एमिल डर्कहेम (1858-1917) को विचारको दृष्टिकोणमा अघिल्लो लेखमा हामीले भनेका थियौं कि भौतिकवादी वा न्यूनीकरणवादी उनको सम्पूर्ण कार्यको पढाइ गर्नु हुँदैन। फ्रान्सेली समाजशास्त्रीले नैतिक र सामाजिक संस्थाहरू तर्क र गणनाबाट होइन तर प्रभावहरूसँग सम्बन्धित नभएका अस्पष्ट कारणहरू र उद्देश्यहरूबाट उत्पन्न हुन्छन् भनी प्रमाणित गरेपछि सामूहिक चेतनाको आफ्नो विश्लेषण गर्दा अचेतन भावनाहरू लाई उल्लेखनीय महत्त्व दिए। तिनीहरू उत्पादन गर्छन् र त्यसैले व्याख्या गर्न सक्दैनन् [१]। एउटा उत्कृष्ट उदाहरण धर्म हो, एउटा विषय जसलाई हामी यस खण्डमा छलफल गर्नेछौं।
यसले भन्यो, दुर्खेमले प्रस्ताव गरेको अवधारणा सामूहिक बेहोश को अवधारणाबाट भिन्न हुनुपर्छ। स्विस मनोचिकित्सक कार्ल जी जंग, तथापि, छोटो तुलनाको योग्य छ। डुर्कहेमले आफ्नो सम्पूर्ण कार्यमा सामूहिक चेतना र व्यक्तिगत चेतना बीचको भिन्नता देखाए। उसले व्यक्तित्व र व्यक्तित्वको बीचमा समान भिन्नता पनि बनाउँदछ, उनीहरूलाई समानार्थी शब्दको रूपमा व्यवहार गर्न सकिँदैन भनेर बताउँदै। व्यक्तित्व, विरोधाभास, अवैयक्तिक हो, किनकि यो बाह्य स्रोतबाट आएका सुप्रा-व्यक्तिगत तत्वहरू मिलेर बनेको हुन्छ; जबकि व्यक्तित्वले प्रत्येक मानिसको जैव रासायनिक लक्षणहरूसँग सम्बन्धित छ। मानिसहरूले संसारलाई फरक रूपमा बुझ्छन् किनभने प्रत्येक व्यक्तिमाकारणको विचार लामो समयसम्म सामाजिक कन्डिसनको उत्पादन हो, जसको टोटेमवादमा यसको स्रोतहरू छन्। हामीलाई याद गरौं कि कसरी शिकार गर्न समर्पित समारोहहरूमा जगुआरको प्रतिनिधित्व प्रभावकारी रूपमा राम्रो शिकारको कारण भयो। तार्किक रूपमा सोच्नु भनेको व्यक्तित्वको रूपमा सोच्नु हो, उप-प्रजाति एटरनिटाटिस [६]। र यदि सत्यलाई सामूहिक जीवनसँग घनिष्ट रूपमा जोडिएको छ, र हामीले अचेतनको गहिराइमा स्थिर रहेको यो आदिम सत्यको क्याप्सुलको रूपमा जङ्गियन आर्किटाइपको विचारलाई मान्दछौं, सायद सिंक्रोनिसिटी को विचार हुन सक्छ। यससँग धेरै कुराहरू छन्। शास्त्रीय अध्ययनहरूले सुझाव दिने भन्दा कारण सम्बन्धको व्याख्या गर्ने कुरामा बढी वजन छ।
वास्तवमा, मानव विचारलाई शासन गर्ने सबै वर्गहरूको सामाजिक उत्पत्तिमा डर्खिमको जोड धेरै ठूलो थियो, कि एक निश्चित अर्थमा उसले समाजलाई धर्ममा ईश्वरले राखेको स्थान दियो। भगवान समाज आफैलाई आदर गर्ने हो, र धर्म, त्यसोभए, वास्तविकतामा आधारित छ । समाजले मानिसलाई प्राणी प्रकृतिको बन्धनबाट मुक्त गरी नैतिक प्राणीमा परिणत गरी उसलाई जे हो, त्यही बनाएको हुन्छ । छोटकरीमा, धार्मिक विश्वासहरूले प्रतीकात्मक र रूपक रूपमा सामाजिक वास्तविकताहरू व्यक्त