1884දී, විද්‍යාත්මක සමාජවාදයේ පියා වන ෆ්‍රෙඩ්රික් එංගල්ස්, කාල් මාක්ස් සමඟ එක්ව ඔහුගේ හොඳම ඒක පුස්තකය ලියා ඇත: පවුලේ සම්භවය, පෞද්ගලික දේපළ සහ රාජ්‍යය . එහි දී ඔහු ලුවිස් එච්. මෝගන්ගේ පරිණාමීය න්‍යාය මත පදනම් වූ මානව සමාජයේ සම්භවය සහ එහි වර්ධනය ශිෂ්ටාචාරය වෙත මාක්ස්වාදී දෘෂ්ටිකෝණයෙන් හෙලිදරව් කරයි. පහත සඳහන් පාඨය, මානව ඉතිහාසය තුළ, පවුල සමාජ අංගයක් ලෙස වර්ධනය වීම එංගල්ස් තේරුම් ගන්නේ කෙසේද යන්න හෙළිදරව් කිරීමට උත්සාහ කරයි.
මෙම කතුවරයා සඳහා, ඔහු කාල් මාක්ස් සමඟ එක්ව ගොඩනඟන ලද භෞතිකවාදී න්‍යාය, විවිධ මානව සමාජයන්, ඒවායේ නිෂ්පාදන ක්රම මගින් එකිනෙකින් නිර්ණය කර වෙනස් කරනු ලැබේ [1], එමඟින් සමූහයේ චාරිත්‍ර, සංකල්ප සහ සියලු අදහස් වලින් ප්‍රකාශිත නිශ්චිත ආකාරයේ විඥානයක් සහ සංස්කෘතියක් ජනනය කරයි. . මේ හේතුව නිසා, “ භෞතිකවාදී න්‍යායට අනුව, ඉතිහාසයේ තීරණාත්මක සාධකය වන්නේ, අවසාන වශයෙන්, ක්ෂණික ජීවයේ නිෂ්පාදනය සහ ප්‍රතිනිෂ්පාදනයයි ”[2]. එනම්, විවිධ සමාජවල වෙනස් වීමට හේතු වී ඇත්තේ එකම නිෂ්පාදන ක්‍රමය අස්ථායී වීම හෝ එය ජය ගත යුතු බලවේගය ස්වකීය න්‍යෂ්ටිය තුළ ජනනය වීමයි[3]. නිදසුනක් වශයෙන්, වැඩවසම්වාදය, එහි ප්‍රධාන වශයෙන් කෘෂිකාර්මික හා එකතැන පල්වෙන නිෂ්පාදන සමඟ, එය ස්ථාවරව පැවති විට, වෙළඳුන් විසින් වෙළඳාම සඳහා භාවිතා කරන නිෂ්පාදන අතිරික්තයන් ජනනය කළේය.ප්‍රාග් ඉතිහාසයේ එතෙක් නොදනී ”[16]. ඒකාධිකාරය යනු කාන්තාවන් කෙරෙහි පිරිමින්ගේ බලය පිළිබඳ නිශ්චිත තහවුරු කිරීමකි , ඔවුන් ආර්ථික වශයෙන් ඔවුන් මත යැපෙන බැවින් සහ නීත්‍යානුකූලව ප්‍රජනනය සහතික කිරීම සඳහා ඔවුන්ගේ තත්වය අඩු වේ දරුවන්. දැන් ආගමික ප්‍රජාවක් ලෙස පමණක් පවතින වංශිකයන් විසින් කලින් දැරූ සමාජ ස්ථානය හිමිකර ගැනීමට පවුල පැමිණේ.
