ക്യൂബയിലെ സമീപകാല സാമൂഹിക പ്രതിഷേധങ്ങൾ കാരണം, അതിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ഭരണവും അതിന്റെ സ്വഭാവവും വീണ്ടും പൊതു ചർച്ചയ്ക്ക് വിഷയമായി. കരീബിയൻ ദ്വീപിൽ ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള തർക്കങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമ്പോഴെല്ലാം ഇത് ആവർത്തിക്കുന്ന സാഹചര്യമാണ്. ലിബറൽ, യാഥാസ്ഥിതിക നിലപാടുകളിൽ നിന്ന്, 1959 ലെ വിപ്ലവത്തിൽ നിന്ന് ഉയർന്നുവന്ന ഭരണകൂടത്തെ സ്വേച്ഛാധിപത്യമോ കേവലം സ്വേച്ഛാധിപത്യമോ ആയി അപലപിച്ചുകൊണ്ട് ക്യൂബൻ ജനതയുടെ അവകാശങ്ങളുടെയും സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളുടെയും അഭാവത്തെ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാൻ അവസരമുണ്ട്. ഇടതുപക്ഷത്തിന്റെ മേഖലയിൽ സ്ഥിതി കൂടുതൽ വിഭിന്നമാണ്. ഒരു വശത്ത്, ക്യൂബൻ ഭരണകൂടത്തെ അപലപിക്കാൻ മടിക്കാത്ത ശബ്ദങ്ങളുണ്ട്, അത് വലതുപക്ഷത്തിന്റെ ശബ്ദത്തിന്റെ അതേ പ്രേരണയോടെയോ അല്ലെങ്കിൽ കൂടുതൽ സൂക്ഷ്മമായ രീതിയിലോ ആകട്ടെ. മറുവശത്ത്, ചില ശബ്ദങ്ങൾ ഭൂരിപക്ഷത്തെ നിഷേധിക്കുന്നു, ഭരണകൂടത്തെ സ്വേച്ഛാധിപത്യമായി മുദ്രകുത്താൻ വിസമ്മതിക്കുന്നു, യുഎസ് ഉപരോധത്തിന്റെ അനീതി ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുകയും "വിപ്ലവത്തെ" പിന്തുണയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. മൂന്നാമതൊരു കൂട്ടർ പോലും ദൃശ്യമായ അസ്വസ്ഥതകളോടെ പൊതു സ്ഥാനങ്ങൾ ഒഴിവാക്കുന്നു.
ആരാണ് ശരിയെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് പറയാമോ? വി-ഡെം, ഫ്രീഡം ഹൗസ് അല്ലെങ്കിൽ വിഖ്യാത വാരികയായ ദി ഇക്കണോമിസ്റ്റ് പോലെയുള്ള രാജ്യങ്ങളുടെ ജനാധിപത്യവൽക്കരണ നിലവാരം അളക്കാൻ പൊളിറ്റിക്കൽ സയൻസ് മേഖലയിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്ത സൂചികകളുണ്ട്. ഇവ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ, സംശയമില്ല: ക്യൂബ ഒരു സ്വേച്ഛാധിപത്യ ഭരണകൂടമാണ്, അത് ഒരു സാഹചര്യത്തിലും ജനാധിപത്യ രാജ്യങ്ങൾക്കായി സംവരണം ചെയ്തിരിക്കുന്ന വിഭാഗങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുത്താൻ കഴിയില്ല. തീർച്ചയായും, ഈ സൂചികകൾ ഒഴിവാക്കപ്പെടുന്നില്ലവിമർശകർ. ക്യൂബൻ ഗവൺമെന്റ് സ്വേച്ഛാധിപത്യമാണെന്ന ആശയം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിൽ കപട താൽപ്പര്യങ്ങളെ പരാമർശിക്കുന്നവയ്‌ക്കപ്പുറം, ഈ സൂചികകൾ പ്രാതിനിധ്യ ലിബറൽ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ സ്വഭാവസവിശേഷതകൾ മാനദണ്ഡങ്ങളായി എടുക്കുന്നു, ഈ രൂപത്തിന് അനുയോജ്യമായ രാജ്യങ്ങൾക്ക് മികച്ച സ്‌കോർ നൽകുന്നു . അതിനാൽ, ഇതിനപ്പുറം മറ്റ് സങ്കൽപ്പങ്ങളിലും ജനാധിപത്യം വികസിക്കുമെന്ന് വാദിക്കാം. അല്ലാത്തപക്ഷം, ഫുകുയാമ പ്രഖ്യാപിച്ച ചരിത്രത്തിന്റെ അന്ത്യം നാം അംഗീകരിക്കുന്നതായി തോന്നാം, എല്ലാ മനുഷ്യ സമൂഹങ്ങൾക്കും എന്നെന്നേക്കുമായി "നിശ്ചിതവും" അഭിലഷണീയവുമായ ഒരു രാഷ്ട്രീയ ഭരണം.
