के फ्रान्कोवाद फासीवादी शासन थियो?

स्पेनिस गृहयुद्ध पछि स्थापित, फ्रान्को शासन एक तानाशाही थियो जुन 1939 देखि 1975 सम्म चलेको थियो। यसलाई सामान्यतया फासीवादी शासनको रूपमा चिनिन्छ किनभने यसको महान् फासिस्ट विचारधाराहरूसँग समानता छ। समय, र अपेक्षाकृत घनिष्ठ सम्बन्ध नाजी जर्मनी र मुसोलिनी इटाली संग बनाएको थियो। जे भए पनि, त्यहाँ इतिहासकारहरू छन् जो यस दर्शनसँग असहमत छन्, जस्तै ग्रिफिन, [२] जसले तर्क गर्छन् कि यो मूल फलान्ज थियो, 1933 मा स्थापित, जुन फासिस्ट मान्न सकिन्छ, तर शासन होइन। [3] रामिरो लेडेस्मा रामोस द्वारा स्थापित Juntas de Ofensiva Nacional-Sindicalista (JONS), 1934 मा उनीसँग सामेल भए किनभने तिनीहरूसँग थोरै स्रोतहरू थिए। तथापि, 1935 मा, Ledesma संगठन भित्र एक वैचारिक विभाजन भड़काने प्रयास को लागी निष्कासित गरियो। ग्रिफिन विश्वास गर्छन् कि जोसे एन्टोनियो प्रिमो डे रिवेरा फासीवाद र राष्ट्रिय एकतालाई एकजुट गर्ने आफ्नो लक्ष्यमा असफल भए, जसलाई लेडेस्माले पहिले नै इटालियन फासिस्ट मोडेलको धेरै नक्कल भएकोमा आलोचना गरेका थिए। यो जोड दिन महत्त्वपूर्ण छ कि Falange केहि विरोधाभासहरु द्वारा चिन्हित गरिएको थियो; आन्दोलन क्रान्तिकारी राष्ट्रवाद र स्पेनिश कट्टरपन्थी अधिकार को सांस्कृतिक र धार्मिक परम्परावाद बीच फाटेको थियो। यो फ्रान्को द्वारा फेला परेको विरासत हो, जो सिभिल युद्ध सुरु भएपछि फालान्जेमा रुचि राखे। [7] उहाँलेM., Phalanx … , 2013, pp। 111-112।

[37] रुइज-कार्निसर, एम।, फलान्जे …, २०१३, पीपी। 127-128।

[38] Risques Corbella, M., the dictatorship…, 2015, pp. 170-197।

[39] रुइज-कार्निसर, एम।, फलान्जे …, २०१३ पीपी। 122.

[40] Ibidem ।

[41] Payne, S., Fascism …, 2014, pp. 95-97।

[42] रुइज-कार्निसर, एम।, फलान्जे …, २०१३, पृ। 122.

[43] रुइज-कार्निसर, एम।, फलान्ज …, २०१३, पृ। 123.

[44] रुइज-कार्निसर, एम।, फलान्जे …, २०१३, पीपी। १२७-१२८।

397.

[46] रुइज-कार्निसर, एम।, फलान्ज …, २०१३, पृ। 79.

[47] एस्टिभिल, जे।, युरोपा…, 2018, पृ। 25.

यदि तपाइँ फ्रान्कोवाद एक फासिस्ट शासन थियो? सँग मिल्दोजुल्दो अन्य लेखहरू जान्न चाहनुहुन्छ भने, तपाइँ वर्गमा जानुहोस् अवर्गीकृत ।