ඒකාබද්ධ විවාහයක් බිහිවූයේ අවසානයේ සිට පිරිමි පරම්පරාව උපත හරහා කාලයාගේ ඇවෑමෙන් පැවතීමයි. තම ධනය උරුම කර ගැනීමට පියාගේ පිළිගත් දරුවන්ගෙන්, මෙම විවාහයට සැබෑ වැදගත්කමක් ඇත්තේ කුලදෙටුවන්ට උරුමයෙන් දීමට යමක් ඇති පවුල්වල පමණි. ඇත්ත වශයෙන්ම, “ නිර්ධන පංතියේ විවාහය වචනයේ නිරුක්ති අර්ථයෙන් ඒකාකාරී වේ, නමුත් එය එහි ඓතිහාසික අර්ථයෙන් කිසිසේත් ඒකාධිකාරී නොවේ ”[17]. ස්ත්‍රිය ස්වාමිපුරුෂයා විසින් යටත් කර ගන්නා සහ දෙදෙනා අතර ඇති සම්බන්ධය මුළුමනින්ම අසමාන වන සැබෑ ඒකාධිකාරී විවාහය සිදු වන්නේ ධනවත් පංති අතර පමණි , මන්ද ඔවුන්ට කළමනාකරණය කිරීමට සහ කිරීමට ධනය ඇත්තේ ඔවුන්ටම පමණක් වන බැවිනි. ඔවුන් ඉදිරිපත් කරන. ඉහළ පැලැන්තියේ පුද්ගලයන් තම ධනය වැඩි කර ගැනීමට සහ රැක ගැනීමට ඔවුනොවුන් සමඟ විවාහ වී ඇසුරු කරන නිසා ඔවුන් ඇත්තටම එහි වහලුන්ය. පහසුව සඳහා විවාහ වීම “ ගණිකා වෘත්තියේ නීචම, සමහර විට දෙපාර්ශවයම, නමුත් බොහෝබොහෝ විට කාන්තාවන් තුළ; ඇය සාමාන්‍ය ආගන්තුකයාට වඩා වෙනස් වන්නේ ඇය සේවකයෙකු මෙන් වරින් වර තම ශරීරය කුලියට නොගෙන, වහලෙකු මෙන් එය එකවර විකුණා දැමීම පමණි ”[18].
එංගල්ස් සඳහා , පුරුෂ ධනය සදාකාලික කිරීම පරමාර්ථය වන ඒකාධිකාරී පවුල අතුරුදහන් වනු ඇත්තේ "නිෂ්පාදන මාධ්‍ය පොදු දේපල බවට පත් වූ" විට පමණි, එහිදී " ගෘහස්ථ ආර්ථිකය සමාජ ප්‍රශ්නයක් බවට පත් වනු ඇත; දරුවන්ගේ රැකවරණය සහ අධ්‍යාපනය, මෙන්ම ”[19]. එනම් ආර්ථික බලය සාධාරණ බැවින් පිරිමින්ට සහ කාන්තාවන්ට සමාජ මට්ටමින් සමාන වැදගත්කමක් ඇති විට පමණක් එම මොහොතේ පමණක් විවාහ සබඳතා නිදහසේ ක්‍රියාත්මක වනු ඇත . චින්තකයා විසින්ම තහවුරු කරන පරිදි " ධනේශ්වර නිෂ්පාදනය සහ එය විසින් නිර්මාණය කරන ලද දේපල තත්ත්වයන් යටපත් කර, හවුල්කරුවන් තෝරා ගැනීම කෙරෙහි තවමත් එතරම් ප්‍රබල බලපෑමක් ඇති කරන අමතර ආර්ථික සලකා බැලීම් ඉවත් කරන තුරු විවාහය නිදහසේ සකසන්නේ නැත." ”[20].
අවසානයේදී, එංගල්ස්ට අනුව, පවුල යනු දරුවන් පිළිසිඳ ගැනීමට සහ ඇති දැඩි කිරීමට ඉඩ දී ඇති සබඳතා රාමුවක් ලෙස ස්ථාපිත කර ඇති අතර එය වයස සමඟ පටු වන රාමුවකි. ඉතිහාසය. එබැවින්, සමාජයේ අවම පරමාණුව ලෙස පවුල අවබෝධ කරගත් සම්භාව්‍ය සමාජ විද්‍යාඥයින් හා සසඳන විට, එංගල්ස් එය ආරක්ෂා කරයිපවුල යනු නිෂ්පාදනය කොමියුනිස්ට්වාදයේ සිට පුද්ගලිකත්වය දක්වා ගිය නිශ්චිත ඓතිහාසික යුගයේ සමාජයේ නිර්මාණයකි, එය එක් ලිංගයක් අනෙකා විසින් බලහත්කාරයෙන් කිරීමේ මෙවලමක් ලෙස උපත ලැබීය . මාක්ස්ගේ සටහන් වලින් එංගල්ස් එකතු කරන පරිදි, ධනය සන්තකයේ තබා ගැනීම සමාන වන අතර, කිසිවෙකුට ඉතිරි පුද්ගලයින් කෙරෙහි ආධිපත්‍යය දැරීමට හැකි තරම් ධනයක් නොමැති මොහොතේ පමණක්, අපට නිදහස් සබඳතා ගැන කතා කළ හැක්කේ ඒ මොහොතේ පමණි. “ නූතන පවුල තුළ විෂබීජ අඩංගු වේ, වහල්භාවය (සේවා) පමණක් නොව, වහල්භාවය ද, ආරම්භයේ සිටම එය කෘෂිකර්මාන්තයේ බරට සම්බන්ධ වේ. එය කුඩා ස්වරූපයෙන්, පසුව සමාජයේ සහ එහි රාජ්‍යයේ වර්ධනය වන සියලු ප්‍රතිවිරෝධතා ඇතුළත් කරයි ”[21]
[1] සමාජයක නිෂ්පාදන ක්‍රමය වන්නේ එයයි. එය ජීවත් වීමට අවශ්‍ය සම්පත්, එනම්, එහි ආහාර නිෂ්පාදනය කරන ආකාරය, අවශ්‍ය ප්‍රතිපාදන සහ සියල්ලට පසු, එයට අවශ්‍ය සහ එහි පැවැත්ම සඳහා භාවිතා කරන සෑම දෙයක්ම සපයයි.
