1884 मा, कार्ल मार्क्ससँग मिलेर वैज्ञानिक समाजवादका पिता फ्रेडरिक एंगेल्सले आफ्नो सबैभन्दा प्रसिद्ध एकल पुस्तक के लेखे: परिवारको उत्पत्ति, निजी सम्पत्ति र राज्य । यसमा, उनले लुइस एच मोर्गनको विकासवादी सिद्धान्तमा आधारित इतिहासको माक्र्सवादी दृष्टिकोणबाट मानव समाजको उत्पत्ति र सभ्यताको विकासलाई उजागर गर्दछ। निम्न पाठले एङ्गेल्सले मानव इतिहास भित्र परिवारको सामाजिक तत्वको रूपमा विकासलाई कसरी बुझ्दछ भन्ने कुरा उजागर गर्न खोजेको छ।
यस लेखकका लागि, उनले कार्ल मार्क्ससँग मिलेर निर्माण गरेको भौतिकवादी सिद्धान्तलाई लिएर, विभिन्न मानव समाजहरू तिनीहरूको उत्पादन विधिद्वारा एकअर्काबाट निर्धारण र भिन्न हुन्छन् [1], जसले फलस्वरूप, एक विशिष्ट प्रकारको चेतना र संस्कृति उत्पन्न गर्दछ, जुन संस्कार, अवधारणा र समूहका सबै विचारहरूमा प्रकट हुन्छ। । यस कारणले गर्दा, " भौतिकवादी सिद्धान्त अनुसार, इतिहासको निर्णायक कारक, अन्ततः, तत्काल जीवनको उत्पादन र प्रजनन हो "[2]। अर्थात्, विभिन्न समाजमा परिवर्तन हुनु भनेको एउटै उत्पादनको मोडेल अस्थिर हुने वा आफ्नै नाभिकमा त्यसलाई पार गर्ने शक्ति उत्पन्न हुनुको कारण हो। उदाहरणका लागि, सामन्तवाद, यसको मुख्यतया कृषि र स्थिर उत्पादनको साथ, उत्पन्न भयो, जब यो स्थिर रह्यो, उत्पादन अधिशेष जुन व्यापारीहरूले व्यापार गर्न प्रयोग गर्थे।प्रागैतिहासिकमा त्यसबेलासम्म अज्ञात "[16]। एकविवाह भनेको महिलामाथि पुरुषको शक्तिको निश्चित पुष्टि हो , किनकि तिनीहरू आर्थिक रूपमा उनीहरूमा निर्भर छन्, र वैधानिकताको प्रजनन सुनिश्चित गर्न तिनीहरूको अवस्था घटाइएको छ। बच्चाहरु। परिवारले पहिले जीनहरूले राखेको सामाजिक स्थान ओगट्न आउँछ, जुन अहिले केवल एक धार्मिक समुदायको रूपमा अवस्थित छ।
जसको लागि एकविवाहित विवाहको जन्म भएको थियो त्यो हो कि पुरुष वंश जन्मको माध्यमबाट समयसँगै कायम रहन्छ। बाबुका सन्तानले आफ्नो सम्पत्ति प्राप्त गर्नको लागि मान्यता पाएका छन्, यो विवाहले ती परिवारहरूमा मात्र वास्तविक महत्त्व राख्छ जसमा कुलपिताले वास्तवमा उत्तराधिकारमा केही दिनुपर्दछ। वास्तवमा, " सर्वहारा विवाह शब्दको व्युत्पत्तिशास्त्रीय अर्थमा एकविवाह हो, तर यो कुनै पनि हिसाबले ऐतिहासिक अर्थमा एकविवाह होइन "[17]। वास्तवमा एकविवाहित विवाह, जसमा महिला पतिको अधीनमा रहन्छ र दुई बीचको सम्बन्ध