലും ജീവിക്കുന്നവരുടെ ധാർമ്മിക വിശ്വാസങ്ങൾ പരിഗണിക്കാതെ തന്നെ. അതുപോലെ, 20-ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ (ഹോളോകോസ്റ്റ്, ഗുലാഗ്, അല്ലെങ്കിൽ മാവോയിസ്റ്റ് സാംസ്കാരിക വിപ്ലവം പോലെയുള്ള) വലിയ ഭീകരതയുടെ അധാർമികത അക്കാലത്ത് നിലവിലിരുന്ന ധാർമ്മിക വിശ്വാസങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. അവർ ഈ വസ്‌തുതകളെ പിന്തുണച്ചിരുന്നെങ്കിൽപ്പോലും, ഇത് അവരെ ന്യായീകരിക്കുമെന്ന് (അല്ലെങ്കിൽ, പിന്മുറക്കാരുടെ ധാർമ്മിക കുറ്റപ്പെടുത്തലിൽ നിന്ന് അവരെ പ്രതിരോധിക്കുമെന്നെങ്കിലും) നിഗമനം ചെയ്യാൻ വളരെ കുറച്ച് പേർ മാത്രമേ ആഗ്രഹിക്കൂ.രണ്ടാമത്, മറ്റൊന്ന്വർത്തമാനകാലത്തിന്റെ കണ്ണുകൊണ്ട് നമുക്ക് ഭൂതകാലത്തെ വിലയിരുത്താൻ കഴിയില്ല എന്ന തീസിസിന്റെ അക്ഷരീയ വ്യാഖ്യാനത്തിലെ പ്രശ്നം, മിക്ക കേസുകളിലും, ഭൂതകാലത്തിൽ "ഒരു ശബ്ദം" കണ്ടെത്തുന്നത് അസാധ്യമാണ് എന്നതാണ്. അമേരിക്ക കീഴടക്കുന്നതിന്റെ നിയമസാധുത പൊതുവെ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ, അതിനെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന ശബ്ദങ്ങളുണ്ടായി (ഏറ്റവും അറിയപ്പെടുന്നതും ചർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടതും സ്പാനിഷ് മിഷനറി ബാർട്ടലോം ഡി ലാസ് കാസസിന്റെതാണ്). അതുപോലെ, അടിമത്തം സ്വീകാര്യമായ ഒരു സമ്പ്രദായമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നപ്പോൾ, അത് നിർത്തലാക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടവരുണ്ടായിരുന്നു (തീർച്ചയായും, 18-ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ, അടിമ ഉടമയായ തോമസ് ജെഫേഴ്സണെപ്പോലുള്ള ഒരാൾ പോലും ഈ സമ്പ്രദായത്തെ "മ്ലേച്ഛമായ കുറ്റകൃത്യം" എന്ന് വിളിക്കും). മിക്കവാറും എല്ലാ കാലഘട്ടങ്ങളിലും, പ്രസക്തമായ ഏതൊരു ആചാരവുമായോ സംഭവവുമായോ ബന്ധപ്പെട്ട്, വിയോജിപ്പുള്ള ശബ്ദങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്, പ്രസ്താവിച്ച സമ്പ്രദായങ്ങളെയും സംഭവങ്ങളെയും വിമർശിക്കുന്നത് എത്രത്തോളം അർത്ഥമാക്കുന്നത് ഭൂതകാലത്തെ കണ്ണുകൊണ്ട് വിലയിരുത്തുകയാണെന്ന് വ്യക്തമല്ല. നിലവിലുള്ള (അതായത്, വിഭാഗങ്ങൾ, തത്വങ്ങൾ, ധാർമ്മിക മാനദണ്ഡങ്ങൾ എന്നിവയിലൂടെ ഇപ്പോഴുള്ള എക്‌സ്‌ക്ലൂസീവ് ). അങ്ങനെയെങ്കിൽ, ഇപ്പോൾ മുതൽ, അമേരിക്കയുടെ കീഴടക്കലിനെയോ അടിമത്തത്തെയോ വിമർശിക്കുന്നവർ, (കുറഞ്ഞത് ഭാഗികമായെങ്കിലും) തത്ത്വങ്ങളും ധാർമ്മിക മാനദണ്ഡങ്ങളും അവലംബിക്കുന്നതായി തോന്നും, അത് അവർ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കപ്പെട്ട കാലത്തെ സാധാരണമായ - അർത്ഥത്തിൽ അവ അക്കാലത്തെ ചില ഗ്രൂപ്പുകൾ അനുമാനിച്ച തത്വങ്ങളും മാനദണ്ഡങ്ങളുമായിരുന്നു.