गर्छन्, किनकि तिनीहरूले मानव अस्तित्वको निश्चित अवस्थाहरूमा प्रतिक्रियाहरू कन्फिगर गर्छन्। को इतिहासकार को रूप माधर्महरू Mircea Eliade, 'धर्म' अझै पनि उपयोगी शब्द हुन सक्छ यदि हामीले यसलाई ध्यानमा राख्यौं कि यसले परमेश्वर, देवता वा आत्माहरूमा विश्वासलाई संकेत गर्दैन, तर केवल पवित्रको अनुभवलाई जनाउँछ र त्यसैले, अवधारणाहरूसँग सम्बन्धित छ। अस्तित्व, अर्थ र सत्यको। पवित्र र यसलाई बनाउने तत्वहरू केवल अप्रचलित प्रतीकवादको अंश होइनन्, बरु वर्तमान मानवसँग प्रत्यक्ष रूपमा सान्दर्भिक मौलिक अस्तित्व परिस्थितिहरू प्रकट गर्छन्। यदि हामीले शून्यवादलाई यसको व्युत्पत्तिशास्त्रीय मूलबाट बुझ्यौं भने, बिना धागा (सम्बन्ध बिना, नेक्सस बिना)[8], धर्म रिलिगेशनो को रूप मा देखा पर्नेछ, जसले अस्तित्वको भावना दिन्छ। समकालीन समाज जीवनको तर्कसंगतता र प्राविधिकरणको शक्तिबाट पूर्ण रूपमा अदृश्य देखिन्छ। पुरातात्विक, आदिमको लागि दृष्टिकोण, निस्सन्देह, हाम्रो समाजमा शासन गर्ने अस्तित्वको शून्यतालाई हटाउन आवश्यक रूपमा प्रस्तुत गरिएको छ। यद्यपि, यो (पुनः) पुरातन समाजको मूर्तिपूजा र आदर्शीकरणले अनुमान गरेको भोलीपनबाट सकिनु हुँदैन, तर मानव विज्ञानले पौराणिक व्याख्याको रूपमा अनुमति दिन्छ भन्ने बुझाइबाट र अन्तमा, अस्तित्वको अनुसन्धानको रूपमा। प्रतीकात्मक रूपहरू जुन पुरातन समय देखि काल्पनिक आबादी भएको छसमाजको सामूहिक इतिहास।
[1] तिर्याकियान, ई. (1962) समाजशास्त्र र अस्तित्ववाद। ब्यूनस आयर्स: अमोरोटो
[2] इबिड..
यो पनि हेर्नुहोस्: मिड राइज जीन्सको अर्थ पत्ता लगाउनुहोस्[3] इबिड..
[4] म्याकेन्ना, टी (1993) देवताहरूको स्वादिष्टता। बार्सिलोना: Paídos।
[5] Jung, C. (2002) Man and his प्रतीकहरू। Caralt: बार्सिलोना
[6] Tiryakian, E. (1962) समाजशास्त्र र अस्तित्ववाद। ब्यूनस आयर्स: Amorrotou
[7] Eliade, M. (2019) खोज। धर्महरूको इतिहास र अर्थ। काइरोस: बार्सिलोना
[8] Esquirol, J.M (2015) The intimate प्रतिरोध। क्लिफ: बार्सिलोना
यदि तपाइँ दुरखेम (II): पवित्र र अपवित्र सँग मिल्दोजुल्दो अन्य लेखहरू जान्न चाहनुहुन्छ भने तपाइँ श्रेणी अन्य मा जान सक्नुहुन्छ।
सामुहिक प्रतिनिधित्वले विभिन्न नक्साहरू लिन्छ। यी सामूहिक प्रतिनिधित्वहरू सामूहिक चेतनामा पाइन्छ, र व्यक्तिहरूमा तिनीहरूको आन्तरिककरणले हामी बाँचिरहेको सामूहिकताको सामान्य विशेषताहरू प्रदान गर्दछ। अर्थात्, तिनीहरू अनजाने रूपमा व्यक्तिगत चेतनालाई प्रभाव पार्छन्, र यसलाई पार पनि गर्छन्, किनभने तिनीहरू आफूभन्दा उच्च र स्थायी कुराको अंश हुन्: समाज। यसरी, हामीले आफूलाई