हाम्रो इतिहासमा एक क्षण थियो जसमा वर्तमान लोकतान्त्रिक तर्क उल्टो थियो। विजयी पार्टी र, अन्ततः, अर्को शासक चुनावबाट बाहिर आएन, तर यो म्याड्रिडमा भएका राजनीतिक सम्झौताहरूमा जन्मिएको थियो, ताकि चुनावहरू व्यवस्थित गरियो ताकि यसले व्यापक रूपमा जित्न सक्छ। संसार उल्टो।
१९औँ शताब्दीको राजनीतिक प्रणाली
यदि हामीले १९ औं शताब्दीको राजनीतिलाई बुझ्यौं भने यो सबै बुझ्न सकिन्छ। सरकार परिवर्तन, जब यसले पार्टी परिवर्तनको संकेत गर्दछ, चुनाव मार्फत होइन तर ताजको निर्णयद्वारा, कहिलेकाहीँ इच्छा भन्दा बढी, हिंसात्मक रूपमा जबरजस्ती गरिएको थियो। राजनीतिक समूहहरू, कहिले हतियारको दबाबमा, कहिलेकाहीं शहरहरूमा सडक दंगाको साथ, मुकुटमा काम गरे, अक्सर सरकार गठनको कार्य हासिल गरे, जसले चुनावमा हेरफेर गर्ने सम्भावनालाई समेट्यो। चुनावहरू, जब कुनै भए पनि, सत्ताधारीहरूले पहिले निर्णय गरेको कुरालाई जालसाजीपूर्वक स्वीकृत गर्नमा सीमित थिए।
हामीलाई याद गरौं कि 19 औं शताब्दीको स्पेनी राजनीतिक प्रणाली सैन्य हस्तक्षेपवादद्वारा चिन्हित थियो, घोषणाहरू क्रमबद्ध थिए। दिनको र ब्रॉडस्वर्ड्सले सान्दर्भिक प्रमुखता पाए, विशेष गरी इसाबेल II को शासनकालमा। उनको शासनकालमा, 1833 देखि 1868 सम्म, त्यहाँ 22 वटा आम चुनाव भए।
यात्रा कार्यक्रमनिर्वाचनलाई देशको सुशासनका लागि सबैभन्दा सहज मानिएको थियो । यसरी परिणामहरू यस उद्देश्यका लागि हेरफेर, अनुकूलन र मिलावट गरिएको थियो। मतगणनामा चर्चित ‘पुचेराजो’ लोकप्रिय भयो । यो शब्द कन्टेनरबाट आएको हो जसमा मतपत्रहरू लुकाइएको थियो। वा भोट दिनको लागि समयमै जिउँदै आएका मरेका मानिसहरू फेला पार्ने नयाँ "प्रविधि" र पक्कै पनि, उनीहरूले स्थापित उम्मेदवारको पक्षमा गरे।
द cacique
तर वास्तविकतामा, हामीले अघिल्लो अनुच्छेदहरूमा घोषणा गरेको "अतिरिक्त" मद्दत भनेको पुनर्स्थापना राजनीतिक प्रणालीको कार्यका लागि आधारभूत व्यक्तित्व क्याकको थियो, जसले आफ्नो निर्वाचन क्षेत्रको चुनावी व्यवहारलाई नियन्त्रण गर्यो र जसलाई धन्यवाद। , लक्ष्यमा पुग्न आवश्यक मतहरू सुरक्षित गर्न सम्भव थियो।निर्वाचन परिणामहरू दलहरूले सहमति जनाए। यो अव्यवस्थित र अशिक्षित ग्रामीण जनसङ्ख्या र टाढाको र अपारदर्शी प्रशासनिक संरचनाको बीचमा रहेको थियो। उनले शक्तिको प्रतिनिधित्व गर्न छोडेनन्। स्थानीय, क्षेत्रीय वा प्रादेशिक अभिजात वर्ग, जग्गाधनी, ठूला भाडामा लिने व्यापारी, साहूकार, वकिल, डाक्टर, नगरपालिकाका अधिकारी, स्थानीय जनतालाई चिन्ने, जसमाथि उनीहरूले अधिकार राखेका थिए, त्यसको सेवामा इच्छा र भोट हाल्ने लीभर थियो। यसको सामाजिक, सांस्कृतिक र आर्थिक श्रेष्ठतामा आधारित एक महान आरोहण। तिनीहरू बनेस्थानीय समुदाय र राज्य बीचको मध्यस्थकर्ता।
