စီးပွားရေးကို ဘာကြောင့် ထိန်းကျောင်းတာလဲ။

၁၇ နှင့် ၁၈ ရာစုများ၏ နိုင်ငံရေး တော်လှန်ရေးများ ပေါ်ပေါက်လာချိန်မှစ၍၊ အခွင့်အရေး ဘာသာစကားကို ခိုင်မြဲစေသည့် အခြေခံ ယူဆချက်မှာ ယေဘူယျအားဖြင့် အနုတ်လက္ခဏာဆောင်သော လွတ်လပ်မှု၊ ဆိုလိုသည်မှာ၊ ပြင်ပ အကျပ်ကိုင်မှု ကင်းမဲ့ခြင်းနှင့် မရှိခြင်း ဖြစ်သည်။ ရည်ရွယ်ချက်မှာ နိုင်ငံတော်အာဏာကို အလွဲသုံးစားလုပ်ခြင်းများကို ရပ်တန့်ရန် ရည်ရွယ်ချက်မှာ လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ နယ်ပယ်တွင် နိုင်ငံတော်မှ ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ အများသိကြသည့်အတိုင်း၊ ၎င်းကို ပံ့ပိုးပေးသော အယူဝါဒစနစ်သည် အနည်းငယ်မျှသော ပြည်နယ်တစ်ခု၏ တည်ရှိမှုကို ခုခံကာကွယ်ပေးသည့် လစ်ဘရယ်ဝါဒဖြစ်ပြီး လူ့အဖွဲ့အစည်းနှင့် စျေးကွက်ကို လွတ်လပ်စွာ လုပ်ဆောင်ခွင့်ပေးခြင်းဖြင့် အများပြည်သူဆိုင်ရာ စည်းမျဥ်းစည်းကမ်းကို အာမခံချက်ပေးရန် အခြေခံအားဖြင့် အကန့်အသတ်ရှိသည်။

ယခု ၂၀ ရာစုမှစတင်၍ မရပ်တန့်နိုင်သော စက်မှုထွန်းကားမှု၊ စွန့်စားရမှုအသစ်များ ပေါ်ထွက်လာခြင်း၊ ဆိုရှယ်လစ်တော်လှန်ရေးများ ပေါ်ပေါက်လာခြင်း၊ ၁၉၂၉ ခုနှစ် မဟာအကျပ်အတည်းနှင့် လူမှုဖူလုံရေးနိုင်ငံတော်၏ အသွင်အပြင်တို့ကြောင့် အနည်းငယ်မျှသောနိုင်ငံအဖြစ် သံသယဝင်စရာဖြစ်လာသည်။ စီးပွားရေးတွင် တက်ကြွပြီး ပြတ်သားသော အခြေအနေတစ်ရပ်ကို ကစားပါ။ တစ်ချိန်တည်းတွင်၊ ၁၉၇၀ ခုနှစ်များနှောင်းပိုင်းနှင့် ၁၉၈၀ ခုနှစ်များအစောပိုင်းတွင် အမေရိကန်၊ ဥရောပသမဂ္ဂနှင့် ချီလီနှင့် အာဂျင်တီးနားကဲ့သို့သော လက်တင်အမေရိကနိုင်ငံအသီးသီးတို့သည် ယနေ့တိုင် ဆက်လက်တည်ရှိနေပြီး စီးပွားရေးဆိုင်ရာ ကန့်သတ်ချက်များကို ဖယ်ရှားပေးသည့် အရေးပါသော စည်းမျဥ်းစည်းကမ်းများကို မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။ နိုင်ငံဖြတ်ကျော် စီးဆင်းမှုများနှင့် လျှော့ချရန်အတွက် စျေးကွက်များကို လွတ်လပ်ခွင့်ပေးသည့် လှုပ်ရှားမှုများ၊အခွန်များနှင့် ပြည်သူ့အသုံးစရိတ်များ။