भेट्टाउने समाजमा निर्भर गर्दछ (याद गर्नुहोस् कि दुर्खेमको लागि त्यहाँ विश्वव्यापी समाज जस्तो कुनै चीज छैन, बरु यसले यसको अंश भएका व्यक्तिहरूको विशेषता र आवश्यकताहरूलाई प्रतिक्रिया दिन्छ। ) घटनाको व्यक्तिगत प्रतिनिधित्व फरक हुनेछ। प्रतिनिधित्व जसले उसलाई पार गर्दछ किनभने, यदि एक व्यक्तिको मृत्यु भए पनि, समाजले कुनै पनि गडबडी बिना आफ्नो मार्गलाई जारी राख्छ, जसले गर्दा त्यो मानिस भन्दा उच्च हुन्छ।अर्कोतर्फ, समाजीकरण प्रक्रियाको जटिलतामा निर्भर गर्दछ, जुन यो एकसमान तरिकामा कहिले पनि हुँदैन, व्यक्तिहरूले आफ्नो जीवन अनुभवको आधारमा सामूहिक प्रतिनिधित्वमा परिवर्तनहरू प्रस्तुत गर्छन्। उदाहरणका लागि, यहाँ हाम्रो चिन्ताको मामलामा, पवित्र, यद्यपि यो सबै समाजमा कम वा कम सामान्य तत्वहरू मिलेर बनेको हुन सक्छ, तिनीहरूमध्ये प्रत्येकमा फरक-फरक सूक्ष्मताहरू छन्, र व्यक्तिगत स्तरमा पनि यो कसरी फरक हुन्छ। यो देखिन्छ। हरेक अनुभवजुन, यद्यपि यो सत्य हो कि यस प्रकारको पवित्रले यस तथ्यको बारेमा धेरै कम चासो राख्दछ, किनकि यो त्यस्तो चीजको अंश हो जुन व्यक्ति भन्दा धेरै टाढा छ। जसरी हामी पछि देख्नेछौं, दुर्खेमले आफ्नो समयका धेरै चिन्तकहरूले जस्तै जटिलतालाई श्रेष्ठतासँग भ्रमित गरे। हामीले पहिले नै देखेका छौं कि कसरी अगस्ट कोम्टेले समाजशास्त्रलाई आफ्नो विचारमा, सबै विज्ञानहरूमध्ये सबैभन्दा जटिल भएकोले समाजशास्त्रलाई उत्कृष्ट विज्ञानको रूपमा मान्थे।
हामीले जुन्जियन पुरातत्वका साथ दुर्खेमियन सामाजिक प्रतिनिधित्वको समानता देख्न सक्छौं। अचेतन मार्फत यसको घटना। जंगको लागि, पुरातत्वहरू उस्तै तरिकाले काम गर्नेछन्, जसलाई उसले मानसिकताको समग्रता भनेको आत्मको प्रतिनिधित्वको रूपमा काम गर्नेछ, जुन सामूहिक अचेतनको प्रतीकको रूपमा देखा पर्नेछ र जब चेतनालाई कार्यहरू गर्न निश्चित धक्का चाहिन्छ तब प्रकट हुनेछ। त्यो आफैले गर्न सक्दैन। हामी निश्चित रूपमा सम्पूर्ण भागहरूको सामना गर्नेछौं, जसको अभिव्यक्ति मानवताको इतिहासमा अवस्थित प्रतीकहरू, संस्कार र मिथकहरूसँग जोडिएको देखिन्छ। व्यक्तित्व प्रक्रियाको लागि, प्रत्येक मानवलाई आत्म-अनुभूति प्राप्त गर्न आवश्यक छ, हुनको लागि, पुरातत्वहरू ब्रेडक्रम्ब्स जस्तै देखिन्छन् जुन हामीलाई आफैं बन्न लैजानको लागि मार्ग पछ्याउनको लागि पहिचान र व्याख्या गर्न आवश्यक छ। उदाहरण को लागी, पुरातन संस्कार संग सम्बन्धित एक पुरातन प्रकार दीक्षा को हो।