पूर्णतया असमान हुन्छ, केवल धनी वर्गहरू बीचमा हुन्छ , किनभने तिनीहरूसँग मात्र व्यवस्थापन गर्न धन र सम्पत्ति छ। जुन उनीहरुले बुझाउँछन् । माथिल्लो वर्गका व्यक्तिहरूले आफ्नो सम्पत्ति बढाउन र संरक्षण गर्न एकअर्कासँग विवाह र संगत गर्छन्, त्यसैले तिनीहरू वास्तवमा यसको दास हुन्छन्। सुविधाको विवाह हो " वेश्यावृत्तिको सबैभन्दा घिनलाग्दो, कहिलेकाहीँ दुवै पक्षले, तर धेरैमहिलाहरु मा अधिक सामान्य; उनी सामान्य गणिका भन्दा मात्र फरक छिन् कि उनले आफ्नो शरीर समय समयमा एक कर्मचारी जस्तै भाडामा लिदैनन्, तर यसलाई एक पटक र सधैंको लागि, दासको रूपमा बेच्छन् "[18]।
एंगेल्सका लागि , एकविवाह परिवार, जसको उद्देश्य पुरुष सम्पत्तिको स्थायीत्व हो, तब मात्र लोप हुनेछ जब "उत्पादनका साधनहरू साझा सम्पत्ति बन्छन्", जहाँ " घरेलु अर्थतन्त्र सामाजिक मुद्दा बन्नेछ; बालबालिकाको हेरचाह र शिक्षा, साथै ”[19]। अर्थात्, जब सामाजिक स्तरमा पुरुष र महिलाको समान महत्त्व हुन्छ किनभने तिनीहरूको आर्थिक शक्ति समान हुन्छ, तब मात्र वैवाहिक सम्बन्ध स्वतन्त्र रूपमा प्रयोग हुनेछ । जसरी चिन्तक आफैंले पुष्टि गर्छ " पुँजीवादी उत्पादन र त्यसले सिर्जना गरेको सम्पत्तिको अवस्थालाई दबाउन र साझेदारको छनोटमा अझै पनि प्रभावशाली प्रभाव पार्ने सहायक आर्थिक विचारहरू हटाउँदैनन् तबसम्म विवाह स्वतन्त्र रूपमा व्यवस्थित हुनेछैन।" पतिहरू। "[20]।
अन्तमा, एंगेल्सका अनुसार, परिवारलाई सम्बन्धको ढाँचाको रूपमा स्थापित गरिएको छ जसमा बच्चाहरूको गर्भधारण र पालनपोषणलाई अनुमति दिइन्छ, जुन ढाँचा उमेर बढ्दै जाँदा साँघुरो हुँदै जान्छ। इतिहास। तसर्थ, शास्त्रीय समाजशास्त्रीहरूको तुलनामा, जसले परिवारलाई समाजको न्यूनतम परमाणुको रूपमा बुझेका थिए, जसबाट यो उत्पन्न भयो, एंगेल्सपरिवार भनेको विशिष्ट ऐतिहासिक अवधिमा समाजको सृष्टि हो जसमा उत्पादन कम्युनिष्टबाट निजीमा गयो, र त्यो एउटा लिङ्गलाई अर्को लिङ्गमाथि जबरजस्ती गर्ने औजारको रूपमा जन्मिएको थियो । केवल त्यो क्षणमा जसमा सम्पत्तिको स्वामित्व बराबर हुन्छ, र कसैसँग त्यस्तो सम्पत्ति हुँदैन कि उनीहरूले अरू मानिसहरूमाथि प्रभुत्व जमाउन सक्छन्, त्यो क्षणमा मात्र हामी स्वतन्त्र सम्बन्धको कुरा गर्न सक्छौं, किनकि एंगेल्सले मार्क्सका टिप्पणीहरूबाट सङ्कलन गरेझैं, " आधुनिक परिवारमा कीटाणुहरू छन्, दासत्व (सेवा) मात्र होइन, तर दासता पनि, र यो सुरुदेखि नै कृषिमा बोझसँग सम्बन्धित छ। यसले समाज र यसको राज्यमा पछि विकसित हुने सबै विरोधहरूलाई लघुरूपमा समेट्छ। यसले आफूलाई बाँच्नको लागि आवश्यक स्रोतहरू प्रदान गर्दछ, अर्थात्, यसले कसरी आफ्नो खाना उत्पादन गर्छ, यसको आवश्यक प्रावधानहरू र सबै चीजहरू जुन यसको आवश्यकता र अस्तित्वमा प्रयोग गर्दछ।
यो पनि हेर्नुहोस्: हावा को प्रतीक के हो?[2] एंगेल्स, फ्रेडरिक : परिवारको उत्पत्ति, निजी सम्पत्ति र राज्य, सम्पादकीय सोल ९०, पृ। 10
[3] यहाँ हेगेलियन द्वन्द्वको भौतिकवादी प्रयोग स्पष्ट छ।
[4] मोर्गन एक प्रख्यात अमेरिकी मानवशास्त्री थिए, जसले नाता सम्बन्धको सामाजिक महत्व पत्ता लगाएका थिए।
[५] यद्यपि विकासवादी सिद्धान्त, सामान्य रूपमामोर्गनको विचारलाई सम्बोधन गर्ने, आज पुरानो भइसकेको छ, न त यसलाई तीव्र रूपमा खण्डन गर्न सम्भव भएको छ, किनकि विश्वभरका विभिन्न मानव समाजहरूले लेखनको आविष्कार जस्ता आश्चर्यजनक ऐतिहासिक समानताहरू देखाउँछन्।
यो पनि हेर्नुहोस्: पानी को राशि चक्र को संकेत[ 6] यो स्पष्ट हुनुपर्दछ कि एंगेल्सले धेरै अवसरहरूमा पुष्टि गरेका छन् कि उनका सिद्धान्तहरू यहाँ अनुमानहरू हुन् जुन वास्तविकता समग्र रूपमा ऐतिहासिक प्रक्रियामा सबैभन्दा राम्रो फिट हुन्छ।
[7] एंगेल्स, फ्रेडरिक: ओप। cit।, p। 51
[8] एंगेल्स, फ्रेडरिक: op। cit।, p। 52
[9]यो ध्यान दिनु पर्छ कि पुनालुआ समाजमा, जहाँ यौन व्यापार व्यापक छ, आमाको तर्फबाट मात्र सम्बन्ध थाहा हुन्छ: आमा को हो भनेर मात्र थाहा हुन्छ।
[१०] एंगेल्स, फ्रेडरिक: ओप। cit।, p। 44
[11] एंगेल्स, फ्रेडरिक: op। cit।, p। ६२
[१२] एंगेल्स, फ्रेडरिक: ओप। cit।, p। 71. आर्थिक अर्थमा प्रधानता, किनभने सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण सामानहरू सम्पूर्ण जीनहरूका हुन् र महिलाहरूद्वारा व्यवस्थित हुन्छन्।
[१३] एंगेल्स, फ्रेडरिक: ओप। cit।, p। ६८
[१४] एंगेल्स, फ्रेडरिक: ओप। cit।, p। 78
[15] एंगेल्स, फ्रेडरिक: op। cit।, p। ८२
[१६] एंगेल्स, फ्रेडरिक: ओप। cit।, p। ९३
[१७] एंगेल्स, फ्रेडरिक: ओप। cit।, p। 103
[18] एंगेल्स, फ्रेडरिक: op। cit।, p। 102
[19] एंगेल्स, फ्रेडरिक: ओप। cit।, p। 109
[20] एंगेल्स, फ्रेडरिक: op। cit।, p। 117
[21] एंगेल्स,फ्रेडरिक, कार्ल मार्क्स उद्धृत गर्दै: op। cit।, p। 84