බලන්න: කුසලාන 8 ක් සහ පංචස්කන්ධය 7 ක්[2 ] එංගල්ස්, ෆ්‍රෙඩ්රික් : පවුලේ සම්භවය, පුද්ගලික දේපල සහ රාජ්‍යය, කතුවැකිය sol90, p. 10
[3] මෙහි හේගලියානු අපෝහකයේ ද්‍රව්‍යවාදී යෙදුම පැහැදිලිය.
[4] මෝගන් යනු ඥාති සබඳතාවල සමාජ වැදගත්කම සොයාගැනීම සඳහා පිළිගත් ඇමරිකානු මානව විද්‍යාඥයෙකි.
[5] පරිණාමීය න්‍යාය වුවද, සුපුරුදු පරිදිලොව පුරා විවිධ මානව සමාජයන් ලිවීමේ සොයාගැනීම වැනි විස්මිත ඓතිහාසික සමානකම් පෙන්වන බැවින් මෝගන්ගේ චින්තනය අද වන විට යල්පැන ගොස් ඇති අතර එය තියුණු ලෙස ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට නොහැකි වී ඇත.
[ 6] සමස්තයක් ලෙස ඓතිහාසික ක්‍රියාවලියට වඩාත්ම ගැලපෙන යථාර්ථය කුමක්ද යන්න පිළිබඳ ඔහුගේ න්‍යායන් අනුමාන කිරීම් බව එංගල්ස් අවස්ථා කිහිපයකදීම තහවුරු කරන බව පැහැදිලි කළ යුතුය.
[7] Engels, Friedrich: op. cit., p. 51
[8] එංගල්ස්, ෆ්‍රෙඩ්රික්: ඔප්. cit., p. 52
[9] ලිංගික වාණිජ්‍යය බහුලව පවතින පුනලූවා සමාජය තුළ දන්නේ මවගේ පාර්ශ්වයෙන් සම්බන්ධය පමණක් බව සඳහන් කළ යුතුය: කෙනෙකු දන්නේ තම මව කවුරුන්ද යන්න පමණි.
[10] එංගල්ස්, ෆ්‍රෙඩ්රික්: op. cit., p. 44
[11] එංගල්ස්, ෆ්‍රෙඩ්රික්: ඔප්. cit., p. 62
[12] එංගල්ස්, ෆ්‍රෙඩ්රික්: ඔප්. cit., p. 71. ආර්ථික අර්ථයෙන් ආධිපත්‍යය, මක්නිසාද යත් වඩාත්ම වැදගත් භාණ්ඩ මුළු පරම්පරාවටම අයත් වන අතර කාන්තාවන් විසින් කළමනාකරණය කරනු ලැබේ.