प्रत्येक मानवले दिक्षा प्रक्रियाबाट गुज्रनु पर्छ जसले उसलाई परम, पवित्रमा भाग लिन लैजान्छ। यद्यपि समाजको धर्मनिरपेक्षताले यो प्रथालाई अव्यवस्थित र अस्पष्ट बनाएको छ, प्रत्येक मानव अस्तित्वको संकट र पीडाको क्षणहरूबाट गुज्रिरहेको छ जसले प्रारम्भिक परीक्षाको रूपमा काम गर्दछ र, तिनीहरूलाई पार गरेपछि, तिनीहरू आफ्नो आत्मको नजिक आउँछन्। दीक्षालाई सपना वा बेहोशको दर्शन (सामूहिक प्रतिनिधित्व, दुर्खेमियन सर्तहरूमा) मनोवैज्ञानिक परिपक्वतामा उत्तीर्ण हुने संस्कारको प्रतीकमा उपस्थित पुरातत्विक प्रतीकहरूमा पहिचान गर्न सकिन्छ, जसले बाल्यक गैरजिम्मेवारीलाई पछाडि छोड्ने संकेत गर्दछ।
हामी भेट्नेछौं। त्यसोभए, बेहोशको विभिन्न स्तरहरू अघि। जहाँ दुर्खेमियन सामूहिक चेतना पहिलो स्तरमा अवस्थित हुनेछ, चेतनाको नजिक, सामूहिक अचेतन ठूलो गहिराइमा अवस्थित हुनेछ। डर्कहेमको सामूहिक प्रतिनिधित्वले व्यक्ति र समाजको द्विविभाजनको बीचमा समाजशास्त्रीको चासोलाई जोड दिन्छ, जसमा उनले गतिशील गुणहरूलाई श्रेय दिए। जसरी समाज व्यक्तिमा आन्तरिक हुन्छ, त्यसरी नै व्यक्ति समाजमा आन्तरिक हुन्छ । अर्थात्, व्यक्ति सामाजिक अंशले मात्र बनेको होइन, उसको जैविक संविधानको लागि विदेशी हो, जुन विभिन्न समाजहरूमा निर्भर गर्दै परिवर्तनशील र परिवर्तनशील हुन्छ (यदि होइन भने।त्यहाँ एक सार्वभौमिक समाज जस्तो केहि छ, त्यसैले, न त त्यहाँ एक विश्वव्यापी मानव प्रकृति छ), तर उही व्यक्तिले आफूलाई बाह्य बनाउँछ र समाजलाई असर गर्छ, यसलाई परिमार्जन गर्दछ र परिवर्तन प्रक्रियाहरू परिचय गर्दछ। तसर्थ, समाजको सम्पूर्ण इतिहास मिलेर बनेको मानवको सामाजिक अंश पनि गहिरो तहमा लङ्गर राखिएको पाइन्छ, यसरी कि यो केवल बुद्धिबाट उत्पन्न हुने कुनै पनि विश्लेषणबाट बच्न सक्छ।
धार्मिक जीवनका प्रारम्भिक रूपहरू (1912) मा दुर्खेमले सामूहिक प्रतिनिधित्वको उत्पत्ति पत्ता लगाउने प्रयास गरे, त्यसबेला सबै समाजहरूमध्ये सबैभन्दा पुरानो मानिने कुराको विश्लेषण गर्दै: अस्ट्रेलियाली आदिवासी समाज। टोटेम धर्मको आफ्नो अध्ययनमा, डर्कहेमले महसुस गरे कि टोटेमिक प्रतीकात्मक प्रतिनिधित्वहरू समाजको प्रतिनिधित्व हुन्। टोटेमिक प्रतीकहरूले भौतिक वस्तुहरू, जनावरहरू, बोटबिरुवाहरू, वा दुवै बीचको मिश्रणमा सामाजिक आत्माको भौतिकीकरणको रूपमा कार्य गर्दछ; र तिनीहरू सामाजिक एकताको कार्य सेवा गर्न आउनेछन् जुन समाजशास्त्रीले धर्मलाई श्रेय दिए। उदाहरणका लागि, जब जनजातिहरूले आफ्नो समारोहहरूमा जगुआरको प्रतिनिधित्व प्रयोग गरे, तिनीहरूले के गरे त्यो जगुआरको नक्कल गरियो, यसरी कि नक्कली वस्तुले नक्कल गरिएको वस्तु भन्दा धेरै ठूलो मूल्य प्राप्त गर्यो। यी संस्कारहरू, उदाहरणका लागि, प्रदर्शन गरिएको थियो,शिकारमा सुधारहरू प्राप्त गर्नुहोस्, ताकि जनजातिका सदस्यहरूलाई जनावरको प्रतिनिधित्व गरेर, तिनीहरू उस्तै भए, तिनीहरूको उद्देश्यहरू प्राप्त गर्न। तसर्थ, समाजशास्त्रीका अनुसार, देवताहरू सामुहिक शक्तिहरू बाहेक अरू केही होइनन्, भौतिक रूप अन्तर्गत अवतरित । पुरुषहरूमाथि देवताहरूको श्रेष्ठता समूहको सदस्यहरूमाथिको हो। [२]