വ്യാഖ്യാനത്തിലെ മൂന്നാമത്തെ പ്രശ്നംഅക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ, നമ്മൾ സമ്മതിക്കുകയാണെങ്കിൽ, എന്തുകൊണ്ട് മറ്റ് ആപേക്ഷികതകൾ അംഗീകരിക്കരുത് എന്ന് വിശദീകരിക്കാൻ പ്രയാസമാണ് (സാധാരണയായി, ഭൂതകാലത്തെ വർത്തമാനകാലത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ വിലയിരുത്താൻ പാടില്ല എന്ന് വാദിക്കുന്നവർ അംഗീകരിക്കാൻ തയ്യാറല്ല). ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ അല്ലെങ്കിൽ സാംസ്കാരിക ആപേക്ഷികവാദം, അതനുസരിച്ച് വിദൂര സ്ഥലങ്ങളിൽ അല്ലെങ്കിൽ നമ്മുടേതിൽ നിന്ന് വളരെ വ്യത്യസ്തമായ സംസ്കാരങ്ങളിൽ നടന്ന സംഭവങ്ങളെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുമ്പോൾ അർത്ഥമില്ല - അല്ലെങ്കിൽ ഒരു വലിയ തെറ്റ്-നമ്മുടെ സംസ്കാരത്തിന്റെയോ പ്രദേശത്തിന്റെയോ ധാർമ്മിക മാനദണ്ഡങ്ങൾ പ്രയോഗിക്കുന്നത്. ഈ അവസാനത്തെ ആപേക്ഷികവാദങ്ങളെ നാം നിരാകരിക്കുകയാണെങ്കിൽ (അതായത്, ഒരേപോലെയുള്ള രണ്ട് പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് വ്യത്യസ്ത ധാർമ്മിക യോഗ്യതകൾ ലഭിക്കണം, കാരണം അവ ആയിരക്കണക്കിന് കിലോമീറ്റർ അകലത്തിലോ അല്ലെങ്കിൽ വ്യത്യസ്ത സംസ്കാരങ്ങളിലോ ഉണ്ടാകണം എന്ന് നാം നിരസിക്കുന്നുവെങ്കിൽ), കാലികമോ ചരിത്രപരമോ ആയ ആപേക്ഷികതയെയും നാം നിരാകരിക്കേണ്ടതല്ലേ? അതായത്, നമ്മുടെ സംസ്കാരത്തിൽ പ്രബലമായ വിഭാഗങ്ങളിലൂടെയും മാനദണ്ഡങ്ങളിലൂടെയും മറ്റ് സംസ്കാരങ്ങളിൽ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് നമുക്ക് വിലയിരുത്താൻ കഴിയുമെങ്കിൽ, എന്തുകൊണ്ട് നമുക്ക് മുൻകാല സംഭവങ്ങളെ വർത്തമാനകാലത്തെ വിഭാഗങ്ങളിലൂടെയും മാനദണ്ഡങ്ങളിലൂടെയും വിലയിരുത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല? 5> തീർച്ചയായും, രണ്ട് തരത്തിലുള്ള ആപേക്ഷികതാവാദങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം എന്താണെന്ന് വ്യക്തമല്ല എന്നത് അവിടെ ഉണ്ടാകാൻ കഴിയില്ലെന്ന് അർത്ഥമാക്കുന്നില്ല (എന്നിരുന്നാലും, ചരിത്രപരമായ വകഭേദത്തിന്റെ സംരക്ഷകർ വാഗ്ദാനം ചെയ്തിട്ടില്ല. അറിയുക, ഏതെങ്കിലും വിശദീകരണം). മറുവശത്ത്, സമ്മതിക്കുന്നതിലൂടെ ഒരാൾക്ക് എല്ലായ്പ്പോഴും സമന്വയം കൈവരിക്കാൻ കഴിയുംഎല്ലാ ആപേക്ഷികവാദങ്ങളും (സാധാരണയായി, സമകാലിക തത്ത്വചിന്തയിൽ ധാർമ്മിക ആപേക്ഷികവാദം വളരെ ന്യൂനപക്ഷമാണ് എന്ന