[13] එංගල්ස්, ෆ්‍රෙඩ්රික්: op. cit., p. 68
[14] එංගල්ස්, ෆ්‍රෙඩ්රික්: ඔප්. cit., p. 78
[15] එංගල්ස්, ෆ්‍රෙඩ්රික්: ඔප්. cit., p. 82
[16] එංගල්ස්, ෆ්‍රෙඩ්රික්: ඔප්. cit., p. 93
[17] එංගල්ස්, ෆ්‍රෙඩ්රික්: ඔප්. cit., p. 103
[18] එංගල්ස්, ෆ්‍රෙඩ්රික්: ඔප්. cit., p. 102
[19] එංගල්ස්, ෆ්‍රෙඩ්රික්: ඔප්. cit., p. 109
[20] එංගල්ස්, ෆ්‍රෙඩ්රික්: ඔප්. cit., p. 117
[21] එංගල්ස්,ෆ්‍රෙඩ්රික්, කාල් මාක්ස් උපුටා දක්වමින්: op. cit., p. 84
ඔබට Friedrich engels family and society සමාන වෙනත් ලිපි දැන ගැනීමට අවශ්‍ය නම් ඔබට Uncategorized කාණ්ඩයට පිවිසිය හැක.
නගර, මෙසේ විශාල හා විශාල මුදල් සම්භාරයක් රැස් කර ගැනීමට කළමනාකරණය කිරීම, ඔවුන්ගෙන් සමහරක් බැංකුකරුවන් බවට පත් කිරීමටත්, එතැන් සිට විශාල කාර්මික නිෂ්පාදකයන් වීමටත්, ධනවාදයට හේතු විය. එමනිසා, ඉතිහාසය යනු සමාජවල සංකලනය බව අපට පෙනේ, පැරණි ඒවා ඔවුන්ගේම ළය තුළම, නවීන ඒවා බිහි කරයි, සහ යනාදිය නිරන්තරයෙන් විවිධ බල කණ්ඩායම් එකිනෙකා සාර්ථක වන බැවිනි.මෙය. පරිණාමය එංගල්ස්ට අනුව සමාජයේ වෙනස් වීම පාලනය කරනු ලබන්නේ සෑම විටම අඩු වැඩි වශයෙන් සමාන ආකාරයෙන් ඉටු වන සමහර සාමාන්‍ය පුරාවිද්‍යා මගිනි. මෙය නිශ්චිත අවධිවල අර්ථයෙන් මනුෂ්‍යත්වයේ විවිධ ඓතිහාසික සමාජ ගැන කතා කළ මෝගන්ගේ න්‍යායෙන්[4] උපුටා ගන්නා ලද්දකි. වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, එංගල්ස් සහ මෝගන් සඳහා, කාලය තුළ රැඳී සිටීමට සහ එහි නිෂ්පාදනය සහ ප්‍රජනනය වැඩි කිරීමට කළමනාකරණය කරන ඕනෑම මානව සමාජයක්, නිශ්චිත නිශ්චිත අවධීන් අනුගමනය කරනු ඇත . ඔවුන්ට අනුව, මෙම අවධීන් විශාල කණ්ඩායම් තුනකට කාණ්ඩගත කර ඇත: ම්ලේච්ඡත්වය, ම්ලේච්ඡත්වය සහ ශිෂ්ටාචාරය. ම්ලේච්ඡත්වය පැලියොලිතික් සහ නවශිලා යුගයට අනුරූප වන අතර, නිෂ්පාදන ක්‍රමය මුළුමනින්ම පාහේ දඩයම් කිරීම සහ රැස් කිරීම දක්වා අඩු කරන ලදී. ම්ලේච්ඡත්වය පළමු වාඩි වී සිටින කණ්ඩායම්වල සාමාන්‍ය දෙයක් වන අතර ඒවා එඬේර හා කෘෂිකාර්මික සමාජ වේ. අවසාන වශයෙන්, ශිෂ්ටාචාරය යනු ලිඛිතව සහ රාජ්‍යය නිර්මාණය කර ඇති සහ දැනටමත් නිෂ්පාදනයක් ඇති සමාජවල සාමාන්‍යයයි.යාත්‍රා සහ වෙළඳ භාණ්ඩ ප්‍රවාහන ජාලයක්[5].