यो पनि हेर्नुहोस्: एकल कार्ड ड्रकाकिक तर्फ अधीनस्थताको सम्बन्ध पालनाबाट स्पष्ट रूपमा स्थापित भएको थियो र भाग्यवादबाट मुक्त नभएको स्वाभाविकताका साथ स्वीकार गरिएको थियो। उहाँको इच्छा मात्र एक मात्र कानून थियो: आफूलाई आफ्नो आवरणमा राख्नु र उहाँसँग समस्यामा नपर्न प्रयास गर्नु भनेको स्पेनी किसानका लागि बाँच्नको लागि मात्र थियो।
निश्चित चुनावी परिणामहरू प्राप्त गर्ने सम्झौता राष्ट्रपति पदमा सुरु भयो। सरकारको, जहाँ प्रत्येक जिल्लालाई अनुरूप केही बाकसहरू तोकिएको थियो, जसमा उनीहरूले स्थानीय उम्मेदवारहरूको नाम राखेका थिए जुन निर्वाचित हुनुपर्दछ। यो अपरेसन "पिगोनिङ" भनिन्थ्यो। एक पटक प्राप्त हुने निर्वाचन परिणामहरू डिजाइन गरिसकेपछि, तिनीहरूले स्थानीय क्यासिक्सहरूलाई सूचित गरिन्थ्यो, ताकि तिनीहरूले बाकसमा अनुमानित परिणामहरू प्राप्त गर्न सकून्। यदि यो पर्याप्त थिएन भने, यो प्रक्रिया ग्रामीण क्षेत्रको प्रतिनिधित्वको पक्षमा हुने निर्वाचन प्रणाली भित्र बनाइएको थियो, किनकि यो सबैभन्दा हेरफेर गर्न योग्य थियो, र एक अधिनायकवादी केन्द्रीयता भित्र जसले कानूनलाई निश्चित विवेकको साथ व्याख्या र लागू गर्यो।
सबैभन्दा प्रतिनिधि क्यासिक्स
यी स्पेनको सबैभन्दा प्रतिनिधि र सान्दर्भिक क्यासिक्स हुनेछन्। फ्रान्सिस्को रोमेरो रोबलेडो, मालागा द्वारा र उपनाम एन्टेक्वेराको कुखुरा, सधैं आफ्नो देशवासीको छायामा थियो।क्यानोभास; ग्यालिसियन caciquismo सँग शताब्दीभरि यसको सबैभन्दा प्रमुख प्रतिनिधिहरू मध्ये एक Eugenio Montero Ríos को फिगरमा छ। उहाँ विभिन्न मन्त्री पदहरू सम्हाल्न आउनुभयो, तर उहाँको नाम 1898 को पेरिसको भयावह सन्धिमा सबै भन्दा माथि जोडिनेछ, जहाँ, स्पेनी प्रतिनिधिमण्डलको प्रमुखको रूपमा, उहाँले अमेरिकामा अपमानजनक आत्मसमर्पणमा हस्ताक्षर गर्नुपर्यो; Alejandro Pidal y Mon लाई Asturias को Tsar भनेर चिनिन्छ; जोसे सान्चेज गुएरा कांग्रेसको अध्यक्ष बने। 1922 मा सरकारको मन्त्री र राष्ट्रपति पनि, उनको शक्तिको केन्द्र कोर्डोबा र विशेष गरी काब्रा शहर थियो; जर्मन गामाजोले क्यास्टिलियन अनाज उत्पादकहरूको संरक्षणवादी हितको रक्षा गर्दै भल्लाडोलिडलाई नियन्त्रण गरे; फर्नान्डो लिओन वाई कास्टिलो, ग्रान क्यानरियामा अपार शक्ति भएका, विदेश नीतिमा व्यापक चासो भएका केही नेताहरूमध्ये एक थिए। Juan de la Cierva y Peñafiel ले मर्सियाको राजनीतिलाई "ciervismo" भनेर चिनिने कुरा हासिल गरे; र सम्भवतः सबै भन्दा राम्रो ज्ञात अल्भारो डे फिगुरो, काउन्ट अफ रोमानोन्स, ग्वाडालजारामा उनको अल्कारेनो फिफको सर्वशक्तिमान cacique थियो। मूर्त र सागास्ता।