सबैभन्दा पहिले, हामीले फासीवादलाई के बुझ्छौं भनेर परिभाषित गर्नुपर्छ। प्रथम विश्वयुद्धका जटिल राजनीतिक र सामाजिक परिणामहरूका बीचमा फस्टाएको विचारधारा एउटा प्रतिक्रान्तिकारी राजनीतिक विकल्प थियो जसलाई व्यापक सामाजिक आधार चाहिन्छ र उदारवादी लोकतन्त्रको सङ्कटले जस्तै साम्यवादप्रति घृणाले प्रेरित गरेको थियो। [८] ग्रिफिनका अनुसार, पहिलो फासीवादको उद्देश्य, इटालियन, एउटा नयाँ "आधुनिक" राष्ट्र निर्माण गर्नु थियो जसले नयाँ सभ्यता र "नयाँ मानिस" को विकास गर्नेछ, केवल केही महत्त्वपूर्ण र उपयोगी परम्परागत पक्षहरूलाई कायम राख्दै, र अर्थतन्त्र, प्रविधिको नवीकरण गर्ने। , प्रणाली कानूनी र संस्थागत र राष्ट्रिय विस्तार। विचारधारा, अनन्य राष्ट्रवाद, जीवनवाद, शक्ति र गतिशीलता को अवधारणाहरु द्वारा चिह्नित, [१०] वीरता, जोखिम को स्वाद, देशभक्ति र शक्ति को पंथ, शरीर, युवा र हिंसा, [११] विचार पछि अनुवाद गरिएको थियो। कि अन्त साधन औचित्य हो। [१२] अधिनायकवाद, केन्द्रवादी र homogenizing, राष्ट्र को सबै क्षेत्रहरु मा हस्तक्षेप: समाज, शिक्षा, संस्कृति, धर्म र अर्थव्यवस्था; [13] यो मात्र मानिन्थ्योत्यहाँ एक निर्विवाद नेता थियो, जसले दौडका सद्गुणहरूलाई मूर्त रूप दियो र "मुक्तिदाता" मानिन्थ्यो। [१४] जोसेप पिचले भनेझैं: "फासिस्टहरूका लागि तिनीहरूको सिद्धान्तको सत्यता जनता र उनीहरूका नेताबीचको लगभग रहस्यमय मिलनमा आधारित थियो" ", [१५] र यो प्राप्त भएको थियो। एकल पार्टीको प्रतीकात्मक समारोह र महान भाषणहरू मार्फत नागरिकहरूको श्रेष्ठताको भावना र लोकप्रिय भावना, जसले सत्तामा पुग्न प्रतिद्वन्द्वीहरूलाई हटायो। [16] फासीवाद आफ्ना अनुयायीहरूको गतिशील गतिशीलतामा आधारित थियो, जुन «जातीय र/वा सांस्कृतिक श्रेष्ठता » मा आधारित आक्रामक विदेश नीतिको प्रशंसा गरेर हासिल गरिएको थियो। [१७] अटोर्की, राज्य हस्तक्षेपवाद, र संरक्षणवादले फासिस्ट आर्थिक मोडेललाई चित्रण गर्‍यो, किनकि राज्यले ठूलो साम्राज्य निर्माण गर्न आफ्नो आक्रामक विदेश नीतिमा लड्ने युद्धहरूको लागि "तयार रहनुपर्थ्यो।"[18] फासिस्टहरूका लागि राज्य र राष्ट्रले सामाजिक वर्गहरूको हितलाई उछिन्न र फलस्वरूप, राष्ट्रिय एकीकरणको माध्यमबाट उनीहरूले विशेषाधिकार प्राप्त र उत्पीडितहरू बीचको विभाजन बिनाको समाज निर्माण गर्नेछन्। [१९] फासीवादको एउटा लक्ष्य परम्परागत ईसाई धर्मलाई ईश्वर र अतिक्रमणको फरक अवधारणाले प्रतिस्थापन गर्नु थियो। यसरी, तिनीहरूले प्रकृति र समाजको नयाँ अवधारणाहरूका साथ धर्मको लागि विदेशी कानून स्थापना गरे,[20]राष्ट्रको मिथक विचारधाराको मुख्य आधार[21]।