വസ്തുത ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും). നിർബന്ധമില്ല. ഭൂതകാലത്തെ നമുക്ക് വർത്തമാനകാലത്തിൽ നിന്ന് വിലയിരുത്താൻ കഴിയില്ല എന്ന ആശയത്തിന്റെ സാധ്യമായ ബദൽ വ്യാഖ്യാനം ചില പ്രത്യേക ധാർമ്മിക വിധികളിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കും: പ്രത്യേകിച്ചും, ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്തത്തിന്റെ ആട്രിബ്യൂഷനുകളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ചില അടിസ്ഥാന വ്യത്യാസങ്ങളിൽ നിന്ന് നമുക്ക് ആരംഭിക്കാം. പൊതുവായി, ചിലത് നല്ലതോ ചീത്തയോ ആകാം, ഒരു പ്രത്യേക വ്യക്തിയെ ഉത്തരവാദിയാക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക് കഴിയാതെ . ഉദാഹരണത്തിന്, 1755-ലെ ലിസ്ബൺ ഭൂകമ്പം മോശമായിരുന്നു (അത് വിലപിടിപ്പുള്ള വസ്തുക്കൾ നശിപ്പിച്ചു എന്ന അർത്ഥത്തിൽ), പക്ഷേ അത് അന്യായമായിരുന്നില്ല, അല്ലെങ്കിൽ അതിന് ആരെയും ധാർമ്മികമായി ഉത്തരവാദികളാക്കാൻ സാധ്യമല്ല (അതായത്, നമുക്ക് ശിക്ഷിക്കാൻ ആരുമില്ല. ലിസ്ബൺ ഭൂകമ്പത്തിന്റെ കാരണം). ഇനി അല്പം വ്യത്യസ്തമായ ഒരു ഉദാഹരണം നോക്കാം. പുറംലോകവുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത ഒരു രഹസ്യ വിഭാഗത്തിലാണ് ഞാൻ വളർന്നതെന്ന് കരുതുക. വീട്ടിലും സ്കൂളിലും, നമ്മുടെ ജീവിതരീതി പങ്കിടാത്തവരെല്ലാം നമ്മെ നശിപ്പിക്കാൻ നരകയാതനകളാണെന്നും അവർ നമ്മെ പൂർണ്ണമായും നശിപ്പിക്കുന്നതുവരെ നിർത്തുകയില്ലെന്നും അവരുടെ ഏറ്റവും വിനാശകരമായ ആയുധമാണെന്നും എന്നെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. അവർ തങ്ങളുടെ ദുഷിച്ച പദ്ധതി നടപ്പിലാക്കും- മൊബൈൽ ഫോൺ. ഇനി ആ ഒരു ദിവസം സങ്കൽപ്പിക്കുകമോൾ, മതവിഭാഗം പ്രവർത്തിക്കുന്ന പ്രദേശത്തിന്റെ പരിധിയിൽ, ഒരു അപരിചിതൻ തന്റെ മൊബൈൽ ഫോണിൽ സംസാരിക്കുന്നു. ഭയചകിതനായി, ഞാൻ അവന്റെ മേൽ കുതിക്കുന്നു, അവനെ തടഞ്ഞുനിർത്തി, അവന്റെ കൈകൾ കെട്ടുന്നു, അങ്ങനെ അവൻ ഒരു ഹീനമായ പ്രവൃത്തിയാണെന്ന് എനിക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടു. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, നമ്മൾ ഇനി കേവലം പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളെക്കുറിച്ചല്ല സംസാരിക്കുന്നത്: സംഭവങ്ങൾ മനഃപൂർവ്വം സംഭവിക്കുന്നു. എന്നിട്ടും, ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ, അധാർമികമോ അന്യായമോ ആയ ഒരു പ്രവൃത്തിക്ക് ഞാൻ ധാർമ്മികമായി ഉത്തരവാദിയാകുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. അല്ലെങ്കിൽ, കുറഞ്ഞത്, പൂർണ്ണ ഉത്തരവാദിത്തമല്ല. ഒരു വ്യക്തിക്ക് ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്തം ആരോപിക്കുമ്പോൾ, ഒരു നിർദ്ദിഷ്‌ട പ്രവൃത്തി ചെയ്യുന്ന സമയത്ത് ലഭ്യമായ വിവരങ്ങൾ (അല്ലെങ്കിൽ യാഥാർത്ഥ്യമായി ലഭ്യമായിരിക്കാം) എന്താണെന്ന് അറിയുന്നത് അവബോധപൂർവ്വം പ്രസക്തമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ഈ ഉദാഹരണത്തിൽ, എനിക്ക് യാഥാർത്ഥ്യമായി ആക്സസ് ചെയ്യാൻ കഴിയുമായിരുന്ന എല്ലാ വിവര സ്രോതസ്സുകളും സാഹചര്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച്, അപരിചിതനെ ഒരു ഭീഷണിയായി വീക്ഷിക്കാൻ എന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കും.
ലളിതമായി പറഞ്ഞാൽ: ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്തം (ക്രിമിനൽ പോലുള്ളവ) ചില സാഹചര്യങ്ങൾക്ക് വിധേയമാണ് ഒഴിവാക്കൽ (ഇത് ഒരു വ്യക്തിയുടെ ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്തത്തെ പൂർണ്ണമായും അസാധുവാക്കുന്നു), ലഘൂകരിക്കുന്നു (ഒരു വ്യക്തി ചെയ്തതിന് ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്തമായി കണക്കാക്കുന്ന പരിധി ഇത് പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നു) . നമ്മൾ കണ്ടതുപോലെ, വിവരങ്ങൾ (ഒരാൾക്ക് ലഭ്യമായ വസ്തുത , അതുപോലെ തന്നെ ഒരാൾക്ക് അമിതമായി ലഭിക്കുമായിരുന്നവബുദ്ധിമുട്ടുകൾ) ചിലപ്പോൾ ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്തം കുറയ്ക്കാൻ കഴിയും. ഭീഷണികളുടെയും ബലപ്രയോഗത്തിന്റെയും അസ്തിത്വവും സമാനമായ പങ്ക് വഹിക്കുന്നു.
ശരി, ഇത് മനസ്സിൽ വെച്ചുകൊണ്ട്, ഭൂതകാലത്തെ വർത്തമാനകാലത്തിന്റെ കണ്ണുകൊണ്ട് വിലയിരുത്താൻ കഴിയാത്ത പ്രബന്ധത്തിന്റെ രണ്ടാമത്തെ (വളരെ ദുർബലമായ) പതിപ്പ് വരും. ഭൂതകാല സംഭവങ്ങളുടെ ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്തം അവരുടെ രചയിതാക്കൾക്ക് ആട്രിബ്യൂട്ട് ചെയ്യാൻ കഴിയില്ലെന്ന് പറയുക ഇന്നത്തെ ധാർമ്മിക തത്വങ്ങളും മാനദണ്ഡങ്ങളും അക്കാലത്ത് ഭൂരിപക്ഷത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതുപോലെ . ഇതൊരു വിശ്വസനീയമായ പ്രബന്ധമാണ്: 21-ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഒരു വ്യവസായവത്കൃത രാജ്യത്തിലെ പൗരനായ ഞാൻ, ഒരു മന്ത്രവാദിനിയാണെന്ന് ആരോപിച്ച് ഒരു സ്ത്രീയെ ചുട്ടുകൊല്ലാൻ പോയാൽ, സംഭാവന നൽകിയതിന്, പ്രഥമദൃഷ്ട്യാ എന്ന ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്തം എനിക്കുണ്ടാകും. ഒരു അനീതിക്ക് - കാരണം, മന്ത്രവാദ ആരോപണങ്ങൾ കെട്ടിപ്പടുക്കുന്ന വിശ്വാസങ്ങൾ അടിസ്ഥാനരഹിതമാണെന്ന് അറിയാൻ ആവശ്യമായ വിവരങ്ങൾ ആക്സസ് ചെയ്യാൻ താരതമ്യേന എളുപ്പമുള്ള ഒരു സ്ഥാനത്താണ് ഞാൻ പൊതുവെ. ഉദാഹരണത്തിന്, ഇപ്പോൾ പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഒരു ഫ്രഞ്ച് കർഷകൻ തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ ഒരു അവസ്ഥയിലാണ്. ഒരു വശത്ത്, മന്ത്രവാദ ആരോപണങ്ങളുടെ യുക്തിരാഹിത്യം നിർണ്ണയിക്കാൻ ആവശ്യമായ വിവരങ്ങൾ ആക്സസ് ചെയ്യാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള ഒരു സമൂഹത്തിലാണ് അവൾ ജീവിക്കുന്നത്. മറുവശത്ത്, മന്ത്രവാദിനികളെ ചുട്ടുകൊല്ലുന്നതിന് പരക്കെ അനുകൂലമായ ഒരു സന്ദർഭത്തിൽ അത് വസിക്കുന്നു, അതിൽ അഭിപ്രായങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെടാൻ പ്രയാസമാണ്.വിപരീതമായി. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, കർഷകൻ തന്റെ വിശ്വാസങ്ങളും അഭിപ്രായങ്ങളും വികസിപ്പിക്കുന്ന സാഹചര്യങ്ങൾ, തത്ത്വചിന്തയിൽ ഒരു പൊതു പദപ്രയോഗം ഉപയോഗിക്കുന്നതിന്, വിജ്ഞാനീയമായി അനുകൂലമായ (ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങളിൽ, ശരിയായി ന്യായവാദം ചെയ്യുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതും ചെലവേറിയതും മാത്രമല്ല, എന്നാൽ മെച്ചപ്പെട്ട ന്യായീകരണമുള്ള വിശ്വാസങ്ങളുമായി ഇത് ബന്ധപ്പെടാൻ സാധ്യതയില്ല). ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്തത്തിന്റെ ആട്രിബ്യൂഷന് ഇരുവരുടെയും സ്ഥാനത്തുള്ള ഈ അസമമിതി പ്രസക്തമാണെന്ന് തോന്നുന്നു: മുൻകാലങ്ങളിൽ ധാർമ്മിക മാനദണ്ഡങ്ങളും വിഭാഗങ്ങളും പരിചിതമാകുന്നത് വളരെ സങ്കീർണ്ണമായിരുന്നു, ധാർമ്മിക പ്രവർത്തനങ്ങളെ അപലപിക്കുന്ന വിഭാഗങ്ങൾ ഒരുപക്ഷേ കുറയ്ക്കും (ഒരുപക്ഷേ പൂർണ്ണമായും ഇല്ലാതാക്കില്ലെങ്കിലും) അവയിൽ ആരാണ് പങ്കെടുത്തത് എന്നതിന്റെ ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്തം.