बिब्लियोग्राफी
यो पनि हेर्नुहोस्: दालचीनीले नुहाउँदा के फाइदा हुन्छ?-Elizalde pérez-grueso, M.ª। D. (2011)। पुनर्स्थापना, 1875-1902। स्पेन 1808-1923 को समकालीन इतिहास मा। म्याड्रिड: अकाल।
-नुनेजफ्लोरेन्सियो, आर चुनाव प्रमुखहरू। भाँडो देखि कलश सम्म। The Adventure of History , 157 ।
-Moreno Luzón, J. Caciquismo and clientele politics in Restoration Spain। म्याड्रिडको कम्प्लुटेन्स विश्वविद्यालय।
-टुसेल गोमेज, जे। (1978)। अन्य स्पेनी क्षेत्रहरु (1903-1923) संग तुलना अन्डालुसियन caciquil प्रणाली। REIS (Spanish Journal of Sociological Research), 2 .
-यानिनी मोन्टेस, ए. (१९९१)। स्पेनमा चुनावी हेरफेर: विश्वव्यापी मताधिकार र नागरिक सहभागिता (1891-1923)। आयर (समकालीन इतिहास संघ), 3.
एलिजाल्ड पेरेज-ग्रुसो, एम.ª। D. (2011)। पुनर्स्थापना, 1875-1902। स्पेन 1808-1923 को समकालीन इतिहास मा। म्याड्रिड: अकाल।
नुनेज फ्लोरेन्सियो, आर. चुनावी प्रमुखहरू। भाँडो देखि कलश सम्म। The Adventure of History , 157 ।
Moreno Luzón, J. Caciquismo र Restoration Spain मा ग्राहक राजनीति। म्याड्रिडको कम्प्लुटेन्स विश्वविद्यालय।
टुसेल गोमेज, जे। (1978)। अन्य स्पेनी क्षेत्रहरु (1903-1923) संग तुलना अन्डालुसियन caciquil प्रणाली। REIS (Spanish Journal of Sociological Research), 2 .
यानिनी मोन्टेस, A. (1991)। स्पेनमा चुनावी हेरफेर: विश्वव्यापी मताधिकार र नागरिक सहभागिता (1891-1923)। Ayer (समकालीन इतिहास संघ), 3.
यदि तपाईं यस्तै अन्य लेखहरू जान्न चाहनुहुन्छ भने 19 औं शताब्दीका चुनावी हाकिमहरू तपाईंले श्रेणी भ्रमण गर्न सक्नुहुन्छ अवर्गीकृत ।
संवैधानिकशताब्दीको अर्को विशेषता संविधानको विस्तार थियो, यसरी हामीसँग 1812 ला पेपा थियो; 1837 मा मध्यम Triennium को; 1845 को तथाकथित मध्यम दशकमा जब जनरलहरूको शासन सुरु भयो; ग्लोरियोसा क्रान्ति पछि 1869 को त्यो; र 1876 मा पुनर्स्थापना संग। कुनै पनि समयमा सत्तामा रहेका दलहरूको आधारमा प्रत्येकलाई रूढिवादी वा प्रगतिशीलको रूपमा वर्गीकृत गरिएको छ। 1856 को "गैर नाता" र 1873 को गणतन्त्रलाई नबिर्सि, जसले उज्यालो देखेन।
