परमेश्वरको अस्तित्वको पक्षमा प्रस्तुत गरिएका धेरै तर्कहरू मध्ये, तथाकथित आन्टोलॉजिकल तर्क जत्तिकै जिज्ञासु र अचम्मलाग्दो कुनै पनि छैन। यद्यपि यो मध्य युगको समयमा प्रस्तावित गरिएको थियो, यसको हालको नाम कान्टबाट आएको हो जसले ओन्टोलॉजिकल भन्ने तर्कलाई कल गर्दछ जसले कुनै पनि अनुभवको सहारा नगरी सर्वोच्च कारणको अस्तित्व देखाउने प्रयास गर्यो, केवल अवधारणाहरूलाई अधिकतम निचोडमा। यसको लगभग सहस्राब्दीको इतिहासमा, ओन्टोलॉजिकल तर्कले धेरै रूपहरू लिएको छ (तिनीहरू मध्ये केही महत्त्वपूर्ण रूपमा टाढा)। यस परिचयात्मक लेखमा हामी यसको सबैभन्दा पहुँचयोग्य संस्करणहरू मध्ये एकमा ध्यान केन्द्रित गर्नेछौं, यसबाट मध्य युग र आधुनिक समयमा सबैभन्दा प्रमुख विचारकहरूबाट प्राप्त गरिएका आपत्तिहरू, सूक्ष्मताहरू र प्रति-आलोचनाहरूको समीक्षा गर्दै। पछ्याउने केही शब्दहरूमा हामी धेरै शताब्दीयौंको बहसलाई सघन गर्ने प्रयास गर्नेछौं, यसको लागि एक शब्दावली खोज्ने छ जसले मुद्दालाई घेरेका स्कूलहरू बीचको टगको युद्धलाई चित्रण गर्न संवादात्मक प्रवाहलाई क्याप्चर गर्दछ। यद्यपि, र हामी देख्नेछौं, यो धेरै डेरिभेटिभहरूसँगको तर्क हो र जसमा हामी केवल सतही रूपमा पहुँच गर्न प्रयास गर्न सक्छौं।
4>
यसको मूल सूत्रीकरण मितिको अन्त्यबाट हुन्छ। 11 औं शताब्दी। , र Piedmont को एक बेनेडिक्टाइन भिक्षु द्वारा प्रस्ताव गरिएको थियो, म्यानुअल मा सेन्ट Anselmo de को रूपमा चिनिन्छ।क्यान्टरबरी , (सहर जहाँ उनले आफ्नो अन्तिम दिनहरूमा आर्कबिशपको रूपमा सेवा गरे)। तर्क नास्तिकहरूलाई सम्बोधन गरिनेछ र निम्न रूपमा तयार गर्न सकिन्छ:
हामी परमेश्वरलाई त्यो भन्दा ठूलो भनेर परिभाषित गर्न सक्छौं जुन अरू कसैले सोच्न सक्दैन। अर्थात्, एउटा अस्तित्व जसले सबै पूर्णताहरू जम्मा गर्छ र त्यसमा कुनै सीमा छैन। अब, यदि, अविश्वासीहरूले पुष्टि गरेझैं, ईश्वर केवल धार्मिक कल्पनामा अवस्थित छ भने, त्यसभन्दा पनि ठूलो अस्तित्वको कल्पना गर्न सकिन्छ, त्यो हो, जुन कल्पनाको रूपमा मात्र होइन वास्तविकताको रूपमा अस्तित्वमा थियो। वा अर्को तरिकामा, यदि ईश्वर अतिरिक्त-मानसिक वास्तविकतामा अवस्थित थिएन भने, तब उहाँ ईश्वर हुनुहुन्न, किनकि केवल काल्पनिक अस्तित्वमा अझै पनि मौलिक पूर्णताको अभाव हुनेछ। तसर्थ, जसले परमेश्वरको बारेमा सोच्दछ, यदि यो उहाँको अस्तित्वलाई अस्वीकार गर्ने हो भने, मात्र यसलाई पुष्टि गर्न सक्छ।
यस प्रकारले, र केही लाइनहरूमा, एन्सेल्मोले हामीलाई अस्तित्व प्रस्तुत गर्दछ। आफ्नै सारबाट व्युत्पन्न हुन्छ ; एउटा अस्तित्व जुन वास्तवमा अवस्थितको रूपमा कल्पना गर्न सकिन्छ। र यो सबै केवल आफ्नै कारण प्रयोग गरेर र भगवान को अवधारणा मा delving। अधिक आधुनिक सर्तहरूमा हामी भन्न सक्छौं कि, विशपको अनुसार, 'परमेश्वर अवस्थित छ' एक विश्लेषणात्मक निर्णय हुनेछ, अर्थात्, तर्कको सत्य जसको निश्चितता अवधारणाहरू आफैंमा उपस्थित भएर प्राप्त गर्न सकिन्छ, जस्तै जब हामी पुष्टि गर्छौं। त्यो '2+2=4' वा त्यो 'अविवाहितहरू विवाहित छैनन्'।प्रभावशाली!