എന്നിരുന്നാലും, ഈ ദുർബലമായ സങ്കൽപ്പത്തിന് കീഴിൽ, അവയുടെ രചയിതാക്കൾക്ക് ഞങ്ങൾ എങ്ങനെ ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്തം ഏൽപ്പിക്കുന്നു എന്നത് പരിഗണിക്കാതെ തന്നെ, അത് സ്ഥിരീകരിക്കാൻ തികച്ചും സാദ്ധ്യമാണെന്ന് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്. മുൻകാല സംഭവങ്ങൾ ധാർമ്മികമായി എതിർക്കാവുന്നതാണ് . മന്ത്രവാദിനികളെ ചുട്ടുകൊല്ലുന്നതിൽ പങ്കെടുത്ത (അല്ലെങ്കിൽ സംഭാവന നൽകിയ) എല്ലാവർക്കും അനീതിക്ക് പൂർണ്ണ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്ന വസ്തുത അർത്ഥമാക്കുന്നത് മന്ത്രവാദിനികളെ കത്തിക്കുന്നത് അനീതിയോ അധാർമികമോ ആണെന്ന് അർത്ഥമാക്കുന്നില്ല - അതായത് കൊണ്ടുപോകരുതെന്ന് നിർബന്ധിത ധാർമ്മിക കാരണങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു എന്ന അർത്ഥത്തിൽ. അവരുടെ രചയിതാക്കൾ അവരെ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നത് പരിഗണിക്കാതെ തന്നെ. ഉദാഹരണത്തിന്, നിങ്ങളുടെ സ്ഥാനവും സാഹചര്യങ്ങളും കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ, പലതുംഅമേരിക്ക കീഴടക്കുന്നതിൽ പങ്കെടുത്ത ചിലർക്ക് അതിൽ ഉപയോഗിച്ച മാർഗങ്ങളെ അപലപിക്കാൻ ആവശ്യമായ ധാർമ്മിക വിശ്വാസങ്ങൾ യാഥാർത്ഥ്യബോധത്തോടെ സ്വീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. വ്യക്തികളെന്ന നിലയിൽ നാം അവരെ അപലപിക്കുന്ന പരുഷതയെ യോഗ്യരാക്കാൻ ഇത് ഞങ്ങളെ അനുവദിക്കും (അവർ തിന്മയുടെ ആഗ്രഹത്താൽ പ്രചോദിതരാണെന്ന് നിലനിർത്താൻ സാരാംശത്തിൽ കൂടുതൽ ബുദ്ധിമുട്ടായിരിക്കും), എന്നാൽ അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ന്യായീകരിക്കപ്പെട്ടതോ പ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പ്പുകളോ ആണെന്ന് നിഗമനം ചെയ്യരുത്. പിൻഗാമികളുടെ ധാർമ്മിക വിമർശനത്തിന് എതിരായി-അതിനെതിരെ ശക്തമായ ധാർമ്മിക കാരണങ്ങൾ തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.
ഈ ചർച്ച വ്യക്തമായും നിരവധി ചോദ്യങ്ങൾ പരിഹരിക്കപ്പെടാതെ അവശേഷിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, അടിമത്തം പോലെയുള്ള ഒന്ന് ധാർമ്മികമായി ആക്ഷേപാർഹമാണെന്ന് ഒരാൾക്ക് അല്ലെങ്കിൽ അറിയാമായിരുന്നെന്ന് നമുക്ക് പറയാൻ കഴിയുന്നത് ഏത് നിമിഷം മുതൽ (അല്ലെങ്കിൽ ഏത് പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തിലാണ്) എന്ന് ഇത് വ്യക്തമാക്കുന്നില്ല. എന്നാൽ ഒരു കാര്യം വ്യക്തമാണ്: വർത്തമാനകാലത്തിന്റെ കണ്ണിൽ ഭൂതകാലത്തെ വിലയിരുത്താൻ കഴിയില്ല എന്ന ആശയം വളരെ അവ്യക്തമാണ്. അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ, അത് അംഗീകരിക്കാൻ പ്രയാസമുള്ള നിഗമനങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. ദുർബലമായ അർത്ഥത്തിൽ, ആശയത്തിന് പിന്നിൽ രസകരമായ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടായിരിക്കാം (എന്നിരുന്നാലും, ഭൂതകാലത്തിൽ നിന്ന് ഭൂതകാലത്തെ വിധിക്കുന്നതിനുള്ള പ്രതിരോധത്തിന്റെ പേരിൽ ചില തീസിസുകളെ ന്യായീകരിക്കാൻ അവശേഷിക്കുന്നത് പര്യാപ്തമാണോ എന്നത് ഒരു തുറന്ന ചോദ്യമാണ്). നിലവിലുള്ളത് സ്വയം പ്രതിരോധിക്കാൻ പ്രവണത കാണിക്കുന്നു).
ചിത്രം: കെവിൻ ഓൾസൺ / @kev01218
[i] //www.youtube.com/watch?v=AN3TQFREWUA&t=81s.
[ii] "സമാനം" എന്നതിന്റെ അർത്ഥം