ဤဆောင်းပါး၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ စည်းမျဥ်းဥပဒေများနှင့် မူဝါဒများသည် စီးပွားရေးကို မြှင့်တင်ရန်၊ တစ်ဦးချင်းနှင့် လူမှုရေးဆိုင်ရာ အခွင့်အရေးများကို အာမခံခြင်းနှင့် ကြွယ်ဝချမ်းသာမှုကို ပြန်လည်ခွဲဝေပေးခြင်း၊ ဤယူဆချက်ဖြင့်၊ သူ၏ရှည်လျားသောအသက်မွေးဝမ်းကျောင်းတွင်၊ စီးပွားရေးတွင် အပြင်းအထန်ဝင်ရောက်စွက်ဖက်မှုကို ကာကွယ်ထားပြီး ဖြစ်နိုင်ခြေကို ထောက်ခံသော ငြင်းခုံခဲ့သည့် အမေရိကန်တရားရေးသီအိုရီ Cass Sunstein ၏ ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာချက်များကို အားကိုးပါမည်။ နိုင်ငံသားများ၏ ရပိုင်ခွင့်များကို ထိရောက်အောင် ထိန်းညှိပေးနိုင်စွမ်းရှိသော ထိရောက်သော အုပ်ချုပ်သည့်နိုင်ငံတစ်ခုဖြစ်သည်။

စီးပွားရေးကို ထိန်းညှိရာတွင် အသုံးပြုသည့် ရိုးရာအယူအဆများထဲမှတစ်ခုမှာ စျေးကွက်ပျက်ကွက်မှုများနှင့် သက်ဆိုင်သည်- စျေးကွက်၏ လုပ်ဆောင်ချက်သည် အနုတ်လက္ခဏာနှင့် မလိုလားအပ်သော သက်ရောက်မှုများကို ဖြစ်ပေါ်စေသောကြောင့်၊ မတူညီသော နယ်ပယ်များနှင့် အမျိုးမျိုးသော အပြုအမူများတွင် နိုင်ငံတော်မှ ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ဖြေရှင်းရန် လိုအပ်ပါသည်။ ဤနည်းအားဖြင့်၊ စည်းမျဉ်းသည် အခြားသော ရည်ရွယ်ချက်များထဲတွင် လက်ဝါးကြီးအုပ်မှုများ ဖွဲ့စည်းခြင်းမဟုတ်သည့် - ဤစည်းမျဉ်းသည် သဘာဝအလျောက် လက်ဝါးကြီးအုပ်မှုများ၊ ကြီးစိုးသောရာထူးကို အလွဲသုံးစားပြုမှုများ၊ အလွဲသုံးစားလုပ်မှုများ ပပျောက်ရေးနှင့် သင့်လျော်သော လုပ်ဆောင်မှုများကဲ့သို့ ခြွင်းချက်များရှိသော်လည်း၊ စီးပွားရေးအေးဂျင့်များကြား ပြိုင်ဆိုင်မှု။

အခြားတစ်ဖက်တွင်၊ စည်းမျဉ်းသည် လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွင်း သတင်းအချက်အလက်ချို့တဲ့မှုကို တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအားဖြင့် အကျုံးဝင်သည်- အချို့သော အစားအစာနှင့် ဆေးဝါးများ၏ အကျိုးဆက်များကို လူတို့မသိကြပါ။အလုပ်သမားများသည် ၎င်းတို့လုပ်ဆောင်သည့် လုပ်ငန်းများတွင် ပါ၀င်သည့် အန္တရာယ်များနှင့် ပတ်သက်၍ လုံလောက်သော သတင်းအချက်အလက် အမြဲမရှိခြင်း၊ သုံးစွဲသူများသည် လျှပ်စစ်နှင့် အီလက်ထရွန်နစ် ကိရိယာများကို အသုံးပြုခြင်း၏ အန္တရာယ်များကို အပြည့်အဝ သတိမပြုမိခြင်း စသည်တို့ ဖြစ်သည်။ အတိအကျပြောရလျှင်၊ စည်းမျဉ်းသည် သုံးစွဲသူများနှင့် ကုန်စည်နှင့် ဝန်ဆောင်မှုများ၏ သုံးစွဲသူများနှင့် သက်ရောက်မှုရှိသော သတင်းအချက်အလက်ကွာဟမှုကို သက်သာစေရန် လာပါသည်။ ဤလမ်းညွှန်ချက်တွင်၊ အစိုးရများသည် ဥပဒေများ၊ အများပြည်သူဆိုင်ရာမူဝါဒများ၊ စာနယ်ဇင်းနှင့် ဖြန့်ချိရေး လှုပ်ရှားမှုများမှ တဆင့် သတင်းအချက်အလက်များကို နိုင်ငံသားများအား အချို့သောအပြုအမူများ၏ အန္တရာယ်များနှင့် အန္တရာယ်များကို သတိပြုမိစေပါသည်။

