എന്തിനാണ് സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത്?

17, 18 നൂറ്റാണ്ടുകളിലെ രാഷ്ട്രീയ വിപ്ലവങ്ങളുടെ കാലം മുതൽ, അവകാശങ്ങളുടെ ഭാഷ ഉറപ്പിച്ച അടിസ്ഥാനപരമായ അനുമാനം, പൊതുവേ, നിഷേധാത്മക സ്വാതന്ത്ര്യമാണ്, അതായത്, ബാഹ്യ ബലപ്രയോഗത്തിന്റെ അഭാവവും ഇല്ല. ഭരണകൂട അധികാരത്തിന്റെ ദുരുപയോഗം തടയുക എന്നതായിരുന്നു ലക്ഷ്യം എന്നതിനാൽ, വ്യക്തിയുടെ വ്യക്തിഗത മേഖലയിൽ ഭരണകൂട ഇടപെടൽ. അറിയപ്പെടുന്നതുപോലെ, അതിനെ പിന്തുണയ്ക്കുന്ന പ്രത്യയശാസ്ത്ര വ്യവസ്ഥ ലിബറലിസമാണ്, അത് ഒരു മിനിമം സ്റ്റേറ്റിന്റെ നിലനിൽപ്പിനെ പ്രതിരോധിക്കുകയും സമൂഹത്തെയും വിപണിയെയും സ്വതന്ത്രമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ അനുവദിച്ചുകൊണ്ട് പൊതു ക്രമം ഉറപ്പുനൽകുന്നതിന് അടിസ്ഥാനപരമായി പരിമിതപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഇപ്പോൾ, 20-ാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ, തടയാനാകാത്ത വ്യവസായവൽക്കരണം, പുതിയ അപകടസാധ്യതകൾ, സോഷ്യലിസ്റ്റ് വിപ്ലവങ്ങളുടെ കെട്ടഴിച്ചുവിടൽ, 1929-ലെ മഹാപ്രതിസന്ധി, വെൽഫെയർ സ്റ്റേറ്റിന്റെ രൂപീകരണം എന്നിവയ്ക്കൊപ്പം, ഇത് സംഭവിക്കുമ്പോൾ, ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ സംസ്ഥാനം സംശയാസ്പദമായിത്തീർന്നു. സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിൽ സജീവവും നിർണായകവുമായ ഒരു അവസ്ഥ കളിക്കുക. അതിനിടയിൽ, 1970-കളുടെ അവസാനത്തിലും 1980-കളുടെ തുടക്കത്തിലും, യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ്, യൂറോപ്യൻ യൂണിയൻ, ചിലി, അർജന്റീന തുടങ്ങിയ വിവിധ ലാറ്റിനമേരിക്കൻ രാജ്യങ്ങൾ, ഇന്നും തുടരുന്ന ഒരു സുപ്രധാനമായ നിയന്ത്രണങ്ങൾ നീക്കം ചെയ്യുകയും മറ്റ് ലക്ഷ്യങ്ങൾക്കൊപ്പം, സാമ്പത്തിക നിയന്ത്രണങ്ങൾ നീക്കം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. പ്രവർത്തനങ്ങൾ, അന്തർദേശീയ പ്രവാഹങ്ങൾക്കായി വിപണികളെ സ്വതന്ത്രമാക്കുകയും കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യുകനികുതികളും പൊതുചെലവുകളും.

നിയന്ത്രണ നിയമങ്ങളും നയങ്ങളും സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനും വ്യക്തിപരവും സാമൂഹികവുമായ അവകാശങ്ങൾ ഉറപ്പുനൽകുന്നതിനും സമ്പത്ത് പുനർവിതരണം ചെയ്യുന്നതിനും സഹായിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് നിരീക്ഷിക്കുക എന്നതാണ് ഈ ലേഖനത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം. ഈ അനുമാനത്തോടെ, കാസ് സൺസ്റ്റൈൻ എന്ന അമേരിക്കൻ നിയമ സൈദ്ധാന്തികന്റെ വിശകലനങ്ങളെ ഞാൻ ആശ്രയിക്കും, തന്റെ നീണ്ട കരിയറിൽ, രണ്ട് പുസ്തകങ്ങളും ലേഖനങ്ങളും അദ്ദേഹം എഴുതിയിട്ടുണ്ട്, അതിൽ അദ്ദേഹം സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിലെ ശക്തമായ ഇടപെടലിനെ പ്രതിരോധിക്കുകയും അതിന്റെ സാധ്യതയെ അനുകൂലിച്ച് വാദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പൗരന്മാരുടെ അവകാശങ്ങൾ ഫലപ്രദമാക്കാൻ കഴിവുള്ള ഒരു കാര്യക്ഷമമായ നിയന്ത്രിത സംസ്ഥാനം.

സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥയെ നിയന്ത്രിക്കുമ്പോൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന പരമ്പരാഗത ആശയങ്ങളിലൊന്ന് കമ്പോള പരാജയങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്: വിപണിയുടെ കേവലമായ പ്രവർത്തനം നിഷേധാത്മകവും അഭികാമ്യമല്ലാത്തതുമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്നു വ്യത്യസ്‌ത മേഖലകളിലും വിവിധ സ്വഭാവങ്ങളിലും അത് പരിഹരിക്കാൻ ഭരണകൂടം ഇടപെടേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. ഈ രീതിയിൽ, നിയന്ത്രണം മറ്റ് ലക്ഷ്യങ്ങൾക്കൊപ്പം, കുത്തകകളുടെ രൂപീകരണമില്ലായ്മ പിന്തുടരുന്നു - ഈ നിയമം അതിന്റെ ഒഴിവാക്കലുകൾ അവതരിപ്പിക്കുന്നുവെങ്കിലും, സ്വാഭാവിക കുത്തകകൾ-, ഒരു ആധിപത്യ സ്ഥാനത്തിന്റെ ദുരുപയോഗം[1], ദുരുപയോഗ സമ്പ്രദായങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കൽ, ശരിയായ പ്രവർത്തനം സാമ്പത്തിക ഏജന്റുമാർ തമ്മിലുള്ള മത്സരം.

മറുവശത്ത്, നിയന്ത്രണം സമൂഹത്തിലെ വിവരങ്ങളുടെ അഭാവം ഭാഗികമായി ഉൾക്കൊള്ളുന്നു: ചില ഭക്ഷണങ്ങളുടെയും മരുന്നുകളുടെയും അനന്തരഫലങ്ങൾ ആളുകൾക്ക് അറിയില്ല,തൊഴിലാളികൾക്ക് അവർ ചെയ്യുന്ന ജോലി പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന അപകടസാധ്യതകളെക്കുറിച്ച് മതിയായ വിവരങ്ങൾ എല്ലായ്പ്പോഴും ഉണ്ടായിരിക്കില്ല, വൈദ്യുതിയും ഇലക്ട്രോണിക് ഉപകരണങ്ങളും ഉപയോഗിക്കുന്നതിന്റെ അപകടങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഉപയോക്താക്കൾക്ക് പൂർണ്ണമായി അറിയില്ല. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ, ചരക്കുകളുടെയും സേവനങ്ങളുടെയും ഉപയോക്താക്കളെയും ഉപഭോക്താക്കളെയും ബാധിക്കുന്ന വിവര വിടവ് ലഘൂകരിക്കുന്നതിനാണ് നിയന്ത്രണം വരുന്നത്. ഈ ദിശയിൽ, ഗവൺമെന്റുകൾ നിയമങ്ങൾ, പൊതു നയങ്ങൾ, ചില പെരുമാറ്റങ്ങളുടെ അപകടങ്ങളെയും അപകടസാധ്യതകളെയും കുറിച്ച് പൗരന്മാരെ ബോധവാന്മാരാക്കുന്ന പത്ര-പ്രചാരണ കാമ്പെയ്‌നുകൾ എന്നിവയിലൂടെ വിവരങ്ങൾ നൽകുന്നു.