युद्धको अन्त्यमा, राष्ट्रिय पक्षमा फ्रान्को जस्ता अफ्रिकीहरू थिए, जसले स्पेनको "गौरवपूर्ण विगत" लाई पुनर्स्थापित गर्न चाहन्थे। मोरक्कोलाई जित्दै, फालान्गिस्टहरू, कार्लिस्टहरू, रूढिवादी राजतन्त्रवादीहरू र स्पेनी राष्ट्रवादीहरू जस्ता फासीवादीहरू; छोटकरीमा, अपेक्षाकृत विरोधी राजनीतिक परियोजनाहरू, जो फ्रान्को [२२] र फालान्जको अधीनमा थिए, जसलाई सेनाले हालै सम्पर्क गरेको थियो। फालान्जेको फासीवाद मूलतः "फासीवादको सैद्धांतिक लचिलोपन" को कारणले एक एकीकृत र सैन्यवादी जनआन्दोलन बन्न सक्छ, जसले यसलाई क्याथोलिक एक जैसे अन्य आन्दोलनहरूको परिसर समावेश गर्न अनुमति दियो। [२३] पहिलो, तथ्य यह है कि फालान्गिज्म एक तख्तापलट के माध्यम से सत्तामा आयो अन्य यूरोपीय शासनों जहाँ फासीवाद स्थापित किया गया था, जो "अहिंसक विद्रोह राजनीतिक विधियों" मार्फत लगाया गया था अलग सेट। [24] ] स्पेनिश मामला मा, Falangists फ्रान्को पर निर्भर थे, [25] र विद्रोही और प्रतिक्रान्तिकारी सेना को अधीनस्थ थे जो नेतृत्व र तख्तापलट किया। [26] शासन मूल फालान्जे फासिस्टहरू द्वारा हावी थिएन; [२७] वास्तवमा, पार्टीले कार्लिस्टहरूलाई एकीकृत गर्न आफैंलाई फालान्जे एस्पानोला ट्रेडिसिनलिस्टा नामकरण गर्‍यो। उल्लेखनीय कुरा के छफ्रान्कोवादको पहिलो चरणका केही फालान्गिस्ट पनि उत्तरार्द्ध र फासीवाद बीच भेद गर्न चाहन्थे। [२८] बोर्जा डे रिकरले भने अनुसार, फ्रान्को शासन अवसरवाद द्वारा र फ्रान्कोको "गिरगट-जस्तो क्षमता" द्वारा चिन्हित थियो। [२९] यद्यपि शासनले आफूलाई सर्वसत्तावादीको रूपमा वर्णन गर्‍यो, यसका केही अनुयायीहरू, जस्तै अर्मान्डो डे मिगुएल, सर्वसत्तावाद र अधिनायकवाद बीचको भिन्नता देखाउँछन्, त्यसैले पछिको श्रेय फ्रान्को शासनलाई दिन्छन्। जोआन मार्टिनेज एलियर और जोआन लिन्जले निरंकुशतावादलाई यस अर्थमा भेदभाव करते हैं कि यसले सीमित बहुलवादलाई अनुमति दिन्छ, जस्तै विभिन्न सामाजिक शक्तिहरू र वैचारिक परिवारहरूको उपस्थिति जो फ्रान्कोवादमा कम या अधिक हदसम्म एकीकृत थिए। [30] अन्य फासिस्ट शासनहरूमा विसंगतिहरू थिए, तर स्पेनमा जस्तै "अपरिवर्तनीय राजनीतिक संस्कृतिहरू बीच" विरोध द्वारा चिन्हित थिएन, जहाँ फालान्गिस्ट, कार्लिस्टहरू, जोन्सका समर्थकहरू भिडिए...[31] तथापि, फ्रान्कोवादमा समानताहरू थिए। इटालियन फासीवाद र नाजीवाद संग; यो इटालियन मोडेल, [३२] ठाडो संघ र एक पार्टी अनौठोमा आधारित 1938 को ¨Fuero del Trabajo मार्फत राष्ट्रिय एकता र "सामाजिक एकता" द्वारा "caudillo" को हातमा शक्तिहरूको केन्द्रीकरण द्वारा विशेषता थियो। , परम्परावादी स्पेनिश फालान्जे र जोन्स। कुनै पनि अवस्थामा, राष्ट्रिय-क्याथोलिकवाद एक विचार थियो जुन भाग थिएन"ठूलो" युरोपेली फासिस्ट शासनहरूको।[33]