အခြားရှုထောင့်မှကြည့်လျှင် လုပ်ငန်းဆောင်တာများထဲမှ အရေးကြီးဆုံးအချက်မှာ စည်းမျဥ်းစည်းကမ်းဟူသည် ဓနဥစ္စာကို ပြန်လည်ခွဲဝေပေးခြင်းနှင့် နှစ်သက်သော လူမှုရေးအုပ်စုအချို့မှ ချို့တဲ့သူများထံသို့ အရင်းအမြစ်များ လွှဲပြောင်းပေးခြင်း။ သို့ရာတွင်၊ Sunstein သည် ဤရည်မှန်းချက်တွင် ပိုင်ဆိုင်မှုများ၊ ကြွယ်ဝမှုနှင့် အရင်းအမြစ်များကို အုပ်စုတစ်ခုမှတစ်ခုသို့ တိုက်ရိုက်လွှဲပြောင်းခြင်းတွင် မပါဝင်ပါ၊ သို့သော် "အချို့သောအုပ်စုကြီးများကြုံတွေ့နေရသော စုပေါင်းလုပ်ဆောင်မှုပြဿနာများကို ညှိနှိုင်းဖြေရှင်းရန် ကြိုးစားပါ။" [2] ] ဥပမာတစ်ခုအနေနဲ့ အလုပ်သမားစည်းမျဉ်းစည်းကမ်းတွေက အလုပ်သမားတွေကို အကာအကွယ်ပေးမယ့် ညှိနှိုင်းလို့မရတဲ့အခွင့်အရေးတွေကို ဆက်တိုက်ချမှတ်ထားတာကြောင့်၊ လွတ်လပ်စွာ စာချုပ်ချုပ်ဆိုခွင့်ပြုမယ်ဆိုရင် အလုပ်ရှင်တွေက သူတို့ဟာ ခိုင်မာတဲ့အပိုင်းနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့အတွက်ကြောင့် သူတို့ရဲ့အခြေအနေတွေကို ပြဌာန်းပေးမှာဖြစ်ပါတယ်။ဆက်ဆံရေး။