यो संवैधानिक यात्रा कार्यक्रमले थप प्रामाणिक प्रतिनिधित्व र अधिक लोकप्रिय सहभागिता तर्फ अलिकति विकासको संकेत गर्दछ। विश्वव्यापी मताधिकारको सिद्धान्तले आफ्नो बाटो बनाइरहेको थियो र जनगणना मताधिकारलाई विस्थापित गर्दै, अपरिहार्य उद्देश्यको रूपमा आफूलाई थोप्दै थियो। छ वर्षको अवधिमा लागू हुने विश्वव्यापी मताधिकार र त्यो सन् १८९० मा सगस्ताको हातबाट फिर्ता हुनेछ। निस्सन्देह, महिलाहरूको लागि मतदानमा पहुँच बिना र 25 वर्षमा मतदान गर्ने उमेर स्थापना।
गौरवशाली
यो सम्भवतः 1868 मा उल्लेख गरिएको जस्तै क्रान्ति थियो, गौरवशाली, जसले एक अवधि खोल्यो, यसलाई भनिन्छ, फलदायी प्रयोगहरू, जस्तै विदेशी राजवंशको आगमन। मुकुट वा गणतन्त्रको पारित, जसले सम्झौता, संयमता, सरकारको शान्तिपूर्ण परिवर्तन, टर्निज्मो र,समयको साथ, लोकतान्त्रिक सुधारहरू। हामी पुनर्स्थापनामा आइपुग्छौं।
पुनर्स्थापनाको राजनीतिक प्रणाली
पुनर्स्थापनाको राजनीतिक प्रणाली सही ढंगले काम गर्नको लागि, कम्तिमा दुईवटा संरचनाहरूको अस्तित्व बलियो हुनु आवश्यक थियो। शक्तिमा परिवर्तन गर्न सक्षम नीतिहरू, सबैभन्दा सुविधाजनक राजनीतिक पाठ्यक्रमहरूमा सहमत हुन र शासनलाई समर्थन गर्ने सामाजिक शक्तिहरूलाई स्वागत गर्न। यी दुई संरचनाहरूको नेतृत्व रूढिवादी एन्टोनियो कानोभास डेल कास्टिलो र उदारवादी माटेओ प्रक्सेडेस सागास्ताद्वारा गरिएको थियो। सामाजिक, राजनीतिक र आर्थिक स्थिरता खोजिएको थियो, यो एक अपूर्ण प्रणाली थियो, तर 19 औं शताब्दीको धेरै जसो विद्रोह र गृहयुद्ध भन्दा राम्रो थियो। तर उनीहरूलाई केही "अतिरिक्त" मद्दत चाहिन्छ जुन हामी देख्नेछौं। किनभने जनतामा प्रजातान्त्रिक संवेदनशीलता थिएन र सही जानकारीको अभावले अन्य कुराहरू बाहेक मतदानमा कम वा कुनै चासो थिएन। परित्याग अनुपात सबै भन्दा राम्रो मामिलाहरूमा 60% भन्दा कम भएको छैन। हामी एउटा ग्रामीण स्पेनको कुरा गर्दैछौं जहाँ अन्तिम चिन्ता राजनीति थियो। यो ठूला राजधानीहरू भन्दा धेरै फरक कुरा हो, जहाँ सापेक्षिक राजनीतिक जीवन थियो, विशेष गरी म्याड्रिडमा।
चुनावको नतिजाले मतदाताहरूको स्वतन्त्र इच्छालाई प्रतिक्रिया दिएन। यो सरकार आफैं थियो, अन्य राजनीतिक संरचनाहरूको लागि जिम्मेवार व्यक्तिहरूसँग पूर्व सम्झौता, र केही अनुसार।ग्रामीण, स्थानीय वा प्रादेशिक प्रतिष्ठित व्यक्तिहरू, जसले देशको सुशासनको लागि सबैभन्दा सुविधाजनक मानिएको अनुसार निर्वाचनमा प्राप्त हुने परिणामहरू डिजाइन गरे। यसरी परिणामहरू यस उद्देश्यका लागि हेरफेर, अनुकूलन र मिलावट गरिएको थियो। मतगणनामा चर्चित ‘पुचेराजो’ लोकप्रिय भयो । यो शब्द कन्टेनरबाट आएको हो जसमा मतपत्रहरू लुकाइएको थियो। वा भोट दिनको लागि समयमै जिउँदै आएका मरेका मानिसहरू फेला पार्ने नयाँ "प्रविधि" र पक्कै पनि, उनीहरूले स्थापित उम्मेदवारको पक्षमा गरे।
द cacique