यदि तपाई Friedrich engels family and society सँग मिल्दोजुल्दो अन्य लेखहरू जान्न चाहनुहुन्छ भने तपाईँले अवर्गीकृत श्रेणीमा जान सक्नुहुन्छ।
सहरहरूले यसरी ठूला र ठूला रकमहरू जम्मा गर्ने प्रबन्ध गर्दै, जसले तिनीहरूमध्ये केही बैंकर बने र त्यहाँबाट ठूला औद्योगिक उत्पादक बने र पूँजीवादलाई जन्म दिए। तसर्थ, हामी देख्छौं कि इतिहास समाजहरूको संयोजन हो, जहाँ प्राचीनहरूले आफ्नै काखमा आधुनिकहरूलाई जन्म दिन्छन्, र यस्तै निरन्तर रूपमा, विभिन्न शक्ति समूहहरू एकअर्कालाई सफल हुन्छन्।यो। Evolution समाजको परिवर्तन एङ्गेल्सका अनुसार, केहि सामान्य पुरातत्वहरू द्वारा शासित हुन्छ जुन सधैं कम वा कम समान रूपमा पूरा हुन्छ। यो मोर्गनको सिद्धान्त [४] बाट लिइएको हो, जसले विशिष्ट चरणहरूको अर्थमा मानवताको विभिन्न ऐतिहासिक समाजहरूको कुरा गर्यो। अर्को शब्दमा, एङ्गेल्स र मोर्गनका लागि, कुनै पनि मानव समाज जसले समयमै रहन र उत्पादन र प्रजनन बढाउने प्रबन्ध गर्छ, त्यसले निश्चित निश्चित चरणहरू पछ्याउनेछ । तिनीहरूका अनुसार, यी चरणहरूलाई तीन ठूला समूहहरूमा वर्गीकृत गरिएको थियो: बर्बरता, बर्बरता र सभ्यता। बर्बरता प्यालेओलिथिक र नवपाषाण समाजहरूसँग मेल खान्छ, जहाँ उत्पादनको मोड लगभग पूर्ण रूपमा शिकार र भेलामा घटाइएको थियो। बर्बरवाद पहिलो आसीन समूहहरूको विशिष्ट हो, र तिनीहरू पास्टरल र कृषि समाजहरू हुन्। अन्तमा, सभ्यता भनेको ती समाजहरूको विशिष्टता हो जसमा लेखन र राज्यको सिर्जना भइसकेको छ र जहाँ उत्पादन भइसकेको छ।शिल्प र व्यापारिक यातायातको नेटवर्क[5]।
मानव समाजहरूले उनीहरूको ऐतिहासिक विकासमा पछ्याउने सामान्य योजना हामीसँग पहिले नै छ। यद्यपि, मानव समाज आफैं कसरी उत्पन्न हुन्छ? त्यो हो, तपाईं कसरी पशु समूहबाट मानव समूहमा जानुहुन्छ र तिनीहरू एकअर्काबाट कसरी भिन्न छन्? एङ्गेल्सका लागि, जनावरहरू बीचको सामान्य अवस्था मानिससँग मिल्दोजुल्दो छ, जुन तातोमा पुरुषहरू मिलेर बनेको छ, जसले बाँकी पुरुषहरूको अगाडि एक महिला र तिनका जवानहरूलाई एकाधिकार बनाउँछ[6]। यो हुन सक्छ कि एकल पुरुषले धेरै महिलाहरूको स्वामित्व पाएको छ, तर यस समूहको विशेषता नोट यो हो कि एउटै मालिकको (हामी यहाँ अन्यथा बोल्न सक्दैनौं) तिनीहरूसँग एक विशेष सम्बन्ध छ, यसले बाँकी पुरुषहरूको लागि असम्भव बनाउँछ। तिनीहरूसँग यौन सम्बन्ध। यो