यो पनि हेर्नुहोस्: कसरी एक व्यक्तिलाई छिटो बिर्सने?अब, अधिकांश धार्मिक प्रणालीहरूमा अवस्थित पवित्र-अपवित्र द्विविभाजन कहाँबाट आउँछ? एनिमिज्म वा प्रकृतिवाद जस्ता सिद्धान्तहरूले पुष्टि गर्छन् कि यस्तो भिन्नता भौतिक वा जैविक क्रमको प्राकृतिक घटनाहरूमा निहित छ। अरूले तर्क गरेका छन् कि यसको स्रोत सपना राज्यहरूमा पाइन्छ, जहाँ आत्माले शरीर छोडेर अर्को संसारमा प्रवेश गरेको देखिन्छ जुन आफ्नै नियमहरूद्वारा शासित हुन्छ। र, अर्कोतर्फ, हामी परिकल्पनाहरू भेट्छौं जसले सुझाव दिन्छ कि प्रकृतिका शक्तिहरू र ब्रह्माण्डीय अभिव्यक्तिहरू ईश्वरीय स्रोत हुन्। विषयवस्तु जसले मानवताको इतिहासभरि अस्वीकृति र मोह दुवै उत्पादन गरेको छ। दुर्खेम धेरै स्पष्ट थिए: न त मानिस र न प्रकृतिले पवित्रलाई संवैधानिक तत्वको रूपमा समावेश गर्दछ, त्यसैले यो आफैलाई प्रकट गर्नको लागि, त्यहाँ अर्को स्रोत हुनुपर्छ, जुन उनको लागि समाज बाहेक अरू हुन सक्दैन। औपचारिक जमघट, दैनिक जीवनको विपरीत, उत्तेजित भयोव्यक्तिहरू बीचको प्रभाव, जसले आफ्नो चेतना गुमाए र सम्पूर्ण जनजातिसँग एक भए। छोटकरीमा, धार्मिक संसारको स्रोत सामाजिक अन्तरक्रियाको एक रूप हो जसलाई व्यक्तिहरूले अर्को संसारको रूपमा बुझ्दछन् , किनकि व्यक्तिगत र नियमित अनुभव विदेशी हुन्छ। अनुष्ठानको महत्व यस अर्थको वरिपरि घुम्छ, जुन दैनिकलाई पवित्र बनाउन, यसलाई अलग गर्ने र एकै समयमा संस्कार वा वस्तुको रूपमा आफैसँग सम्बन्धित पक्षहरूलाई भौतिक रूपमा समाजलाई एकता प्रदान गर्ने तरिका हो।
द यसरी सामाजिक परिवेशको समग्रता हामीलाई यस्तो देखिन्छ कि यो वास्तवमा, हाम्रो दिमागमा मात्र अवस्थित शक्तिहरूले बसोबास गरेको हो। हामी देख्न सक्छौं, दुर्खेमले सामाजिक जीवन भित्र प्रतीकात्मकलाई मौलिक महत्त्व दिन्छ, मन र पदार्थ बीचको सम्बन्धमा आफ्नो चासो केन्द्रित गर्दछ, जुन जंगलाई पनि उत्तेजित गर्दछ। 1 विचारहरू वा मानसिक प्रतिनिधित्वहरू समुदायले आफ्ना सदस्यहरूमा उत्प्रेरित गर्ने भावनाबाट उत्पन्न हुने शक्तिहरू हुन्, र सधैं उनीहरूमा विश्वास गर्ने समुदायमा निर्भर हुन्छन् [४]। हामीले यहाँ समाजको कामका लागि सामाजिक रूपहरूको वैधताको आवश्यकताको समान विचार पाउँछौं जुन सिद्धान्तकारहरूले वकालत गरेका छन्।