മറ്റൊരു വീക്ഷണകോണിൽ, പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട വശം സമ്പത്തിന്റെ പുനർവിതരണവും ചില അനുകൂല സാമൂഹിക ഗ്രൂപ്പുകളിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ പിന്നോക്കം നിൽക്കുന്നവരിലേക്ക് വിഭവങ്ങൾ കൈമാറ്റം ചെയ്യുന്നതുമാണ് നിയന്ത്രണം. എന്നിരുന്നാലും, ഈ ലക്ഷ്യം ആസ്തികളും സമ്പത്തും വിഭവങ്ങളും ഒരു ഗ്രൂപ്പിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്ക് നേരിട്ട് കൈമാറ്റം ചെയ്യുന്നതല്ല, മറിച്ച് "ചില വലിയ ഗ്രൂപ്പുകൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ഏകോപനത്തിന്റെയോ കൂട്ടായ പ്രവർത്തനത്തിന്റെയോ പ്രശ്നങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുക" എന്ന് സൺസ്റ്റൈൻ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു. ] ഇതിന് ഒരു ഉദാഹരണമാണ് തൊഴിൽ ചട്ടങ്ങൾ, കാരണം അവർ തൊഴിലാളികളെ സംരക്ഷിക്കുന്ന വിലമതിക്കാനാകാത്ത അവകാശങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പര സ്ഥാപിക്കുന്നു, കരാറിനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം അനുവദിച്ചാൽ, തൊഴിലുടമകൾ അവരുടെ വ്യവസ്ഥകൾ അടിച്ചേൽപ്പിക്കും, കാരണം അവർ അവരുടെ ശക്തമായ ഭാഗമാണ്.ബന്ധം.

നിയന്ത്രണത്തിന്റെ മറ്റൊരു കേന്ദ്ര ലക്ഷ്യങ്ങൾ അത് ഒഴിവാക്കൽ, വിവേചനം, സാമൂഹിക വേർതിരിവ് എന്നിവയ്‌ക്കെതിരെ പോരാടുന്നു എന്നതാണ്: വിവിധ പിന്നാക്ക വിഭാഗങ്ങൾക്കും ദുർബലരായ ന്യൂനപക്ഷങ്ങൾക്കും നിയന്ത്രണ നിയമങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് നിയമ പരിരക്ഷ ലഭിക്കുന്നു, അവർക്കെതിരായ വിവേചനം നിരോധിക്കുന്നു. ഈ നിയമങ്ങളുടെ കേസുകൾ മിക്കവാറും എല്ലാ പാശ്ചാത്യ നിയമസംവിധാനങ്ങളിലും കാണപ്പെടുന്നു, കൂടാതെ വിവേചന വിരുദ്ധ സംരക്ഷണത്തിന്റെ സ്ട്രിപ്പ് മുമ്പ് അവഗണിക്കപ്പെട്ട ഗ്രൂപ്പുകളിലേക്ക് വ്യാപിക്കുകയും വിപുലീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു: ഉദാഹരണത്തിന്, 2010 ൽ യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് കോൺഗ്രസ് സ്വവർഗാനുരാഗികളായ വ്യക്തികളെ വിവേചനപരമായ രീതികൾ നിരോധിക്കുന്ന നിയമം നടപ്പിലാക്കി. യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് ആർമി, സ്വവർഗാനുരാഗികൾക്കെതിരെയുള്ള വിവേചനപരമായ നടപടികളുടെ ഒരു പരമ്പര അനുവദിച്ചുകൊണ്ട് "ഡോണ്ട് ചോദിക്കരുത്, പറയരുത്" (ഇംഗ്ലീഷിൽ, 'ഡോണ്ട് ചോദിക്കരുത്, പറയരുത്') എന്ന പഴയ നിയമം റദ്ദാക്കി. പറഞ്ഞ വ്യവസ്ഥയ്ക്ക് 13,000 രൂപ.[3] ലിംഗഭേദത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള വേതന വിവേചനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കേസുകളിൽ കോടതിയുടെ മുമ്പാകെയുള്ള വെല്ലുവിളി പ്രാപ്തമാക്കുന്നതിന് ലില്ലി ലെഡ്ബെറ്റർ ഫെയർ പേ ആക്ടിനെ പ്രേരിപ്പിച്ച മുൻ പ്രസിഡന്റ് ഒബാമയുടെ നടപടിയാണ് ഈ നിയന്ത്രണപരമായ പങ്ക് വ്യക്തമാക്കുന്ന മറ്റൊരു കേസ്.[4]

0>അക്കാദമിക്, ജുഡീഷ്യൽ രംഗത്ത് - പ്രധാനമായും യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിൽ, യാഥാസ്ഥിതിക, ലിബർട്ടേറിയൻ സർക്കിളുകളിൽ - ഒരു വ്യാപകമായ ആശയം ഉണ്ട്, അതിൽ വ്യക്തിഗത അവകാശങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ക്ലാസിക് വിഭജനത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി അത് സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു.അല്ലെങ്കിൽ സ്വാതന്ത്ര്യം, സാമൂഹിക അല്ലെങ്കിൽ ക്ഷേമ അവകാശങ്ങൾ എന്നിവ ഉറപ്പുനൽകുന്നതിന്, അത് വളരെയധികം ബജറ്റോ പൊതുചെലവുകളോ എടുക്കില്ല, പക്ഷേ ഭരണകൂടത്തിന്റെ "കൈകൾ കെട്ടിക്കൊണ്ട്" അവർ സംതൃപ്തരാകും: അത് സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ സെൻസർ ചെയ്യുകയോ അടിച്ചമർത്തുകയോ പീഡിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. അഭിപ്രായപ്രകടനം, സമ്മേളന സ്വാതന്ത്ര്യവും പ്രകടനവും, ഓരോ നിശ്ചിത കാലയളവിലും സുതാര്യമായ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ഉറപ്പാക്കൽ തുടങ്ങിയവ. ഈ പരമ്പരാഗത വ്യതിരിക്തതയ്ക്ക് അടിവരയിടുന്നത്, ചുരുങ്ങിയ ഭരണകൂട ഇടപെടലുകളുള്ള ഒരു സ്വതന്ത്ര കമ്പോളവും മറുവശത്ത്, വൻതോതിലുള്ള പൊതുചെലവുകളോടുകൂടിയ ഭരണകൂട ഇടപെടലും - അനിവാര്യമായും കമ്മിയും തമ്മിലുള്ള എതിർപ്പാണ്. തത്ത്വത്തിൽ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ അവകാശങ്ങളേക്കാൾ, സാമൂഹികമായ ചിലവുകളുടെ തലത്തിലല്ല. റെഗുലേറ്ററി സ്റ്റേറ്റിനെ ആക്രമിക്കുന്നതിനുള്ള അടിസ്ഥാന വാദങ്ങളിലൊന്നായ ഈ ദ്വന്ദ്വത, പ്രത്യേകിച്ച് ദുർബലമാണ്, കാരണം അത് നിഷേധിക്കാനാവാത്ത വസ്തുതയെ നിഷേധിക്കുന്നു: എല്ലാ അവകാശങ്ങൾക്കും സ്റ്റേറ്റിന്റെ ശാശ്വതവും സജീവവുമായ പ്രവർത്തനം ആവശ്യമാണ്. പ്രത്യേകിച്ചും, അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യം അല്ലെങ്കിൽ സ്വകാര്യ സ്വത്ത് പോലുള്ള വ്യക്തിഗത അവകാശങ്ങൾക്ക് ധാരാളം പണം ചിലവാകും. ഈ അർത്ഥത്തിൽ, സൺസ്റ്റൈന്റെ സിദ്ധാന്തം അവകാശങ്ങളുടെ സംരക്ഷണവും ഒരു നിയന്ത്രിത ഭരണകൂടവും തമ്മിൽ അടുത്തതും ആവശ്യമുള്ളതുമായ ഒരു ബന്ധത്തെ വാദിക്കുന്നു, അതിനാലാണ് മുകളിൽ പറഞ്ഞ ബൈനറി പിരിച്ചുവിടുന്നത്. ഈ ഇടവേള ഒരു അനന്തരഫലം സൃഷ്ടിക്കുന്നുഅടിസ്ഥാനം: സ്വതന്ത്ര വിപണിയും ഭരണകൂട ഇടപെടലും തമ്മിലുള്ള എതിർപ്പ് കൃത്യമല്ല, കാരണം ഭരണകൂടം എപ്പോഴും ഇടപെടുന്നു. ഏത് തരത്തിലുള്ള ഇടപെടലാണ് ഉചിതവും ന്യായവും അല്ലാത്തതും എന്നതിലാണ് നിർണ്ണയിക്കേണ്ട പ്രശ്നം. ഈ അർത്ഥത്തിൽ, എല്ലാ അവകാശങ്ങളും പോസിറ്റീവ് ആണ്, കാരണം അവർക്ക് ഒരു സംസ്ഥാന നിയമവും ഒരു ജുഡീഷ്യൽ ഉപകരണവും ആവശ്യമാണ്. യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് ഭരണഘടനയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളതും ക്ലാസിക് ലിബറൽ അവകാശങ്ങളിലൊന്ന് ഉൾക്കൊള്ളുന്നതുമായ നടപടിക്രമത്തിനുള്ള അവകാശത്തിന് അത് ഉറപ്പുനൽകാൻ സത്യസന്ധരും പണമടച്ചുള്ള ജഡ്ജിമാരും ആവശ്യമാണ്. അങ്ങനെ മറ്റു പലർക്കും. സൺസ്റ്റീന്റെ വാക്കുകളിൽ: "എല്ലാ അവകാശങ്ങളും ചെലവേറിയതാണ്, കാരണം അവയെല്ലാം നികുതിദായകർക്ക് പണം നൽകുകയും നിരീക്ഷിക്കുകയും നിയന്ത്രിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഫലപ്രദമായ ഒരു സൂപ്പർവൈസറി മെഷിനറി മുൻനിർത്തിയാണ്. , അവകാശങ്ങൾ, വാസ്തവത്തിൽ, പ്രത്യക്ഷത്തിൽ സുരക്ഷിതമല്ലാത്തതായിരിക്കും. അതിനാൽ, നെഗറ്റീവ് അല്ലെങ്കിൽ വ്യക്തിഗത അവകാശങ്ങൾ, സാമൂഹിക അല്ലെങ്കിൽ ക്ഷേമ അവകാശങ്ങൾ എന്നിവ തമ്മിലുള്ള വിഭജനം അർത്ഥമാക്കുന്നില്ല.