अवस्था कुनै पनि प्रकारको समाजमा सबैभन्दा कट्टरपन्थी ब्रेक हो, किनकि यसले द्वन्द्वलाई बढावा दिन्छ र पुरुषहरू बीचको सहयोग होइन। त्यसकारण, मानवलाई, "पशुत्वबाट बाहिर निस्कन, प्रकृतिले थाहा पाएको सबैभन्दा ठूलो प्रगति गर्न, अर्को तत्व चाहिन्छ: पृथक मानिसको रक्षात्मक शक्तिको अभावलाई शक्तिहरूको मिलन र कार्यको साझा कार्यद्वारा प्रतिस्थापन गर्न। भीड "[7]। वास्तवमा, पशु परिवारमा, अल्फा पुरुषको नेतृत्वमा, पुरुषहरू बीचको सहयोग पूर्णतया शून्य छ, र त्यहाँ, यसको विपरित, निरन्तर द्वन्द्व छ, जुन।कुनै पनि प्रकारको जटिल र स्थिर समाजलाई असम्भव बनाउँदछ।
यस कारणले गर्दा, “ वयस्क पुरुषहरू बीचको सहिष्णुता र ईर्ष्याको अनुपस्थिति व्यापक र दिगो समूहहरूको गठनको लागि पहिलो सर्त हो जस भित्र मात्र परिवर्तन हुन्छ। जनावरको मानिसमा शल्यक्रिया गर्न सकिन्छ ”[8]। यसरी, पुरुषहरु संग संगत गर्ने पहिलो चरण भनेको यौन संबन्ध हो , जसमा समागम सम्बन्धमा कुनै प्रकारको सीमा छैन, जसले पहिलो प्रकारको समाज मानव, बर्बर यस प्रकारको समाजमा अनाचारको अवधारणा छैन। यद्यपि त्यहाँ तिनीहरूको बारेमा कुनै त्यस्तो समाज वा अभिलेखहरू छैनन्, एंगेल्सले निष्कर्ष निकाल्छन् कि तिनीहरू अवस्थित हुनुपर्छ किनभने हामीले देख्न सक्छौं कि कसरी रगतका नातेदारहरू बीचको कुनै पनि प्रकारको यौन सम्बन्धलाई सेन्सर गर्ने अनाचारको पश्चिमी अवधारणा निश्चित समाजहरूमा पालना गरिएको छैन, जस्तै कि। Iroquois वा Punalúa को, जहाँ केही प्रकारका नातेदारहरू बीच यौन सम्बन्धलाई अनुमति छ। यद्यपि यो केवल एक काल्पनिक अनुमान मात्र हो, यस तथ्यबाट कि त्यहाँ समाजहरू छन् जसमा अनाचारको अवधारणा समान रूपमा छैन, युरोपेलीहरू भन्दा "तल्लो" अवस्थामा रहेका समाजहरू, एंगेल्सले रगतका नातेदारहरू बीचको सबै यौन सीमाहरू ऐतिहासिक छन् भनी निष्कर्ष निकाल्छन्। र प्राकृतिक होइन।
ऐतिहासिक रूपमा, पहिलो प्रकारको यौन निषेध गरिएको थियोयो पुस्ताको बीचमा, तथाकथित मिलनसार परिवारमा थियो: बुबा र आमाहरू, जो एक पुस्ताका सबै व्यक्तिहरू थिए, अर्को पुस्ताका सदस्यहरूसँग, अर्थात्, बच्चाहरूसँग यौन सम्बन्ध राख्न सक्दैनन्। तथापि, एउटै पुस्ता भित्र कुनै प्रकारको सेन्सरशिप थिएन। यस प्रकारको परिवारको खोज, जसमध्ये 19 औं शताब्दीमा कुनै पनि केसहरू बाँकी छैनन्, हावाइयन समाजमा अवलोकन गरिएको पारिवारिक