तर वास्तविकतामा, हामीले अघिल्लो अनुच्छेदहरूमा घोषणा गरेको "अतिरिक्त" मद्दत भनेको पुनर्स्थापना राजनीतिक प्रणालीको कार्यका लागि आधारभूत व्यक्तित्व क्याकको थियो, जसले आफ्नो निर्वाचन क्षेत्रको चुनावी व्यवहारलाई नियन्त्रण गर्यो र जसलाई धन्यवाद। , लक्ष्यमा पुग्न आवश्यक मतहरू सुरक्षित गर्न सम्भव थियो।निर्वाचन परिणामहरू दलहरूले सहमति जनाए। यो अव्यवस्थित र अशिक्षित ग्रामीण जनसङ्ख्या र टाढाको र अपारदर्शी प्रशासनिक संरचनाको बीचमा रहेको थियो। उनले शक्तिको प्रतिनिधित्व गर्न छोडेनन्। स्थानीय, क्षेत्रीय वा प्रादेशिक अभिजात वर्ग, जग्गाधनी, ठूला भाडामा लिने व्यापारी, साहूकार, वकिल, डाक्टर, नगरपालिकाका अधिकारी, स्थानीय जनतालाई चिन्ने, जसमाथि उनीहरूले अधिकार राखेका थिए, त्यसको सेवामा इच्छा र भोट हाल्ने लीभर थियो। एक महान आरोहण,यसको सामाजिक, सांस्कृतिक र आर्थिक श्रेष्ठताको आधारमा। तिनीहरू स्थानीय समुदाय र राज्य बीचको मध्यस्थता बन्न पुगे।
काकिकप्रति अधीनस्थताको सम्बन्ध पालनाबाट स्पष्ट रूपमा स्थापित भएको थियो र भाग्यवादबाट मुक्त नभएको स्वाभाविकताका साथ स्वीकार गरियो। उहाँको इच्छा मात्र एक मात्र कानून थियो: आफूलाई आफ्नो आवरणमा राख्नु र उहाँसँग समस्यामा नपर्न प्रयास गर्नु भनेको स्पेनी किसानका लागि बाँच्नको लागि मात्र थियो।
निश्चित चुनावी परिणामहरू प्राप्त गर्ने सम्झौता राष्ट्रपति पदमा सुरु भयो। सरकारको, जहाँ प्रत्येक जिल्लालाई अनुरूप केही बाकसहरू तोकिएको थियो, जसमा उनीहरूले स्थानीय उम्मेदवारहरूको नाम राखेका थिए जुन निर्वाचित हुनुपर्दछ। यो अपरेसन "पिगोनिङ" भनिन्थ्यो। एक पटक प्राप्त हुने निर्वाचन परिणामहरू डिजाइन गरिसकेपछि, तिनीहरूले स्थानीय क्यासिक्सहरूलाई सूचित गरिन्थ्यो, ताकि तिनीहरूले बाकसमा अनुमानित परिणामहरू प्राप्त गर्न सकून्। यदि यो पर्याप्त थिएन भने, यो प्रक्रिया ग्रामीण क्षेत्रको प्रतिनिधित्वको पक्षमा हुने निर्वाचन प्रणाली भित्र बनाइएको थियो, किनकि यो सबैभन्दा हेरफेर गर्न योग्य थियो, र एक अधिनायकवादी केन्द्रीयता भित्र जसले कानूनलाई निश्चित विवेकको साथ व्याख्या र लागू गर्यो।
सबैभन्दा प्रतिनिधि क्यासिक्स
यी स्पेनको सबैभन्दा प्रतिनिधि र सान्दर्भिक क्यासिक्स हुनेछन्। फ्रान्सिस्को रोमेरो रोबलेडो, को लागीमलागा र उपनाम Antequera को कुखुरा, सधै आफ्नो देशवासी कानोभासको छायामा थियो; ग्यालिसियन caciquismo सँग शताब्दीभरि यसको सबैभन्दा प्रमुख प्रतिनिधिहरू मध्ये एक Eugenio Montero Ríos को फिगरमा छ। उहाँ विभिन्न मन्त्री पदहरू सम्हाल्न आउनुभयो, तर उहाँको नाम 1898 को पेरिसको भयावह सन्धिमा सबै भन्दा माथि जोडिनेछ, जहाँ, स्पेनी प्रतिनिधिमण्डलको प्रमुखको रूपमा, उहाँले अमेरिकामा अपमानजनक आत्मसमर्पणमा हस्ताक्षर गर्नुपर्यो; Alejandro Pidal y Mon लाई Asturias को Tsar भनेर चिनिन्छ; जोसे सान्चेज गुएरा कांग्रेसको अध्यक्ष बने। 