මානව සමාජ ඔවුන්ගේ ඓතිහාසික පරිණාමය තුළ අනුගමනය කරන සාමාන්‍ය යෝජනා ක්‍රමය දැනටමත් අප සතුව ඇත. කෙසේ වෙතත්, මානව සමාජයන් පැන නගින්නේ කෙසේද? එනම්, ඔබ සත්ව කණ්ඩායම් වලින් මිනිස් කණ්ඩායම් වලට යන්නේ කෙසේද සහ ඔවුන් එකිනෙකාගෙන් වෙනස් වන්නේ කෙසේද? එංගල්ස් සඳහා, මිනිසුන්ට වඩාත්ම සමාන සතුන් අතර ඇති සාමාන්‍ය තත්වය වන්නේ, ගැහැණු සතෙකු සහ ඇගේ පැටවුන් සෙසු පිරිමින් ඉදිරියෙහි ඒකාධිකාරය කරන පිරිමියෙකුගෙන් සැදුම් ලත් සත්ව පවුලයි[6]. තනි පිරිමියෙකුට ගැහැණු සතුන් කිහිප දෙනෙකු හිමි විය හැක, නමුත් මෙම සමූහයේ ලාක්ෂණික සටහන නම් එහි හිමිකරු (අපට මෙහි වෙනත් ආකාරයකින් කතා කළ නොහැක) ඔවුන් සමඟ සුවිශේෂී සම්බන්ධතාවයක් ඇති බැවින් සෙසු පිරිමින්ට එය ලබා ගැනීමට නොහැකි වීමයි. ඔවුන් සමඟ ලිංගික සබඳතා. මෙම තත්වය ඕනෑම ආකාරයක සමාජයකට වඩාත්ම රැඩිකල් තිරිංග වේ, එය පිරිමින් අතර සහයෝගීතාවය නොව ගැටුම් ප්‍රවර්ධනය කරයි. එබැවින් මිනිසාට, " තිරිසන් ගතියෙන් මිදීමට, ස්වභාවධර්මය දන්නා ශ්‍රේෂ්ඨතම ප්‍රගතිය ඇති කර ගැනීමට තවත් එක් අංගයක් අවශ්‍ය විය: හුදකලා වූ මිනිසාගේ ආරක්‍ෂක ශක්තියේ ඌනතාවය ප්‍රතිස්ථාපනය කිරීමට පොදු බලවේග හා ක්‍රියාවන් මගින්. කණ්ඩායම ”[7]. ඇත්ත වශයෙන්ම, ඇල්ෆා පිරිමියෙකු විසින් මෙහෙයවනු ලබන සත්ව පවුල තුළ, පිරිමින් අතර සහයෝගීතාවය සම්පූර්ණයෙන්ම ශුන්‍ය වන අතර, ඊට පටහැනිව, නිරන්තර ගැටුමක් පවතී.ඕනෑම ආකාරයක සංකීර්ණ සහ ස්ථාවර සමාජයක් කළ නොහැක්කකි.
බලන්න: 10 වැනි භාවයේ බුධමේ හේතුව නිසා, " වැඩිහිටි පිරිමින් අතර ඉවසීම සහ ඊර්ෂ්‍යාව නොමැතිකම, පරිවර්තනය පමණක් වන පුළුල් හා කල් පවත්නා කණ්ඩායම් ගොඩනැගීමේ පළමු කොන්දේසිය විය. සත්වයා මිනිසෙකු බවට පත් කිරීම ”[8]. මේ අනුව, පිරිමින් ඇසුරු කරන පළමු අදියර වන්නේ ලිංගික සල්ලාලකම වන අතර, සංසර්ග සබඳතාවන්හි කිසිදු ආකාරයක සීමාවක් නොමැති අතර, එය සමාන්තර මනුෂ්‍ය, වනචාරී සමාජයේ පළමු වර්ගය බිහි කරයි. මේ ආකාරයේ සමාජයක අනාචාරය පිළිබඳ සංකල්පයක් නොමැත. ඔවුන් ගැන එවැනි සමාජ හෝ වාර්තා නොමැති වුවද, එංගල්ස් නිගමනය කරන්නේ ඒවා පැවතිය යුතු බවයි, මන්ද ලේ ඥාතීන් අතර ඕනෑම ආකාරයක ලිංගික සම්බන්ධතාවක් වාරණය කරන බටහිර අනාචාරයේ සංකල්පය සමහර සමාජවල නිරීක්ෂණය නොවන ආකාරය අපට නිරීක්ෂණය කළ හැකි බැවිනි. Iroquois හෝ Punalúa, සමහර වර්ගවල ඥාතීන් අතර ලිංගික සම්බන්ධතා සඳහා අවසර ඇත. එය උපකල්පිත නිගමනයක් පමණක් වුව ද, ව්‍යභිචාරය ඒ ආකාරයෙන්ම සංකල්පගත නොවූ සමාජ, යුරෝපීය සමාජවලට වඩා “පහළ” තත්ත්වයක පවතින සමාජ තිබීමෙන්, ලේ ඥාතීන් අතර ඇති සියලුම ලිංගික සීමාවන් ඓතිහාසික බව එංගල්ස් නිගමනය කරයි. සහ ස්වභාවික නොවේ.