စည်းမျဥ်း၏ နောက်တချက်၏ အဓိကရည်ရွယ်ချက်မှာ ၎င်းသည် ဖယ်ထုတ်ခြင်း၊ ခွဲခြားဆက်ဆံခြင်းနှင့် လူမှုရေးခွဲခြားခြင်းတို့ကို တိုက်ဖျက်ခြင်းဖြစ်သည်- ချို့တဲ့သောအုပ်စုများနှင့် ထိခိုက်လွယ်သောလူနည်းစုများသည် ၎င်းတို့အား ခွဲခြားဆက်ဆံခြင်းကို တားမြစ်သည့် စည်းမျဉ်းဥပဒေများဖြင့် တရားဝင်အကာအကွယ်ရရှိရန်ဖြစ်သည်။ ဤဥပဒေများကို အနောက်တိုင်းတရားစီရင်ရေးစနစ်အားလုံးနီးပါးတွင် တွေ့ရှိရပြီး ခွဲခြားဆက်ဆံမှုဆန့်ကျင်ရေး အကာအကွယ်ကို ယခင်က လျစ်လျူရှုခံထားရသော အုပ်စုများသို့ တိုးချဲ့ကာ ကျယ်ပြန့်လာသည်- ဥပမာအားဖြင့်၊ 2010 ခုနှစ်တွင် United States Congress မှ လိင်တူဆက်ဆံသူများကို ခွဲခြားဆက်ဆံခြင်းဆိုင်ရာ ကျင့်ထုံးများကို တားမြစ်သည့်ဥပဒေကို ပြဋ္ဌာန်းခဲ့သည်။ “မမေးနဲ့ မပြောနဲ့” (အင်္ဂလိပ်လို 'မမေးနဲ့ မပြောနဲ့') လို့ ခေါ်တဲ့ ဥပဒေဟောင်းကို ရုပ်သိမ်းလိုက်တဲ့ အမေရိကန် စစ်တပ်ဟာ လိင်တူဆက်ဆံသူတွေကို ခွဲခြားဆက်ဆံတဲ့ အစီအမံတွေကို ဆက်တိုက် ထုတ်ပယ်ဖို့အထိ ခွင့်ပြုထားပါတယ်။ အဆိုပါအခြေအနေအတွက် 13,000။ ဤစည်းမျဥ်းစည်းကမ်းကဏ္ဍကို သရုပ်ဖော်သည့် နောက်ထပ်ကိစ္စမှာ ကျားမအပေါ်အခြေခံ၍ လုပ်ခလစာ ခွဲခြားဆက်ဆံမှုကိစ္စများတွင် တရားရုံးများရှေ့တွင် စိန်ခေါ်မှုကိုဖွင့်နိုင်စေရန် Lilly Ledbetter Fair Pay Act ကို တောင်းဆိုခဲ့သည့် သမ္မတဟောင်း အိုဘားမား၏ လုပ်ဆောင်ချက်ဖြစ်သည်။ 0>ပညာရေးနှင့် တရားစီရင်ရေးအခင်းအကျင်းတွင် ကျယ်ပြန့်သောအယူအဆတစ်ခု—အဓိကအားဖြင့် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုတွင်၊ ရှေးရိုးစွဲနှင့် လစ်ဘရယ်ဝါဒီအသိုင်းအဝိုင်းများတွင်—လူတစ်ဦးချင်းစီ၏အခွင့်အရေးများအကြား ဂန္ထဝင်ကွဲပြားမှုအပေါ်အခြေခံ၍ ယင်းကိုအတည်ပြုခြင်းပါ၀င်သော၊လွတ်လပ်မှုနှင့် လူမှုရေး သို့မဟုတ် လူမှုဖူလုံရေးအခွင့်အရေးများကို အာမခံရန် ယခင်က ဘတ်ဂျက် သို့မဟုတ် ပြည်သူ့အသုံးစရိတ်ကို အလွန်အကျွံမယူဘဲ နိုင်ငံတော်၏လက်ကို ချိတ်ထားရုံဖြင့် ၎င်းတို့ ကျေနပ်နိုင်လိမ့်မည်- လွတ်လပ်ခွင့်ကို ဆင်ဆာဖြတ်ခြင်း၊ ဖိနှိပ်ညှဉ်းပန်းခြင်းမပြုဘဲ၊ ထုတ်ဖော်ပြောဆိုခွင့်၊ လွတ်လပ်စွာ စုဝေးခွင့်၊ ဆန္ဒထုတ်ဖော်မှု၊ ပွင့်လင်းမြင်သာမှုရှိသော ရွေးကောက်ပွဲများကို အချိန်ကာလတိုင်းတွင် သေချာစေရေး၊ ဤအစဉ်အလာ ခြားနားမှု၏ အရင်းခံမှာ လွတ်လပ်သော ဈေးကွက်၊ ပြည်နယ်၏ စွက်ဖက်မှု အနည်းဆုံးဖြင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်ပြီး၊ အခြားတစ်ဖက်တွင်၊ များပြားလှသော ပြည်သူ့အသုံးစရိတ်ဖြင့် နိုင်ငံတော် စွက်ဖက်မှုဝါဒ—နှင့် မလွှဲမရှောင်သာ လိုငွေပြသည်-၊ ထင်ရှားသည်မှာ၊ ထင်ရှားသည်မှာ၊ ကြီးမားသော စရိတ်စကများ ပါဝင်နေသည့် လူမှုအခွင့်အရေးများကို အာမခံရမည်ဖြစ်သောကြောင့်၊ အခြေခံမူအရ လွတ်လပ်မှုအခွင့်အရေးများထက်၊ အနည်းဆုံးအားဖြင့် လူမှုရေး သုံးစွဲမှုအဆင့်တွင် မရှိပေ။ စည်းမျဥ်းစည်းမျဥ်းပြည်နယ်ကို တိုက်ခိုက်ခြင်းအတွက် အခြေခံအငြင်းပွားမှုတစ်ခုဖြစ်သည့် ဤ dichotomy သည် အထူးသဖြင့် ခိုင်လုံသောအချက်ကို ငြင်းဆိုထားသောကြောင့် အလွန်ပျက်စီးလွယ်သည်- အခွင့်အရေးအားလုံးသည် နိုင်ငံတော်၏ အမြဲတမ်းတက်ကြွသောလုပ်ဆောင်ချက် လိုအပ်ပါသည်။ အထူးသဖြင့် လွတ်လပ်စွာ ထုတ်ဖော်ပြောဆိုခွင့် သို့မဟုတ် ပုဂ္ဂလိကပိုင်ဆိုင်မှုကဲ့သို့သော တစ်ဦးချင်းအခွင့်အရေးများသည် ငွေကြေးများစွာ ကုန်ကျသည်။ ဤသဘောအရ Sunstein ၏သီအိုရီသည် ရပိုင်ခွင့်များနှင့် အုပ်ချုပ်ခံနိုင်ငံတစ်ခုအကြား နီးကပ်ပြီး လိုအပ်သော ဆက်စပ်မှုကို ထောက်ခံအားပေးသည်၊ ထို့ကြောင့် အထက်ဖော်ပြပါ ဒွိစုံကို ဖျက်သိမ်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဤချိုးဖျက်မှုသည် အကျိုးဆက်ကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။အခြေခံအချက်- လွတ်လပ်သောစျေးကွက်နှင့် ပြည်နယ်ကြားဝင်စွက်ဖက်မှုကြားတွင် အတိုက်အခံဟုယူဆရသည့် ဆန့်ကျင်မှုသည် မမှန်ကန်ပါ။ ဆုံးဖြတ်ရမည့်ပြဿနာမှာ မည်သို့သော ဝင်ရောက်စွက်ဖက်မှု အမျိုးအစားသည် သင့်လျော်ပြီး တရားမျှတပြီး မည်သည့်အရာက မှန်ကန်သည်ဆိုသည်တွင် အကျုံးဝင်ပါသည်။ ဤသဘောအရ၊ အခွင့်အရေးအားလုံးသည် အပြုသဘောဆောင်သည်၊ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ၎င်းတို့သည် နိုင်ငံတော်ဥပဒေနှင့် တရားစီရင်ရေးဆိုင်ရာ ယန္တရားတစ်ခု လိုအပ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေတွင် ထည့်သွင်းပြီး ဂန္တဝင် လစ်ဘရယ်အခွင့်အရေးများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည့် တရားမျှတသော လုပ်ငန်းစဉ်ကို အာမခံရန် ရိုးသားပြီး အခကြေးငွေပေးသော တရားသူကြီးများ လိုအပ်ပါသည်။ တခြားသူတွေနဲ့လည်း အတူတူပါပဲ။ Sunstein ၏စကားများတွင်- "အခွန်ထမ်းများက ပေးဆောင်သော ထိရောက်သော ကြီးကြပ်ရေးယန္တရားများကို ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲရန် အစွမ်းထက်သော ကြီးကြပ်ရေးယန္တရားတစ်ခုဟု ယူဆသောကြောင့် အခွင့်အရေးအားလုံးသည် အကုန်အကျများပါသည်။"[5] အခွန်ကောက်ခံခြင်း၊ ဝင်ငွေပြန်လည်ခွဲဝေပေးခြင်း၊ အရင်းအမြစ်များကို စီမံခန့်ခွဲခြင်း စသည်ဖြင့် အားကောင်းပြီး ထိရောက်သောပြည်နယ်တစ်ခုမှ မရှိဘဲ၊ အခွင့်အရေးများသည် အမှန်တကယ်အားဖြင့် အကာအကွယ်မဲ့ ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့်၊ အနုတ်လက္ခဏာ သို့မဟုတ် တစ်ဦးချင်းအခွင့်အရေးနှင့် လူမှုရေး သို့မဟုတ် သက်သာချောင်ချိရေးအခွင့်အရေးများကြား ပိုင်းခြားခြင်းသည် အဓိပ္ပာယ်မရှိပေ။