1941 देखि, हामी डिफैसिटाइजेशन को प्रक्रियाको कुरा गर्न सक्छौं। यो मे 1941 र सेप्टेम्बर 1942 को Falangists र अन्य Francoists बीच राजनीतिक संकट संग शुरू भयो, [34] जो नाजी जर्मनी संग गठबन्धन को एक समर्थक विदेश मंत्री Serrano Suñer को बर्खास्त मा समापन भयो। फलस्वरूप, 1957 मा सैन्य र क्याथोलिक टेक्नोक्रेटहरूले शासनको अधिकांश राजनीतिक प्रक्रियाहरूलाई नियन्त्रण गर्ने एकल पार्टीमा आन्दोलनलाई रूपान्तरण गर्ने फालान्गिस्ट प्रस्तावको कडा विरोध गरे। [35] फ्रान्को, द्वितीय विश्व युद्ध के दौरान यूरोपीय फासीवाद को पतन द्वारा दबाब, "जैविक" राजनीतिक उद्घाटन को एक झूटा प्रक्रिया मा स्पेन मा नगरपालिका चुनाव संगठित, [36] एक "पश्चिमी शक्तिहरु बीच स्वीकार गर्न को लागी एक कस्मेटिक संचालन" [37] । थप रूपमा, शासन आफैलाई "जैविक लोकतन्त्र" को रूपमा परिभाषित गर्न आयो, केहि आधारभूत कानूनहरूको अनुमोदन मार्फत "एकीकृत"। विधायी क्षमता बिना कर्पोरेट अदालतहरू, Fuero de los Españoles (1945), राष्ट्रिय जनमत संग्रह कानून (1945) र स्पेन एक "राज्य" के रूप में स्थापित भएको थियो। पचासको दशकको दौडान, शासनमा फालान्जेको राजनीतिक वजन पुन: प्राप्त गर्न नयाँ आधारभूत कानूनहरू लागू गर्ने प्रयास गर्ने एरेसेको परियोजनालाई अस्वीकृत गरियो।फ्रान्कोवाद के अन्य क्षेत्र र, अन्ततः, फ्रान्को द्वारा स्वयं। [39] त्यसबेलादेखि, विकासवाद , युरोपेलीवाद, उपभोक्तावाद र दक्षता जस्ता मूल्यहरू प्रवर्द्धन गर्न थाल्यो, जसले बिस्तारै समाजलाई अराजनितिकीकरण गर्यो, आर्थिक निरंकुशतालाई ध्वस्त पार्यो, स्पेनलाई नवउदारवादमा खोल्यो र राजनीतिक प्रभावकारिताको FET JONS बाट टाढा गयो। , वैचारिक उपकरण भन्दा एक अधिक नौकरशाही मा उत्तरार्द्ध रूपान्तरण। [40] 1958 मा, फालान्क्सको 27 प्वाइन्टहरू दस "आन्दोलनका सिद्धान्तहरू" द्वारा प्रतिस्थापित गरियो। [४१] 1950 र 1960 को बीच, एक अधिक क्याथोलिक झुकाव र ओपस देई के साथ टेक्नोक्रेटिक गभर्नरहरू देखा पर्न थाले, जस्तै Carrero और López Rodó। [42] सोलिस जस्ता फालान्गिस्टहरूले 1963 से आन्दोलनलाई "एकजुट" करने की कोशिश गरे, बिना सफलता, [43] चूंकि टेक्नोक्रेटहरूले यसलाई सरकारमा एकीकृत गर्न चाहन्थे, न कि अन्य तरिका के आसपास। [44] यद्यपि तानाशाहीको अन्त्यमा उनले पुन: पुनरुत्थान गर्ने प्रयास गरे, फालान्जिस्टहरूको फासीवाद अब प्रासंगिक थिएन। शामिल विचारधाराओं को लगभग यह विरोधी [46] दोस्रो विश्वयुद्ध र वैचारिक विसंगतिमा "महान" युरोपेली फासीवादको पतनका कारण फ्रान्कोवादको पहिलो क्षणहरूको मोहकता आमूल परिवर्तन भयो।फ्रान्को शासनको विशेषता भएका आन्तरिक। फलांगिज्म, जो सँधै फ्रान्को की इच्छा पर निर्भर थियो, नोकरशाही, अधिनायकवादी, और 1940 के दशक के शुरू से अचल क्याथोलिक निगमवाद का सामना करने में वजन कम हो गया। [47] यसरी, फालान्ज र पछि एफईटी डे लास जोन्सले बल प्राप्त गर्यो किनभने सेनाले यसलाई एक वैचारिक उपकरणको रूपमा प्रयोग गर्यो, यद्यपि यसका मूल सदस्यहरूको फासिस्ट सोचलाई वास्तवमा कहिल्यै व्यवहारमा ल्याइएन, र पार्टीले अनुकूलन गरेपछि यसले शक्ति गुमाएको थियो। शासन र, पछिल्लो, अन्तर्राष्ट्रिय परिस्थितिमा। हामी भन्न सक्छौं कि फालान्ज कडाईका साथ फासिस्ट हुन बन्द भयो जब यसले आफूलाई परम्परावादी स्पेनिश फालान्ज नाम दियो; वास्तवमा, हामीले टिप्पणी गरेझैं, अघिल्लो चरणका केही फलाङ्गवादीहरूले यो नयाँ पार्टीलाई फासीवादी भनेर चिनाउन सकेनन्।