एन्सेल्मको तर्कले आफ्नो समयमा खराब स्वास्थ्यको आनन्द उठाउन सकेन र डन्स स्कटस वा बुएनाभेन्टुरा जस्ता प्रमुख धर्मशास्त्रीहरूले यसलाई अपनाए। तथापि, सत्य यो हो कि पहिले नै आफ्नो समयमा Anselmo आलोचना प्राप्त भयो। र यो यो हो कि, थोमस एक्विनासले एक शताब्दी पछि औंल्याए जस्तै, तर्कले काम गर्नको लागि यो मान्नुपर्दछ कि ईश्वरीय सारको ज्ञान पुरुषहरूका लागि सम्भव छ जुन, निस्सन्देह, धेरै हुनेछ। अनुमान गर्न। यदि ईश्वरको अस्तित्व प्रमाणित गर्नुपर्यो भने, एक्विनासले सोचे, यो अनुभवले हामीलाई के बताउँछ त्यसलाई प्रतिबिम्बित गरेर हुनुपर्छ, तर विशुद्ध पूर्वाधारवादी तरिकामा होइन, ईश्वरको अवधारणाको अनुसन्धान गरेर।
यसले भने, सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण आपत्ति एन्सेल्मोले सामना गर्ने गम्भीरता एक विनम्र भिक्षुबाट आएको थियो जसको बारेमा धेरै थाहा छैन, एक निश्चित गौनिलोन जसले उसलाई विचार अस्तित्वबाट वास्तविक अस्तित्वमा परिवर्तनको लागि गैरकानूनी भनेर निन्दा गरे। वास्तवमा, यो सही टापुको कल्पना गर्न सम्भव छ भन्ने तथ्यबाट - त्यो टापु जुन सुधार गर्न सकिँदैन र जसको ठूलो कल्पना गर्न सकिँदैन - यसले यो टापु वास्तविकतामा अवस्थित छ भनेर पछ्याउँदैन। एन्सेल्मोले जवाफ दिन धेरै समय लगाएनन् र प्रस्तावित उदाहरण झूटो सादृश्य भएको भन्दै जवाफ दिए किनभने कम वा कम सिद्ध प्राणी - एक टापु - पूर्ण रूपमा सिद्ध प्राणीसँग किन्न सकिँदैन। यसरी, विरोधाभास बिना एक सुन्दर टापु गर्भधारण गर्न सम्भव छ तर प्रतिवाद तर्क गरे।अस्तित्वमा, यो सम्भव भएसम्म अत्यन्त सिद्ध अस्तित्वको कुरा गर्न सम्भव छैन: यदि ईश्वर सम्भव छ भने, एन्सेल्मो भन्छन्, तब उहाँ अनिवार्य रूपमा अवस्थित हुनुहुन्छ। आफ्नो पक्षको लागि, बुनेभेन्टुराले थपे कि, देवत्वको मामलामा होइन, "एउटाले अर्कोको बारेमा सोच्न नसक्ने टापु भन्दा राम्रो" भन्ने धारणा पहिले नै विरोधाभास हुनेछ, किनकि टापुको अवधारणा पहिले नै सीमित र सीमित हुनेछ। अपूर्ण अस्तित्व।
यो पनि हेर्नुहोस्: कुम्भ राशिले तपाईसँग किन कुरा गर्न छोड्छ?आधुनिकतामा डेकार्टेसले पनि पखेटासहित वा बिनाको घोडाको बारेमा सोच्न नसक्ने कुरालाई पाँचौं मेटाफिजिकल मेडिटेशनमा पुष्टी गर्दै डेकार्टेसले फेरि सर्कलमा राखेका थिए। भगवान अस्तित्वमा छैन। आफ्नो पक्षको लागि, लाइबनिजले केही वर्ष पछि आपत्ति जनाए कि कार्टेसियन तर्क सही थियो, तर जुन रूपमा यो प्रस्ताव गरिएको थियो त्यो अपूर्ण थियो। तर्क निर्णायक हुनको लागि - लाइबनिजले भने- यो अझै पनि प्रमाणित गरिनु पर्छ कि एक अधिकतम सिद्ध अस्तित्व बिना विरोधाभास कल्पनीय थियो (जस्तै डन्स स्कटसले शताब्दीयौं पहिले नै सुझाव दिएका थिए)। यो सम्भावना