1922 मा सरकारको मन्त्री र राष्ट्रपति पनि, उनको शक्तिको केन्द्र कोर्डोबा र विशेष गरी काब्रा शहर थियो; जर्मन गामाजोले क्यास्टिलियन अनाज उत्पादकहरूको संरक्षणवादी हितको रक्षा गर्दै भल्लाडोलिडलाई नियन्त्रण गरे; फर्नान्डो लिओन वाई कास्टिलो, ग्रान क्यानरियामा अपार शक्ति भएका, विदेश नीतिमा व्यापक चासो भएका केही नेताहरूमध्ये एक थिए। Juan de la Cierva y Peñafiel ले मर्सियाको राजनीतिलाई "ciervismo" भनेर चिनिने कुरा हासिल गरे; र सम्भवतः सबै भन्दा राम्रो ज्ञात अल्भारो डे फिगुरो, काउन्ट अफ रोमानोन्स, ग्वाडालजारामा उनको अल्कारेनो फिफको सर्वशक्तिमान cacique थियो। मूर्त र सगस्ता।
हाम्रो इतिहासमा एउटा क्षण थियो जसमा वर्तमान लोकतान्त्रिक तर्क उल्टो भयो।विजयी पार्टी र, अन्ततः, अर्को शासक चुनावबाट बाहिर आएन, तर यो म्याड्रिडमा भएका राजनीतिक सम्झौताहरूमा जन्मिएको थियो, ताकि चुनावहरू व्यवस्थित गरियो ताकि यसले व्यापक रूपमा जित्न सक्छ। संसार उल्टो।
१९औँ शताब्दीको राजनीतिक प्रणाली
यदि हामीले १९ औं शताब्दीको राजनीतिलाई बुझ्यौं भने यो सबै बुझ्न सकिन्छ। सरकार परिवर्तन, जब यसले पार्टी परिवर्तनको संकेत गर्दछ, चुनाव मार्फत होइन तर ताजको निर्णयद्वारा, कहिलेकाहीँ इच्छा भन्दा बढी, हिंसात्मक रूपमा जबरजस्ती गरिएको थियो। राजनीतिक समूहहरू, कहिले हतियारको दबाबमा, कहिलेकाहीं शहरहरूमा सडक दंगाको साथ, मुकुटमा काम गरे, अक्सर सरकार गठनको कार्य हासिल गरे, जसले चुनावमा हेरफेर गर्ने सम्भावनालाई समेट्यो। चुनावहरू, जब कुनै भए पनि, सत्ताधारीहरूले पहिले निर्णय गरेको कुरालाई जालसाजीपूर्वक स्वीकृत गर्नमा सीमित थिए।
हामीलाई याद गरौं कि 19 औं शताब्दीको स्पेनी राजनीतिक प्रणाली सैन्य हस्तक्षेपवादद्वारा चिन्हित थियो, घोषणाहरू क्रमबद्ध थिए। दिनको र ब्रॉडस्वर्ड्सले सान्दर्भिक प्रमुखता पाए, विशेष गरी इसाबेल II को शासनकालमा। उनको शासनकालमा, 1833 देखि 1868 सम्म, त्यहाँ 22 आम चुनावहरू भए।
संवैधानिक यात्रा कार्यक्रम
शताब्दीको अर्को विशेषता संविधानको प्रसार थियो,यसरी हामीसँग 1812 ला पेपा थियो; 1837 मा मध्यम Triennium को; 1845 को तथाकथित मध्यम दशकमा जब जनरलहरूको शासन सुरु भयो; ग्लोरियोसा क्रान्ति पछि 1869 को त्यो; र 1876 मा पुनर्स्थापना संग। कुनै पनि समयमा सत्तामा रहेका दलहरूको आधारमा प्रत्येकलाई रूढिवादी वा प्रगतिशीलको रूपमा वर्गीकृत गरिएको छ। 1856 को "गैर नाता" र 1873 को गणतन्त्रलाई नबिर्सि, जसले उज्यालो देखेन।