അതേ സമയം, അവകാശങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ സങ്കൽപ്പം സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വിപണികളുടെ അനുമാന സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ മായ്‌ക്കുന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അങ്ങനെ, ലിബറൽ വ്യവഹാരം, കമ്പോളത്തിന് ഒരു മിനിമം സ്റ്റേറ്റ് ആവശ്യമാണെന്നും അത് കമ്പോളശക്തികളുടെ ന്യായവും സുതാര്യവുമായ കളിയെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നില്ലെന്നും ഉറപ്പിക്കുന്നു. മറുവശത്ത്, സൺസ്റ്റീനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അത് അങ്ങനെയല്ലവിപണിയും ഭരണകൂടവും തമ്മിൽ ഒരു വിഭജന രേഖ വരയ്ക്കാൻ കഴിയും, കാരണം അവയെ വേർപെടുത്താൻ കഴിയില്ല അല്ലെങ്കിൽ വേർപെടുത്തിയാൽ അവ നിലനിൽക്കില്ല, ഉദാഹരണത്തിന്, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഭരണകൂടങ്ങളിൽ, ഭരണകൂടം സ്വകാര്യ മാർഗങ്ങളെ ആഗിരണം ചെയ്യുന്നു. ഉത്പാദനത്തിന്റെ. സംസ്ഥാനങ്ങൾ വിപണി സാധ്യമാക്കുന്നു; മാർക്കറ്റ് സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ ശരിയായി പ്രവർത്തിക്കുന്നതിന് നിയമപരവും ഭരണപരവുമായ വ്യവസ്ഥകൾ അവർ സൃഷ്ടിക്കുന്നു - മറ്റ് നടപടികൾ, നിയന്ത്രണ നിയമങ്ങൾ, നിയമപരമായ ഉറപ്പ്, കരാർ നിയമം മുതലായവയുടെ പരിപാലനം എന്നിവയിലൂടെ - വിപണികൾ കൂടുതൽ ഉൽപ്പാദനക്ഷമമാകുന്നതിന്. ഇക്കാരണങ്ങളാൽ, ഒരു മിനിമൽ റെഗുലേറ്ററി സ്റ്റേറ്റ് എന്ന ആശയം തെറ്റാണ്, കാരണം അതിന് രണ്ട് ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം നൽകാൻ കഴിയില്ല: എല്ലാ അവകാശങ്ങളും പോസിറ്റീവ് ആണെന്നും പണച്ചെലവാണെന്നും മറുവശത്ത്, സംസ്ഥാനത്തെ വിപണികളുടെ ആശ്രിതത്വം.