ඉතිහාසගතව, පළමු ආකාරයේ ලිංගික තහනමක් සාදන ලදීඑය පරම්පරා අතර, ඊනියා consanguineous පවුල තුළ: එක් පරම්පරාවක සියලු පුද්ගලයන් වූ පියවරුන් සහ මව්වරුන්, පහත පරම්පරාවේ සාමාජිකයන් සමඟ, එනම්, දරුවන් සමඟ ලිංගික සබඳතා පැවැත්වීමට නොහැකි විය. කෙසේ වෙතත්, එකම පරම්පරාව තුළ කිසිදු ආකාරයක වාරණයක් නොතිබුණි. 19 වන ශතවර්ෂයේ ඉතිරි වී නොමැති මෙම වර්ගයේ පවුල් සොයා ගැනීම හවායි සමාජය තුළ දක්නට ලැබෙන පවුල් සබඳතා නිසාය. ඇත්ත වශයෙන්ම, පුනලූවා පවුල පවතින මෙම සමාජයේ, විවිධ ලිංගයේ සහෝදරයන් අතර ලිංගික සම්බන්ධතා පැවැත්වීම තහනම් වුවද, දරුවන් සියලු වැඩිහිටි පිරිමින් "තාත්තා" ලෙස හඳුන්වයි. එනම් පුනලුවා තම මව සමඟ ලිංගික සම්බන්ධකම් නොපැවැත්වුවද තම මාමාවරුන්ව පියා ලෙස හඳුන්වයි[9]. එංගල්ස් ඥාති නිකායන්ගෙන් සමාජ යථාර්ථය අනුමාන කරන්නේ " පියාගේ, පුතාගේ, සහෝදරයාගේ, සහෝදරියගේ නම්, සරල ගෞරව නාමයන් නොව, ඊට ප්‍රතිවිරුද්ධව, පරිපූර්ණ ලෙස නිර්වචනය කර ඇති සහ ඒවායේ සැකැස්ම සහිත බරපතල අන්‍යෝන්‍ය යුතුකම් ඔවුන් සමඟ රැගෙන යන බැවිනි. එම ජනයාගේ සමාජ පාලන තන්ත්‍රයේ අත්‍යවශ්‍ය අංගයකි ”[10]. එමනිසා, පුනලුවා තම මව සමඟ ලිංගික සම්බන්ධකම් නොපැවැත්වුවද, තම මාමාවරුන්ට “තාත්තා” යැයි කියති නම්, මෙම තත්වයට හේතු වී ඇත්තේ අතීතයේ දී, සහෝදර සහෝදරියන් අතර ලිංගික සම්බන්ධතා වලට ඉඩ දිය යුතු බවත්, සහඥාති නිකායන් පෙර සමාජ යථාර්ථයේ සංස්කෘතික සලකුණක් ලෙස පවතී .
පුනාලූ සමාජයේ ලිංගික තහනම එකම සමාජයක පවුල් කිහිපයක් ජනනය වීමට හේතු වේ: එක් අතකින් සහෝදරියගේ පවුල , සහ අනෙක් අතට, ඔවුන් මවක් බෙදා නොගන්නා ගෝත්‍රයේ මිනිසුන් අතර ලිංගික සහකරුවෙකු සෙවිය යුතු සහෝදරයාගේ ය. මේ ආකාරයට: “ සියලුම සහෝදර සහෝදරියන් අතර ලිංගික සංසර්ගය - ඉතා දුරස්ථ ඇපකරුවන් පවා - මාතෘ රේඛාවෙන් තහනම් කළ වහාම, ඉහතින් සඳහන් කළ කණ්ඩායම ජානයක් බවට පත් වේ, එනම්, එය සංවෘත කවයක් ලෙස සෑදී ඇත. එකිනෙකා විවාහ කර ගත නොහැකි කාන්තා රේඛාවේ ලේ ඥාතීන්; එම මොහොතේ සිට එම ගෝත්‍රයේ අනෙකුත් ජනවර්ග වලින් වෙන්කර හඳුනා ගන්නා සමාජ හා ආගමික පර්යායේ පොදු ආයතන මගින් වඩ වඩාත් තහවුරු වන බව කවය ”[11]. අපට "ස්ත්‍රියකගෙන් පැවත එන්නන්" ලෙස හැඳින්විය හැකි ජාන, සෙසු පරම්පරාවන්ගෙන් කැපී පෙනෙන කණ්ඩායමක් සාදයි, ඔවුන් සමඟ ඔවුන් තම පිරිමින් හුවමාරු කර ගත යුතුය. මෙතැන් සිට, මීට පෙර මුළු සමාජයම ආවරණය කළ ප්‍රජා ආකෘතිය, ඇතැම් ප්‍රදේශවල අලුතින් නිර්මාණය කරන ලද ජානවලට සීමා වනු ඇත . පරම්පරාවන් අතර නිවාස සහ කොටස් කරන ලද ඉඩම සාදනු ලැබේ.