सन्दर्भहरू

[1] पायने, एस, फासीवाद र आधुनिकतावाद-समीक्षा। Revista de Libros , 2008, (134)।

[2] Ibidem।

[3] payne, S., Fascism in Spain?- समीक्षा। Revista de Libros , 2006, (120)।

[4] Ibidem ।

[5] Ibidem ।

[6] Ibidem ।

[7] payne, S., Paradigmatic Fascism- समीक्षा। Revista de Libros , 2012, (181)।

[8] pich mitjana, J., Les Dues Guerres Mundials I El Període D'Entreguerres (1914-1945)। दोस्रो संस्करण। बार्सिलोना: Pompeu Fabra University, 2012, pp.426-429.

[9] Payne, S.,फासीवाद र आधुनिकतावाद, 2008

[10] पिच मिटजाना, जे., लेस ड्यूस गुरेस मुन्डियल्स I एल पेरिओड डी'एन्ट्रेगुएरेस (1914-1945)। दोस्रो संस्करण। बार्सिलोना: Pompeu Fabra University, 2012, pp.426-429.

[11] Ibidem .

[12] Ibidem .

[13] Ibid। ।

[14] Ibid। ।

[15] Ibid। ।

[16] Ibid। ।

[17] Ibid। ।

[18] Ibid। ।

[19] Ibidem ।

[20] payne, S., Fascismo y modernisme, 2008.

[ 21] इबिडेम ।

[22] पिच मिटजाना, जे।, लेस ड्युज गुरेस , २०१२, पीपी.५७९।

[23] रुइज-कार्निसर, एम।, फलान्क्स । जरागोजा: फर्नान्डो एल क्याटोलिको संस्था (C.S.I.C.), 2013, pp.81-82.

[24] Payne, S., Fascism in…, 2006

[25] Ibidem ।

[26] Ibidem ।

[27] Payne, S., Fascism । म्याड्रिड: एलियान्जा सम्पादकीय, 2014, pp.95-97।

[28] एस्टिभिल, जे।, युरोपा ए लेस फोस्कस । पहिलो संस्करण। बार्सिलोना: Icaria Antrazyt, 2018, p.22.

[29] Ibidem ।

[30] Estivill, J., Europa…, 2018, p.25।

[31] रुइज-कार्निसर, एम।, फलान्ज …, 2013, p.86।

[32] एस्टिभिल, जे ।, युरोपा… , 2018, p.62।

[33] रिस्कस कोर्बेला, एम।, 2द फ्रान्को तानाशाही। 3>

[35] रुइज-कार्निसर, एम।, फलान्जे …, २०१३, पीपी। ९५-९७।

[३६] रुइज-कार्निसर,