တစ်ချိန်တည်းတွင်၊ ဤအခွင့်အရေးများ အယူအဆသည် နိုင်ငံများမှ စျေးကွက်များဟု ယူဆရသည့် လွတ်လပ်မှုကို ဖျောက်ဖျက်ပစ်ခြင်းကို ဆိုလိုပါသည်။ ထို့ကြောင့် စျေးကွက်များသည် အနိမ့်ဆုံးနိုင်ငံတစ်ခု လိုအပ်ကြောင်းနှင့် စျေးကွက်အင်အားစုများ၏ တရားမျှတပြီး ပွင့်လင်းမြင်သာမှုရှိသော ကစားပုံကို အဟန့်အတားဖြစ်စေကြောင်း လစ်ဘရယ်ဟောပြောချက်က အတည်ပြုသည်။ တစ်ဖက်တွင်၊ Sunstein အတွက် ထိုသို့မဟုတ်ပါ။ခွဲထွက်၍မရသောကြောင့် သို့မဟုတ် ခွဲထွက်ပါက ကွန်မြူနစ်အစိုးရများကဲ့သို့ နိုင်ငံတော်မှ ပုဂ္ဂလိကကို စုပ်ယူသည့် ကွန်မြူနစ်အစိုးရများကဲ့သို့ စျေးကွက်နှင့် နိုင်ငံတော်အကြား ပိုင်းခြားမျဉ်းဆွဲရန် ဖြစ်နိုင်သည်။ ထုတ်လုပ်မှု။ နိုင်ငံများသည် စျေးကွက်များကို တတ်နိုင်သမျှ ဖန်တီးပေးသည်။ စျေးကွက်စီးပွားရေးစနစ် ကောင်းမွန်စွာလည်ပတ်နိုင်စေရန်အတွက် တရားဥပဒေနှင့် စီမံခန့်ခွဲရေးဆိုင်ရာ အခြေအနေများကို ဖန်တီးပေးပြီး - အခြားအစီအမံများ၊ စည်းမျဉ်းဥပဒေများ၊ ဥပဒေကြောင်းအရ သေချာမှုနှင့် စာချုပ်ဥပဒေစသည်ဖြင့် - နှင့် စျေးကွက်များ ပိုမိုဖြစ်ထွန်းလာစေရန်။ ဤအကြောင်းများကြောင့်၊ အနည်းငယ်မျှသော စည်းမျဥ်းစည်းကမ်းနိုင်ငံတစ်ခု၏ အယူအဆသည် မှားယွင်းနေသည်၊ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ၎င်းသည် မေးခွန်းနှစ်ခုကို မဖြေနိုင်သောကြောင့်၊ အခွင့်အရေးများအားလုံးသည် အပြုသဘောဆောင်ပြီး ငွေကုန်ကြေးကျခံကာ အခြားတစ်ဖက်တွင်မူ နိုင်ငံတော်အပေါ် စျေးကွက်များ၏ မှီခိုမှုအပေါ် မှီခိုနေရခြင်းဖြစ်သည်။