यो संवैधानिक यात्रा कार्यक्रमले थप प्रामाणिक प्रतिनिधित्व र अधिक लोकप्रिय सहभागिता तर्फ अलिकति विकासको संकेत गर्दछ। विश्वव्यापी मताधिकारको सिद्धान्तले आफ्नो बाटो बनाइरहेको थियो र जनगणना मताधिकारलाई विस्थापित गर्दै, अपरिहार्य उद्देश्यको रूपमा आफूलाई थोप्दै थियो। Sexennium मा लागू एक विश्वव्यापी मताधिकार र त्यो 1890 मा Sagasta को हात द्वारा फिर्ता हुनेछ। निस्सन्देह, महिलाहरु को लागि भोट मा पहुँच बिना र 25 वर्ष मा मतदान उमेर स्थापना।
गौरवशाली
यो सम्भवतः 1868 मा टिप्पणी गरेको जस्तो क्रान्ति थियो, गौरवशाली, जसले एक अवधि खोल्यो, यसलाई भनिन्छ, फलदायी प्रयोगहरू, जस्तै ताजको लागि विदेशी राजवंशको आगमन। वा गणतन्त्रको पारित, जसले सम्झौता, मध्यस्थता, सरकारको शान्तिपूर्ण परिवर्तन, टर्निज्मो र समयसँगै लोकतान्त्रिक सुधारहरूमा आधारित संवैधानिक व्यवस्थाको जग खडा गर्न सेवा गर्यो। हामी पुनर्स्थापनामा पुग्छौं।
राजनीतिक प्रणालीपुनर्स्थापना
पुनर्स्थापनाको राजनीतिक प्रणालीलाई सही ढंगले कार्य गर्नका लागि, कम्तीमा दुईवटा बलियो राजनीतिक संरचनाहरूको अस्तित्व शक्तिमा परिवर्तन गर्न सक्षम, सबैभन्दा सुविधाजनक राजनीतिक मार्गहरूमा सहमत हुन र सामाजिक शक्तिहरूलाई स्वागत गर्न। जसले शासनलाई समर्थन गरेको थियो । यी दुई संरचनाहरूको नेतृत्व रूढिवादी एन्टोनियो कानोभास डेल कास्टिलो र उदारवादी माटेओ प्रक्सेडेस सागास्ताद्वारा गरिएको थियो। सामाजिक, राजनीतिक र आर्थिक स्थिरता खोजिएको थियो, यो एक अपूर्ण प्रणाली थियो, तर 19 औं शताब्दीको धेरै जसो विद्रोह र गृहयुद्ध भन्दा राम्रो थियो। तर उनीहरूलाई केही "अतिरिक्त" मद्दत चाहिन्छ जुन हामी देख्नेछौं। किनभने जनतामा प्रजातान्त्रिक संवेदनशीलता थिएन र सही जानकारीको अभावले अन्य कुराहरू बाहेक मतदानमा कम वा कुनै चासो थिएन। परित्याग अनुपात सबै भन्दा राम्रो मामिलाहरूमा 60% भन्दा कम भएको छैन। हामी एउटा ग्रामीण स्पेनको कुरा गर्दैछौं जहाँ अन्तिम चिन्ता राजनीति थियो। यो ठूला राजधानीहरू भन्दा धेरै फरक कुरा हो, जहाँ सापेक्षिक राजनीतिक जीवन थियो, विशेष गरी म्याड्रिडमा।
चुनावको नतिजाले मतदाताहरूको स्वतन्त्र इच्छालाई प्रतिक्रिया दिएन। यो सरकार आफैं थियो, अन्य राजनीतिक संरचनाहरूको लागि जिम्मेवार व्यक्तिहरूसँग पूर्व सम्झौता, र केही ग्रामीण, स्थानीय वा प्रादेशिक प्रतिष्ठितहरूसँग सहमतिमा, जसले प्राप्त हुने परिणामहरूको डिजाइन गर्यो।