സാർവത്രികമായി സ്വീകാര്യമായ ഒരു മാതൃക നിർവചിക്കാൻ കഴിയുമോ? ജനാധിപത്യപരമായി? ഈ ആശയം എന്താണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത് എന്ന് നിർണ്ണയിക്കാൻ കൂടുതൽ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള അത്തരം വ്യത്യസ്ത മാതൃകകൾക്ക് ജനാധിപത്യം എന്ന പദം പ്രയോഗിക്കാൻ കഴിയുന്ന ആപേക്ഷികവാദത്തിലേക്ക് വീഴുന്നത് ഒഴിവാക്കാനാകുമോ? ചരിത്രത്തിലുടനീളം ജനാധിപത്യത്തിനായുള്ള വിവിധ നിർദ്ദേശങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം, അവ തമ്മിൽ ശ്രദ്ധേയമായ വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, ആധുനിക സാമൂഹിക ശാസ്ത്രത്തിന്റെ ചട്ടക്കൂടിനുള്ളിൽ, ലിബറൽ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, തുടർന്നുള്ള എല്ലാ അക്കാദമിക് സംവാദങ്ങളിലും ഏറ്റവും സ്വാധീനം ചെലുത്തിയ നിർദ്ദേശങ്ങളിലൊന്ന് "ബഹുാധിപത്യം" എന്ന ആശയം സൃഷ്ടിച്ച അമേരിക്കൻ രാഷ്ട്രീയ ശാസ്ത്രജ്ഞനായ റോബർട്ട് എ ഡാലിന്റെതാണ്. » 1971-ൽ.
ഇതും കാണുക: തുടക്കക്കാർക്കുള്ള ഈ ഡെക്ക് ഉപയോഗിച്ച് ടാരറ്റിന്റെ രഹസ്യങ്ങൾ കണ്ടെത്തൂഡാൽ വാദിക്കുന്നത് അഭിലഷണീയമായ രാഷ്ട്രീയ ഭരണം അതാണ്കാലക്രമേണ അതിന്റെ പൗരന്മാരുടെ മുൻഗണനകളോട് പ്രതികരിക്കുന്നു (വെറും ഒറ്റത്തവണ അടിസ്ഥാനത്തിലല്ല). അതിനാൽ, പൗരന്മാർക്ക് അവരുടെ മുൻഗണനകൾ ഗവൺമെന്റിനും മറ്റ് സഹ പൗരന്മാർക്കും തടസ്സങ്ങളില്ലാതെ -വ്യക്തിപരമായും കൂട്ടായും - രൂപപ്പെടുത്താനുള്ള അവസരങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കണം, അതുപോലെ തന്നെ സർക്കാരിന് ഈ മുൻഗണനകൾ മറ്റേതൊരു ഭാരത്തോടെയും വിവേചനം കാണിക്കാതെ പരിഗണിക്കണം. ന്യായമായ അടിസ്ഥാനത്തിൽ, അവരുടെ ഉള്ളടക്കം അല്ലെങ്കിൽ ആരാണ് അവ രൂപപ്പെടുത്തുന്നത്.
ഡഹലിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, ഈ പരിഗണനകൾ ജനാധിപത്യത്തിൽ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞതാണ്, അവ പര്യാപ്തമല്ലെങ്കിലും. ഇതെല്ലാം 8 ആവശ്യകതകളിൽ വ്യക്തമാക്കിയിരിക്കുന്നു: ആവിഷ്‌കാര സ്വാതന്ത്ര്യം, സംഘടനാ സ്വാതന്ത്ര്യം, സജീവവും നിഷ്‌ക്രിയവുമായ വോട്ടവകാശം, പിന്തുണയ്‌ക്കായി മത്സരിക്കാനുള്ള രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളുടെ അവകാശം (ഒപ്പം വോട്ടുകൾ), ഇതര വിവര സ്രോതസ്സുകൾ, സ്വതന്ത്രവും നീതിയുക്തവുമായ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ, നയങ്ങൾ രൂപീകരിക്കുന്ന സ്ഥാപനങ്ങൾ. ഗവൺമെന്റ് വോട്ടുകളെയും പൗരന്മാരുടെ മുൻഗണനകളുടെ മറ്റ് പ്രകടനങ്ങളെയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു.
ഇവിടെ നിന്ന്, 4 അനുയോജ്യമായ രാഷ്ട്രീയ ഭരണകൂടങ്ങളെ സൈദ്ധാന്തികമാക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന രണ്ട് അച്ചുതണ്ടുകളുടെ രൂപരേഖ ഡാൽ നൽകുന്നു. "ഉൾക്കൊള്ളൽ" എന്ന് വിളിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ അക്ഷം പങ്കാളിത്തത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു , അതായത്, തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിലും പൊതു ഓഫീസുകളിലും പങ്കെടുക്കാനുള്ള വലുതോ കുറവോ ആയ അവകാശം. രണ്ടാമത്തെ അക്ഷത്തെ “ഉദാരവൽക്കരണം” എന്ന് വിളിക്കുന്നു, ഇത് പൊതു പ്രതികരണത്തിന്റെ സഹിഷ്ണുത നിലവാരത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു . അതിനാൽ, ഇനിപ്പറയുന്ന ഭരണകൂടങ്ങൾ നിലനിൽക്കും: "അടഞ്ഞ ആധിപത്യങ്ങൾ" (കുറഞ്ഞ പങ്കാളിത്തവും താഴ്ന്നതുംഉദാരവൽക്കരണം), ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ആധിപത്യങ്ങൾ (ഉയർന്ന പങ്കാളിത്തം എന്നാൽ കുറഞ്ഞ ധ്രുവീകരണം), മത്സര പ്രഭുക്കന്മാർ (ഉയർന്ന ഉദാരവൽക്കരണം എന്നാൽ കുറഞ്ഞ പങ്കാളിത്തം), ബഹുസ്വരതകൾ (ഉയർന്ന ഉദാരവൽക്കരണവും ഉയർന്ന പങ്കാളിത്തവും).
ഡഹലിന്റെ നിർദ്ദേശത്തിന് ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു ഗുണമുണ്ട്: അത് ചിലത് ഒഴിവാക്കുന്നു ജനാധിപത്യം എന്ന ആശയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ ചർച്ചയിലെ പതിവ് വിമർശനങ്ങൾ. ഒരു ഭരണകൂടം പൂർണ്ണമായും ജനാധിപത്യപരമാകുന്നതിൽ എതിർപ്പുകൾ എപ്പോഴും ഉന്നയിക്കാവുന്നതാണ്, കാരണം ഡാൽ (അല്ലെങ്കിൽ ഒരാൾ ചിന്തിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന മറ്റുള്ളവർ) രൂപകൽപ്പന ചെയ്ത ഈ സൂചകങ്ങൾ എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളിലും പൂർണ്ണമായി നിറവേറ്റപ്പെടില്ല എന്നത് വ്യക്തമാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു രാജ്യത്ത് അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യം വിശാലമായ സ്‌ട്രോക്കുകളിൽ ഉണ്ടാകാം, പക്ഷേ അത് പൂർണ്ണമായി പാലിക്കപ്പെടാത്ത സാഹചര്യങ്ങൾ ഉണ്ടാകാം, അതായത് ചില സംസ്ഥാന സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, ചില ന്യൂനപക്ഷങ്ങളുടെ സംരക്ഷണത്തിന് മുമ്പ്. ഇതര വിവര മാധ്യമങ്ങളും ഉണ്ടാകാം, പക്ഷേ മൂലധനത്തിന്റെ കേന്ദ്രീകരണം അർത്ഥമാക്കുന്നത് ഈ മാധ്യമങ്ങൾ ചില ആശയങ്ങളെയോ നിലപാടുകളെയോ അമിതമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു എന്നാണ്, അതേസമയം മറ്റ് നിലപാടുകളെ പ്രതിരോധിക്കുന്ന മാധ്യമങ്ങൾ വളരെ ചെറുതും വളരെ കുറഞ്ഞ സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്നതുമാണ്.