එබැවින්, එක් පරම්පරාවකින් තවත් පරම්පරාවකට ගමන් කිරීම පිරිමින් විසින් සිදු කරනු ලබන්නේ මාතෘ පරම්පරාව පමණක් දැනගෙන, එනම්,එක් එක් අයගේ මව කවුදැයි දැනගත් විට පමණක්, විජාතික නිකාය කාන්තාව මත වැටේ. මෙය අනෙක් අතට විජාතික ප්‍රජාවේ වත්කම් හිමි තැනැත්තා වන අතර මිනිසා සතු වන්නේ ඔහුගේ දඩයම් මෙවලම් සහ සතුන් පමණි. එබැවින්, “ ගෘහස්ථ ආර්ථිකය, බහුතරයක්, කාන්තාවන් සියල්ලන්ම නොවේ නම්, එකම වංශයට අයත් වන අතර, පිරිමින් විවිධ ඒවාට අයත් වන අතර, එම කාන්තාවන්ගේ ප්‍රමුඛතාවයේ ඵලදායී පදනම වන්නේ ”[12 ]. ප්‍රජාවේ ජනගහනය වැඩි වන විට විවිධ පරම්පරාවන් තවත් ජානවලට බෙදනු ඇති අතර පැරණි පරම්පරාව ගෝත්‍ර ලෙස හඳුන්වනු ඇත, එයට නව පරම්පරාව ඇතුළත් වේ
පවුලේ සාමාජිකයන් අතර ලිංගික සීමාවන් ඔවුන් වනු ඇත. උච්චාරණය කරන ලද, ප්‍රජනනය සිදු වන්නේ ඒකාකාරී පවුල් තුළ පමණක් වන නමුත් දරුවන් දිගටම මවට අයත් වන ස්ථානයට ළඟා වේ: එය සින්ඩියස්මික් පවුල ලෙස හැඳින්වේ. එංගල්ස් මෙම ක්‍රියාවලිය හඳුනාගන්නේ “ ස්ත්‍රී පුරුෂ දෙපාර්ශවය අතර විවාහක ප්‍රජාව පවතින කවයේ නිරන්තර අඩුවීමක් ”[13] ලෙසයි. සින්ඩියස්මික් පවුල ඇති වන්නේ ම්ලේච්ඡ සමාජවල වන අතර, ඔවුන් සතුන් ගෘහාශ්‍රිත කිරීම, කෘෂිකර්මාන්තය ඉගෙන ගත් අතර ප්‍රසිද්ධියේ වාඩි වී සිටිති. මෙම ආකෘතියට අයත් වඩාත් ප්‍රසිද්ධ සමාජ වූයේ ආර්ය සහ සෙමිටික් ය.
මෙලෙසසමාජය, මිනිසුන් සතු වූ පශු සම්පත්, සංඛ්යාව වැඩි කිරීමට සහ වැඩි වැඩියෙන් ආහාර නිෂ්පාදනය කිරීමට පටන් ගත්තේ, වඩාත් ඵලදායී අභිජනන ශිල්පීය ක්රම ඉගෙනීම සහ තෘණ සඳහා වඩාත් හිතකර ස්ථානවල පදිංචි වීම නිසා, මිනිසුන්, ඔවුන්ගේ අයිතිකරුවන්, එංගල්ස් පැහැදිලි කරන පරිදි ඔවුන් සමාජයේ නායකයින් බවට පත් කරන වැදගත්ම සමාජ ධනය ලැබෙනු ඇත. ම්ලේච්ඡත්වයේ කලාවේ නිෂ්පාදන ලෙස මාතෘකාව, ලෝහ උපකරණ, සුඛෝපභෝගී භාණ්ඩ සහ, අවසාන වශයෙන්, මිනිස් ගවයන්, වහලුන් ”[14].