ഞങ്ങൾ ഈ പ്രസ്താവന നിലവിലെ സാമ്പത്തിക സന്ദർഭത്തിലേക്ക് മാറ്റുകയാണെങ്കിൽ, കഴിഞ്ഞ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയിൽ എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിലും യൂറോപ്യൻ യൂണിയനിലും ശക്തമായത്: 2008-ലെ തകർച്ചയെക്കുറിച്ചുള്ള മൂല്യനിർണ്ണയങ്ങൾ മാറ്റിവെച്ച്, എന്താണ് സംഭവിച്ചത് സാമ്പത്തിക ക്രമം, ബാങ്കിംഗ് സ്ഥാപനങ്ങളുടെ രക്ഷ, വിപണികളുടെ സുസ്ഥിരത എന്നിവ ഉറപ്പാക്കാൻ സംസ്ഥാനങ്ങൾ അത്യന്താപേക്ഷിതമായതിനാൽ സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ അനിവാര്യത പ്രകടമായിരുന്നു. ചുരുക്കത്തിൽ, സൺസ്റ്റൈൻ എഴുതിയതുപോലെ, ഇന്ന് വളരെയധികം ആളുകൾ "ഇതിനെക്കുറിച്ച് പരാതിപ്പെടുന്നുഅവർ ആസ്വദിക്കുന്ന സമ്പത്തും അവസരങ്ങളും നിലനിൽക്കുന്നത് ആ ആക്രമണോത്സുകവും വ്യാപകവും നിർബന്ധിതവും നല്ല സാമ്പത്തികവുമായ ഇടപെടൽ മൂലമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാതെയുള്ള സർക്കാർ ഇടപെടൽ.”[6]

[1] ഉദാഹരണത്തിന്, അടുത്തിടെ യൂറോപ്യൻ യൂണിയൻ ഒരു നിയമം ചുമത്തി. 2006 നും 2016 നും ഇടയിൽ, അതിന്റെ വെബ്‌സൈറ്റിലെ പരസ്യത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ആധിപത്യമുള്ള സ്ഥാനം ദുരുപയോഗം ചെയ്‌തതിന് Google-ന് 1,490 ദശലക്ഷം യൂറോ പിഴ ചുമത്തി. എൽ പെയ്‌സ്, മാർച്ച് 20, 2019.

ഇതും കാണുക: അവർ മറ്റൊരു വ്യക്തിക്ക് കത്തുകൾ വായിച്ചതായി നിങ്ങൾ സ്വപ്നം കണ്ടോ?

[2] സൺസ്റ്റൈൻ, കാസ്, അവകാശ വിപ്ലവം: റെഗുലേറ്ററി സ്റ്റേറ്റ് പുനർ നിർവചിക്കുന്നു, റാമോൺ ആരെസസ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി എഡിറ്റോറിയൽ, മാഡ്രിഡ്, 2016, Ibíd., പേ. 48.

[3] El País, ഡിസംബർ 22, 2010.

[4] Publico.es, ജനുവരി 29, 2009.

ഇതും കാണുക: സ്നേഹത്തിൽ 19:19 മണിക്കൂറിന്റെ അർത്ഥം കണ്ടെത്തുക

[5] സൺസ്റ്റീൻ, കാസ്, ഹോംസ്, സ്റ്റീഫൻ, അവകാശങ്ങളുടെ വില. എന്തുകൊണ്ട് സ്വാതന്ത്ര്യം നികുതികളെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു, സിഗ്ലോ XXI, ബ്യൂണസ് അയേഴ്സ്, 2011, പേ. 65.

[6] സൺസ്റ്റൈൻ, കാസ്, ദി അൺഫിനിഷ്ഡ് ബിസിനസ് ഓഫ് ദി അമേരിക്കൻ ഡ്രീം. സാമൂഹികവും സാമ്പത്തികവുമായ അവകാശങ്ങൾ എന്നത്തേക്കാളും ആവശ്യമായിരിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്, സിഗ്ലോ XXI, ബ്യൂണസ് അയേഴ്‌സ്, 2018, പേ. 240.

നിങ്ങൾക്ക് എന്തുകൊണ്ടാണ് സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത്? എന്നതിന് സമാനമായ മറ്റ് ലേഖനങ്ങൾ അറിയണമെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് മറ്റുള്ളവ .

എന്ന വിഭാഗം സന്ദർശിക്കാം.