നൽകിയിരിക്കുന്നത് ഭരണകൂടങ്ങളുടെ ജനാധിപത്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ ന്യായമായ വിമർശനങ്ങൾ, ജനാധിപത്യം എന്ന ആശയത്തോട് അടുത്ത് നിൽക്കുന്ന ഈ രാജ്യങ്ങളെ നാമകരണം ചെയ്യുന്നതിനുള്ള ഒരു മാർഗമായി വർത്തിക്കും, എന്നാൽ ഒരിക്കലും അതിൽ എത്തിച്ചേരില്ല.എല്ലാത്തിലും ഈ ആമുഖത്തിന് കീഴിൽ, ഏറ്റവും ഉൾക്കൊള്ളുന്നതും പങ്കാളിത്തമുള്ളതുമായ രാജ്യങ്ങൾ പോലും അവിടെ ആധികാരിക ജനാധിപത്യത്തിന്റെ നിലനിൽപ്പിനെ തടയുന്ന പ്രശ്നങ്ങളിൽ നിന്നും അപൂർണതകളിൽ നിന്നും മുക്തമല്ല. ഈ രീതിയിൽ, ഒരു രാജ്യവും യഥാർത്ഥത്തിൽ ജനാധിപത്യമാകില്ല, കാരണം അവസാനം ഈ ആശയം ഒരു സൈദ്ധാന്തിക ഉട്ടോപ്യ ആയിരിക്കും. "ജനങ്ങളുടെ" ഒരു ഗവൺമെന്റ് എന്ന ആശയം "കൂട്ടങ്ങളുടെ ബഹുത്വ" ഗവൺമെന്റിന്റെ കൂടുതൽ യാഥാർത്ഥ്യബോധത്തെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടും.
1989-ൽ ഡാൽ തന്റെ ജനാധിപത്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തന്റെ ആശയം കൂടുതൽ വ്യക്തമാക്കി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൃതി ജനാധിപത്യവും അതിന്റെ വിമർശകരും . ഈ കൃതിയിൽ ഇതിനകം ഇവിടെ ചർച്ച ചെയ്ത പ്രധാന ആശയങ്ങൾ നിലനിർത്തുന്നു. ഒരു രാജ്യത്തെയും യഥാർത്ഥത്തിൽ ജനാധിപത്യമായി കണക്കാക്കാൻ കഴിയില്ല, കാരണം ഈ ആശയം അനുയോജ്യമായ ഒരു തരം മാത്രമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, അതിന് ഒരു രാഷ്ട്രീയ ഭരണകൂടത്തെ ഏകദേശിക്കുന്ന മാനദണ്ഡങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പരയുണ്ട്. പൗരന്മാരുടെ ഫലപ്രദമായ പങ്കാളിത്തം (അവരുടെ മുൻഗണനകൾ പ്രകടിപ്പിക്കുകയും രാഷ്ട്രീയ അജണ്ടയെ സ്വാധീനിക്കാൻ കഴിയുകയും ചെയ്യുക), തീരുമാനമെടുക്കൽ പ്രക്രിയയുടെ നിർണായക ഘട്ടത്തിൽ അവരുടെ വോട്ടിന്റെ തുല്യത, ഏത് രാഷ്ട്രീയ തിരഞ്ഞെടുപ്പാണ് അവരുടെ താൽപ്പര്യങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്നതെന്ന് തീരുമാനിക്കാനുള്ള കഴിവ് എന്നിവയെക്കുറിച്ചാണ്. , അജണ്ടയുടെ നിയന്ത്രണം, രാഷ്ട്രീയ പ്രക്രിയയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തൽ. ഈ രീതിയിൽ, പോളിയാർക്കികൾക്ക് മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച സ്വഭാവസവിശേഷതകൾ ഉണ്ടായിരിക്കും, യഥാർത്ഥ നിർദ്ദേശവുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചില സൂക്ഷ്മതകളുണ്ടെങ്കിലും.