देखाउनको लागि, जर्मनले निम्न तर्कहरू प्रयोग गर्नेछ: यदि हामीले 'पूर्णता' द्वारा कुनै पनि साधारण गुणलाई बुझ्यौं जुन सकारात्मक छ र जसले यसको सामग्रीलाई सीमाविना व्यक्त गर्दछ, तब ती सबै समावेश भएको अस्तित्व सम्भव छ किनकि i) गुणहरू छन्। अरूको लागि सरल अपरिवर्तनीय, तिनीहरू बीचको असंगतता प्रदर्शन योग्य हुनेछैन, र ii)किनभने तिनीहरूको असंगतता पनि स्वयं स्पष्ट हुनेछैन। तसर्थ, यदि सबै पूर्णताहरूको विरोधाभास न घटाउन सकिने छ न त स्पष्ट छ भने, यसले अधिकतम रूपमा पूर्ण अस्तित्व सम्भव छ (र त्यसकारण आवश्यक छ)। पहिलो स्थानमा, यसको अन्धकार महत्त्वपूर्ण ठोकर भन्दा बढी हुनेछ। यो "पूर्णता" को "पूर्णता" को सबै बयानबाजी "के भन्दा ठूलो" आदि। विगतका दार्शनिकहरूले दावी गरेझैँ यो आज पारदर्शी छैन। दोस्रो, थॉमिस्टिक आलोचनालाई कायम राखिनेछ: सुसंगतताको अघिल्लो निर्णयलाई ज्ञानको स्तर चाहिन्छ जुन व्यक्तिलाई प्राप्त गर्न गाह्रो हुन्छ। यति धेरै कि लाइबनिज आफैले स्वीकार गर्नेछन् कि सबै सिद्धताहरू बीचको कुनै पनि विरोधाभासको कदर गर्न हाम्रो असक्षमताले वास्तवमा त्यहाँ एक थिएन भनेर देखाउँदैन। वास्तवमा, चीजहरूको अस्तित्व र तिनीहरूको बारेमा हाम्रो बुझाइको बीचको यो भिन्नताले नै उनको पूर्ववर्ती डन्स स्कटसलाई एन्सेल्मियन तर्कमा पूर्ण रूपमा शर्त नगर्न र पोस्टरियोरी प्रकारको प्रमाणहरू रोज्न प्रेरित गर्यो। तेस्रो, सत्य यो हो कि गौनिलोनको तर्क परिवर्तन हुन सक्छ: यदि अस्तित्व भनेको सकारात्मक विशेषता हो (जस्तै भलाइ, बुद्धि, आदि), र यदि सबै सकारात्मक गुणहरू एकअर्कासँग मिल्दो छन् भने, तब एक (लगभग) सिद्ध हुनु पनि कल्पनायोग्य छ, अर्थात्, आनन्द लिने प्राणीसबै पूर्णताहरू - अस्तित्व सहित - तर विशेष गरी एक वा दुईको अभाव। यद्यपि, यो अस्तित्व यसको सारको अंशको रूपमा रहेको हुनाले, यो निष्कर्षमा पुग्न सकिन्छ कि यो पनि अवस्थित हुनुपर्छ, अत्यन्त सिद्ध अस्तित्व मात्र होइन, तर ती सबै थोरै अपूर्णहरू (जबसम्म तिनीहरूको अपूर्णता सकारात्मक गुण नभएसम्म उत्पन्न हुन्छ। आफ्नो अस्तित्व बाहेक) र चौथो, र सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा, अघिल्लो जस्तो तर्कले निश्चित रूपमा अनौठो कुराको अनुमान लगाउनेछ: त्यो अस्तित्व एक गुण हो संस्थाहरूको आकार वा घनत्व।
यो ठीक हो। कान्टले ओन्टोलॉजिकल तर्कको विरुद्धमा गर्ने प्रख्यात आलोचना र त्यसबेलादेखि नै उसलाई मृत्युमा घाईते भएको देखिन्छ। तर्क निम्न हुनेछ: " वास्तविकले सम्भव भन्दा बढी समावेश गर्दैन। सय रियल थेलर (सिक्का) मा सय सम्भावित थेलर (सिक्का) भन्दा ठूलो सामग्री हुँदैन । वास्तवमा, यदि पूर्वमा पछिल्लो भन्दा बढी समावेश छ र हामीले यो पनि ध्यानमा राख्छौं कि पछिल्लोले अवधारणालाई संकेत गर्दछ, जबकि पहिलेले वस्तु र यसको स्थानलाई संकेत गर्दछ, तब मेरो अवधारणाले सम्पूर्ण वस्तुलाई व्यक्त गर्दैन न त यो हुनेछ, फलस्वरूप, यसको उचित अवधारणा " (कान्ट १७८१, A598-599)। वास्तवमा, 'युरो' को अवधारणा जनवरी 1, 2002 मा परिवर्तन भएन किनभने तिनीहरूले यो तथ्यलाई भित्र राखेका थिए।