ကျွန်ုပ်တို့သည် ဤထုတ်ပြန်ချက်ကို လက်ရှိစီးပွားရေးအခြေအနေသို့ လွှဲပြောင်းပါက၊ အထူးသဖြင့် အမေရိကန်နှင့် ဥရောပသမဂ္ဂတွင် ပြင်းထန်သော နောက်ဆုံးဘဏ္ဍာရေးအကျပ်အတည်းတွင် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်ကို အတည်ပြုနိုင်သည်- ၂၀၀၈ ပျက်ကျမှုနှင့်ပတ်သက်သည့် တန်ဖိုးစီရင်ချက်များကို ဘေးဖယ်ထားရန်၊ ဘာတွေဖြစ်လာခဲ့သည်၊ ငွေရေးကြေးရေးစနစ်၊ ဘဏ်လုပ်ငန်းများကို ကယ်တင်ရေးနှင့် စျေးကွက်တည်ငြိမ်ရေးတို့အတွက် အရေးကြီးသောအချက်မှာ နိုင်ငံများ၏ မရှိမဖြစ်လိုအပ်သည်မှာ ထင်ရှားပါသည်။ အတိုချုပ်ပြောရလျှင် Sunstein ရေးသည့်အတိုင်း ယနေ့ခေတ်တွင် လူများစွာသည် “ဤကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ ညည်းညူကြသည်။၎င်းတို့ခံစားနိုင်သော ကြွယ်ဝမှုနှင့် အခွင့်အလမ်းများသည် ပြင်းထန်သော၊ ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်၊ အတင်းအကြပ် နှင့် ငွေကြေးထောက်ပံ့မှုတို့ကြောင့်သာ ရှိနေကြောင်း နားမလည်ဘဲ အစိုးရ၏ ဝင်ရောက်စွက်ဖက်မှု။"[6]