ഡഹലിന്റെ നിർദ്ദേശം ജനാധിപത്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കാഴ്ചപ്പാട് ഉള്ളതായി തോന്നുന്നു എന്നതിൽ സംശയമില്ല.അതിന്റെ ചരിത്രപരമായ പ്രമോട്ടർമാരിൽ പലരുടെയും ആദർശവാദത്തിൽ നിന്ന് വളരെ അകലെയാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് അക്കാദമിക്ക് പുറത്ത് നിന്ന്. ഇത് വ്യക്തമായും ഒരു ലിബറൽ ചട്ടക്കൂടിനുള്ളിലെ ഒരു ദർശനമാണ്, അധികാരത്തിന്റെ മാനേജ്മെന്റ് അനിവാര്യമായും വരേണ്യവർഗങ്ങളുടെ ഒരു ചട്ടക്കൂടിനുള്ളിൽ നടക്കുമെന്ന് അനുമാനിക്കുന്നു. തങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ തടസ്സമില്ലാതെ പ്രകടിപ്പിക്കാനും മൗലിക രാഷ്ട്രീയ അവകാശങ്ങൾ ആസ്വദിക്കാനും ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിൽ ഈ ആവശ്യങ്ങളോ മുൻഗണനകളോ പ്രസ്തുത വരേണ്യവർഗത്തിന് പരിഗണിക്കാമെന്ന് ഉറപ്പാക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിലേക്ക് ഇവിടെ പൗരന്മാരുടെ പങ്ക് ചുരുങ്ങുന്നു. ജനാധിപത്യം ഇതിലേക്ക് "കുറയ്ക്കുകയാണെങ്കിൽ", തുടർന്നുള്ള ദശകങ്ങളിൽ ലിബറൽ ജനാധിപത്യത്തിനെതിരെ കാര്യമായ വിമർശനം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതിൽ അതിശയിക്കാനില്ല, പ്രത്യേകിച്ച് എല്ലാ ജനകീയ പ്രതിഭാസങ്ങളെയും പരാമർശിച്ച്. എല്ലാത്തിനുമുപരി, ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ഇടപെടലിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരാൾക്ക് പ്രതീക്ഷിക്കാവുന്ന ഏറ്റവും മികച്ച വിവരണമാണോ ഡാലിന്റെ വിവരണം? ക്ഷേമത്തിന്റെയോ സാമൂഹിക അവകാശങ്ങളുടെയോ തലങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന (കുറഞ്ഞത് നേരിട്ടല്ല) സ്വഭാവസവിശേഷതകൾ ഡാലിന്റെ സമീപനം ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ല എന്നതും ശ്രദ്ധിക്കുക. ഒരു ബഹുാധിപത്യത്തിൽ അതിന്റെ പിന്തുടരൽ ഫലപ്രദമായി പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കപ്പെടാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് വാദിക്കാൻ കഴിയുമെങ്കിലും, ഈ വിഭാഗത്തിൽ അതിനെ അവഗണിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയ ഭരണകൂടങ്ങളും ഉണ്ടാകാം.