परिसंचरण। यसका विचारधाराहरूको टाउकोमा "बसिरहेको" यूरो परिवर्तन भएन जब यसले युरोपेलीहरूको खल्तीमा पनि बस्न थाल्यो। यसबाहेक, यदि अस्तित्व एक सम्पत्ति हो, तब हामी यसलाई विभिन्न प्राणीहरू बीच भेद गर्न प्रयोग गर्न सक्छौं। यसको मतलब यो हुनेछ कि "X अवस्थित छ" जस्तो कथनले X को लागि हाम्रो खोजलाई "X गुलाबी छ" वा "X तातोसँग सम्पर्कमा विस्तार हुन्छ" लाई निर्देशित गर्न सक्छ। त्यस्तो भएको देखिँदैन । यसरी, कान्टको निष्कर्ष यो हुनेछ कि यदि अस्तित्व कुनै वस्तुको परिभाषाको भाग हुन सक्ने गुण होइन भने, मानसिक रूपमा थप्दा वा हटाउँदा कुनै विरोधाभास उत्पन्न हुँदैन। वा, अर्को शब्दमा, अनुमान गरिएको कुराको विपरित, अस्तित्वका निर्णयहरू सधैं र कुनै पनि अवस्थामा सिंथेटिक हुनेछन् , अर्थात्, कथनहरू जसको सत्यता अनुभवात्मक रूपमा मात्र पुष्टि गर्न सकिन्छ तर प्राथमिकता होइन।
यो पनि हेर्नुहोस्: मास्टर नम्बरहरूको अर्थ के हो?हामीले भनेझैं, हालको सहमति लगभग सर्वसम्मतिले कान्टको पक्षमा झुक्छ। यद्यपि, यसको मतलब यो होइन कि खुला विचार - "अस्तित्व गुण होइन" - सरल वा पूर्ण रूपमा स्पष्ट छ। यसको विपरित, यस आपत्तिको वास्तविक बुझाइको लागि फ्रेगे र रसेलको दर्शन र यसका साथ, उनीहरूले उद्घाटन गर्ने दार्शनिक परम्पराको खोजी गर्न आवश्यक छ। वास्तवमा, र रसेल आफैले भन्नुहुने थियो, एन्सेल्मोको तर्कले उत्पन्न गरेको आकर्षण र उत्पन्न गर्दछ।यो किनभने, यसको झूटो साक्षी दिन र ठगिएको महसुस गर्न सजिलो भए पनि, विशेष गरी के गलत छ भनेर व्याख्या गर्न सजिलो छैन। यसरी, शताब्दीयौंदेखि कतिपय रेखाहरूले कसरी धेरैको कल्पनालाई समात्न सफल भएका छन् भन्ने बुझिन्छ, आज पनि यसको बारेमा छलफललाई उत्प्रेरित गर्दछ।
यो संक्षिप्त परिचयको लेखनको लागि मैले विशेष रूपमा प्रयोग गरेको छु। F. Copleston (ed. Ariel, 2011), साथै //www.iep.utm.edu मा प्रविष्टिहरू द्वारा (अत्यधिक सिफारिस गरिएको) फिलोसोफीको इतिहास को II, III र IV / ont-arg/ K. Einar द्वारा र Oppy, Graham मा, "Ontological Arguments," The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Spring 2019 Edition), Edward N. Zalta (ed.).
If तपाईं परमेश्वरको अस्तित्वको बारेमा ओन्टोलॉजिकल तर्क सँग मिल्दोजुल्दो अन्य लेखहरू जान्न चाहनुहुन्छ तपाईं श्रेणी अन्यहरू मा जान सक्नुहुन्छ।