सामाजिक सहमति। सामाजिक संस्थाहरू अवस्थित छन् र तिनीहरूले गर्ने तरिकाले काम गर्छन् जबसम्म तिनीहरू वरपरको विश्वास कायम राख्छन्। यो प्रख्यात थोमस प्रमेय को प्रमाणिकरण हुनेछ: " यदि व्यक्तिहरूले परिस्थितिलाई वास्तविक रूपमा परिभाषित गर्छन् भने, यो यसको परिणामहरूमा वास्तविक हुनेछ "। समाजशास्त्री रोबर्ट के. मेर्टनले सन् १९२९ मा भएको दुर्घटनाको विश्लेषण गर्दै आफूलाई आत्म-पूर्ति गर्ने भविष्यवाणी भनेर परिभाषित गर्न थोमस प्रमेय प्रयोग गरे। जब बैंकहरू दिवालिया छन् भन्ने झूटो अफवाह फैलियो, सबैजना तिनीहरूबाट आफ्नो निक्षेप फिर्ता लिन दौडिए। , बैंकहरू छोडेर, प्रभावकारी रूपमा दिवालिया। विश्वासहरू, छोटकरीमा, शक्तिशाली शक्तिहरू हुन् जसको परिणाम वस्तुनिष्ठ र मूर्त हुन सक्छ, र केवल व्यक्तिपरक विमानसँग सापेक्ष होइन । झूटो सत्य बन्छ, र वास्तविकको विमानमा उल्लेखनीय परिणामहरू छन्। अर्थात्, मानस र पदार्थ बीचको सम्बन्धले पहिलो नजरमा देखिने भन्दा धेरै ठूलो गतिशीलता र पारस्परिकता कायम राख्न सक्छ। एक सिंक्रोनिसिटी एक घटना हो जुन कुनै पनि कारण-प्रभाव स्पष्टीकरणबाट बच्छ। तिनीहरू स्पष्ट रूपमा असंबद्ध घटनाहरू हुनेछन् जुन एक आर्केटाइप सक्रिय हुँदा हुन्छ। त्यो हो, दुई घटनाहरू जुन एकैसाथ उत्पन्न हुन्छन् एक ausal तरिकामा अर्थ द्वारा जोडिएको [5]। हामी पहिले भेट्थ्यौंमहत्त्वपूर्ण संयोगहरू कि अचेतनले एकसाथ बुन्दछ र अर्थको साथ प्रदान गर्दछ, यसरी देखिन्छ कि तिनीहरूले कारण र प्रभावको जस्तै सम्बन्ध कायम राख्छन्। Durkheim ले कारणको विचारको उत्पत्तिको साथै मानव विचारका वर्गहरूलाई नियन्त्रण गर्ने समय र स्थानको अवधारणाको पनि विश्लेषण गर्नेछ। Durkheim को लागी, यो अवधारणाहरु को बारे मा छैन जुन a priori मा देखिन्छ, तर तिनीहरुको उत्पत्ति सामाजिक हो। जीवनको लयले समयको विचारलाई जन्म दियो, र जनजातिको पारिस्थितिक वितरण, अन्तरिक्षको श्रेणीको पहिलो धारणामा। घटनाहरू बीचको लिङ्कको रूपमा कार्यकारणको अवधारणाले समान सम्बन्धलाई प्रतिक्रिया दिनेछ। डेभिड ह्युमले भनेका थिए कि प्रकृतिको हाम्रो संवेदी अनुभव आफैले हामीलाई कारणको तार्किक श्रेणीमा लैजान सक्दैन। 1 यो सम्बन्ध, Durkheim अनुसार, प्रभावकारिता को विचार को संकेत गर्दछ। एक कारण एक निश्चित परिवर्तन उत्पन्न गर्न सक्ने कुरा हो; यो शक्ति हो जुन अझै बलको रूपमा प्रकट भएको छैन, र यसको प्रभाव मध्ये एक यो शक्ति को प्राप्ति हो। आदिम समाजहरूमा त्यो बल मन , वाकन वा ओरेन्डा थियो, एक अवैयक्तिक शक्ति जसलाई जादूसँग सम्बन्धित उपयुक्त संस्कारहरू पछ्याएर आह्वान गर्न सकिन्छ। त्यसैले यो तथ्यलाई बुद्धिले बिना प्रश्न स्वीकार गर्छ