പയനിയറിംഗ് ഡാളിൽ നിന്ന് പഠിക്കേണ്ട രണ്ടാമത്തെ പാഠമുണ്ട്. പ്രവർത്തിക്കുന്നു, വാസ്തവത്തിൽ അക്കാദമിക്ക് ഇതിനകം അനുമാനിച്ചതിലും കൂടുതൽ ഉണ്ട്കഴിഞ്ഞ അരനൂറ്റാണ്ട്. ജനാധിപത്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പദാവലി ചർച്ചയിൽ വീഴുന്നത് തെറ്റാണ്. എന്തൊക്കെ സ്വഭാവസവിശേഷതകൾ അതിനെ നിർവചിക്കുന്നു എന്നതും ഒരു വലിയ പരിധി വരെ അത് കൃത്യമായി ഏതൊക്കെ അവകാശങ്ങളും സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളും ആയി വിവർത്തനം ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ് യഥാർത്ഥത്തിൽ പ്രധാനം. അതിനാൽ, ഒരു ഭരണകൂടത്തെ "ജനാധിപത്യമോ അല്ലയോ" എന്ന് പരിഗണിക്കുന്നത് തെറ്റാണ്, കാരണം അത് സങ്കീർണ്ണമായ ഒരു പ്രശ്നത്തെ ബൈനറിയായി മാറ്റുന്നു. ഡാൽ നിർദ്ദേശിച്ചതു പോലെ 4 അനുയോജ്യമായ വിഭാഗങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയാലും, അല്ലെങ്കിൽ ചിന്തിക്കാൻ കഴിയുന്ന മറ്റേതെങ്കിലും സ്കെയിലിൽ ആയാലും, ജനാധിപത്യത്തെ ക്രമാനുഗതവും ചാരനിറത്തിലുള്ളതുമായ ഒന്നായി അളക്കുന്നത് കൂടുതൽ കൃത്യവും കർക്കശവുമാണെന്ന് തോന്നുന്നു.
അതിനാൽ, ക്യൂബയുടെയോ മറ്റേതെങ്കിലും രാജ്യത്തിന്റെയോ കാര്യത്തിൽ, നമ്മൾ സ്വയം ചോദിക്കേണ്ട ചോദ്യങ്ങൾ, അത്തരം ഒരു ഭരണകൂടം ലേബലുകൾക്കപ്പുറം, ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അഭികാമ്യവും നിർവചിക്കുന്നതുമായ അവകാശങ്ങളെയും സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളെയും ബഹുമാനിക്കുകയും ഉറപ്പ് നൽകുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടോ എന്നതിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ്. തീർച്ചയായും, കുറഞ്ഞ വിശദാംശങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ: യോജിച്ച കാര്യം, പഠിച്ച കേസ് ഞങ്ങൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നോ ഇഷ്ടപ്പെടാത്തതോ അല്ലെങ്കിൽ ഘടകങ്ങൾ നൽകുന്നതിൽ രാഷ്ട്രീയ ഭരണകൂടത്തിന് ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന വിജയത്തെ ആശ്രയിച്ച് നമ്മുടെ അഭിലഷണീയമായ അവകാശങ്ങളുടെയും സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളുടെയും പട്ടിക മാറാതിരിക്കുക എന്നതാണ്. അത് നമുക്ക് അഭിലഷണീയമായി തോന്നുന്നു. മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, ഒരു ഭരണകൂടം അതിന്റെ ജനസംഖ്യയ്ക്ക് തൊഴിലും സുരക്ഷിതത്വവും നൽകുന്നുവെന്ന് നമുക്ക് ക്രിയാത്മകമായി വിലയിരുത്താം. എന്നാൽ ഇതാണോ അതോ ഇത് മാത്രമാണോ ഒരു ജനാധിപത്യ ഭരണത്തെ നിർവചിക്കുന്നത്? എങ്കിൽ ഉത്തരംഇല്ല, ഞങ്ങൾ നോക്കുന്നത് തുടരണം.
ഇതും കാണുക: ജ്യോതിഷത്തിൽ വീട് 3 എന്താണ്?നിങ്ങൾക്ക് എന്നതിന് സമാനമായ മറ്റ് ലേഖനങ്ങൾ അറിയണമെങ്കിൽ എന്താണ് ജനാധിപത്യം? Dahl, polyarchy നിങ്ങൾക്ക് Uncategorized എന്ന വിഭാഗം സന്ദർശിക്കാം.