පුනාලූවා සමාජය තුළ වැදගත්කම පැවතුනි. ගැහැනිය විසින් පාලනය කරනු ලබන, වටිනාම භාණ්ඩ හිමි, ම්ලේච්ඡ සමාජය තුළ ධනය තිබුණේ පිරිමින් සතු දේ තුළ ය. මේ හේතුව නිසා, පිරිමින් සමාජ මට්ටමින් කාන්තාවන්ට වඩා ඉහළින් තබා ඇති අතර, ඔහු ඇය මත යැපෙන ප්‍රමාණයට වඩා බොහෝ දුරට පිරිමියා මත යැපුණි. හදිසියේ ධනවත් වූ ගෝත්‍රික පිරිමින්, තම පුතුන්ට තම දේපළ ලැබීමේ අරමුණින් මෙම ආර්ථික බලය යොදා ගනිමින් පවුල් ආකෘතිය වෙනස් කළහ . ඇත්ත වශයෙන්ම, පෙර සමාජවල, ජාන තීරණය කරනු ලැබුවේමාතෘ පෙළපත අනුව, පිරිමින්ට තම උරුමය තම මවගේ විජාතික කණ්ඩායමට ලබා දීමට සිදු විය, එය ඔවුන්ගේ දරුවන් සිටින ස්ථානය නොව, ඔවුන්ගේ බෑණනුවන් සිටි ස්ථානයයි, මන්ද පිරිමින්ට ඔවුන්ගේ උපන් පරම්පරාවෙන් පිටත දරුවන් සිටි අයයි. මෙම අභිලාෂයන් අනුව, මාතෘ-දකුණ පෙරළා පිරිමි පෙළපතක් පිහිටුවීමට මිනිසුන් සමත් විය. මේ අනුව, පීතෘමූලික පෙළපත මතු වූ අතර, එහිදී සමාජ වැදගත්කම පැහැදිලිවම පුරුෂාර්ථය විය. එංගල්ස් ප්‍රකාශ කරන පරිදි: “ මව්-දක්ෂිණාංශය පෙරලා දැමීම ලොව පුරා කාන්තා ලිංගයේ මහා ඓතිහාසික පරාජයයි. මිනිසා නිවසෙහි පාලනය ද ගත්තේය; ස්ත්‍රිය තමා පිරිහුණු බව දුටුවාය, සේවකයා බවට පත් වූවාය, පුරුෂයාගේ තෘෂ්ණාවේ වහලිය, ප්‍රජනනය සඳහා සරල මෙවලමක් බවට පත් විය ”[15].
මෙම පවුල ස්ඵටික වී ම්ලේච්ඡත්වයෙන් සංක්‍රමණය වීමත් සමඟ සමථයකට පත් වේ. ඒකාධිකාරී පවුල පිහිටුවීමත් සමඟ ශිෂ්ටාචාරයට. ශිෂ්ටාචාරය තුළ, විවිධ කුලදෙටුවන් අත ධනය සංකේන්ද්‍රණය වී ඇති බැවින්, පරම්පරාව වැදගත් වීම නවත්වන අතර පුද්ගලික පවුල් ඔවුන්ගේ ස්ථානය ගනී. මේ අනුව, “ ඒක භාර්යාව පුරුෂයා සහ ස්ත්‍රිය අතර සංහිඳියාවක් ලෙස ඉතිහාසයේ කිසිම ආකාරයකින් නොපෙන්වන අතර, ඊටත් වඩා අඩු විවාහයේ ඉහළම ආකාරය වේ. ඊට පටහැනිව, එය ස්ත්‍රී පුරුෂ භාවය අතර ගැටුමක් ප්‍රකාශ කිරීමක් ලෙස එක් ලිංගයක් අනෙකා විසින් වහල්භාවයට පත් කිරීමේ ස්වරූපයෙන් දර්ශනයට ඇතුළු වේ.