[1] ဥပမာ၊ မကြာသေးမီက ဥရောပသမဂ္ဂမှ ချမှတ်ထားသော ၂၀၀၆ ခုနှစ်မှ ၂၀၁၆ ခုနှစ်အတွင်း သီးသန့်စာချုပ်များမှတစ်ဆင့် ၎င်း၏ဝဘ်ဆိုဒ်တွင် ကြော်ငြာခြင်းဆိုင်ရာ လွှမ်းမိုးမှုဆိုင်ရာ ရာထူးနေရာကို အလွဲသုံးစားလုပ်ခဲ့ခြင်းအတွက် Google မှ ဒဏ်ငွေ ယူရို သန်း ၁၄၉၀ ဒဏ်ရိုက်ခဲ့ပြီး ပြိုင်ဘက်များကို တန်းတူညီမျှမှုအစီအစဉ်တွင် ယှဉ်ပြိုင်ခွင့်မရှိစေခဲ့ပေ။ အယ်လ် País၊ မတ်လ 20 ရက်၊ 2019။

[2] Sunstein၊ Cass၊ အခွင့်အရေးတော်လှန်ရေး- စည်းမျဉ်းဆိုင်ရာပြည်နယ်ကို ပြန်လည်သတ်မှတ်ခြင်း၊ Ramón Areces University Editorial၊ Madrid၊ 2016၊ Ibíd.၊ p. 48.

[3] El País၊ ဒီဇင်ဘာ 22၊ 2010။

[4] Publico.es၊ ဇန်နဝါရီ 29၊ 2009။

[5] Sunstein၊ Cass နှင့် Holmes, Stephen, The Cost of Rights အဘယ်ကြောင့် လွတ်လပ်မှုသည် အခွန်များပေါ်တွင်မူတည်သနည်း၊ Siglo XXI၊ Buenos Aires၊ 2011၊ p. 65.

[6] Sunstein၊ Cass၊ အမေရိကန်အိပ်မက်၏ မပြီးဆုံးသေးသော စီးပွားရေး။ လူမှုရေးနှင့် စီးပွားရေးအခွင့်အရေးများ ယခင်ကထက် ပိုမိုလိုအပ်လာရခြင်းအကြောင်း၊ Siglo XXI၊ Buenos Aires၊ 2018၊ စ. 240.

သင်သည် စီးပွားရေးကို အဘယ်ကြောင့် ထိန်းကျောင်းရသနည်း။ နှင့် အလားတူသော အခြားဆောင်းပါးများကို သိရှိလိုပါက အခြားသူများ အမျိုးအစားသို့ ဝင်ရောက်ကြည့်ရှုနိုင်ပါသည်။