सम्बन्धको कारण हो। वास्तवमा, यस समाजमा, जहाँ punalua परिवार अवस्थित छ, बच्चाहरूले सबै वयस्क पुरुषहरूलाई "बुवा" भनेर सम्बोधन गर्छन्, यद्यपि विभिन्न लिङ्गका भाइहरू बीचको यौन सम्बन्धलाई निषेध गरिएको छ। अर्थात्, पुनालुहरूले आमासँग यौनसम्पर्क नगरे पनि आफ्ना काकाहरूलाई बुबा भनेर बोलाउँछन्[9]। एंगेल्सले नाता सम्प्रदायबाट सामाजिक वास्तविकताको अनुमान लगाउँछन् किनभने " बुवा, छोरा, भाइ, दिदीबहिनीका नामहरू साधारण मानार्थ उपाधिहरू होइनन्, बरु, यसको विपरीत, तिनीहरूसँग गम्भीर पारस्परिक कर्तव्यहरू बोक्छन् जुन पूर्ण रूपमा परिभाषित छन् र जसको सेट रूपहरू छन्। ती मानिसहरूको सामाजिक शासनको एक अनिवार्य अंश ”[१०]। तसर्थ, आमासँग यौनसम्बन्ध नराखे पनि पुनालुले आफ्ना काकाहरूलाई “बुबा” भनेका छन्, यो अवस्था विगतमा भाइबहिनीबीचको यौनसम्बन्धलाई अनुमति दिइनुपर्थ्यो, रनातेदार सम्प्रदायहरू अघिल्लो सामाजिक वास्तविकताको सांस्कृतिक ट्रेसको रूपमा रहन्छन् ।
पुनालु समाजको यौन निषेधले एउटै समाजमा धेरै परिवारहरू उत्पन्न गराउँछ: एकातिर, बहिनीको परिवार, र अर्कोमा, भाइको, जसले जनजातिका ती व्यक्तिहरू मध्ये एक यौन साथी खोज्नुपर्छ जससँग तिनीहरूले आमा साझेदारी गर्दैनन्। यसरी: “ सबै दाजुभाइ र दिदीबहिनीहरू बीचको यौन सम्बन्ध - मातृ रेखाद्वारा सबैभन्दा टाढाको संपार्श्विक पनि - निषेधित हुने बित्तिकै, माथि उल्लिखित समूह एक gens बन्छ, अर्थात्, यो आफैंलाई बन्द सर्कलको रूपमा गठन गर्दछ। महिला लाइनमा रगतका नातेदारहरू, जो एकअर्कासँग विवाह गर्न सक्दैनन्; त्यो पल देखि साझा संस्थाहरु, सामाजिक र धार्मिक व्यवस्था को माध्यम बाट अधिक र अधिक समेकित छ कि सर्कल, कि एकै जनजाति को अन्य gens देखि अलग छ कि "[11]। जीनहरू, जसलाई हामी "महिलाका वंशजहरूको समूह" भन्न सक्छौं, एक समूह बनाउँछ जुन बाँकी जेनहरूबाट भिन्न हुन्छ, जससँग उनीहरूले आफ्ना पुरुषहरू आदानप्रदान गर्नुपर्छ। यहाँबाट, सामुदायिक मोडेल, जसले पहिले पूरै समाजलाई समेटेको थियो, निश्चित क्षेत्रहरूमा नयाँ सिर्जना गरिएका जेनहरूमा सीमित हुनेछ । घरहरू र जमिनहरू वंशहरू बीच बनाइनेछन्।
यसैले, मातृ वंश जान्ने भएकाले, एक वंशबाट अर्को पुस्तामा जाने काम पुरुषहरूद्वारा गरिन्छ।प्रत्येकको आमा को हो भनेर मात्र थाहा हुँदा, गैरजाति सम्प्रदाय नारीमा पर्छ। यो, बदलेमा, गैरजाति समुदायको सम्पत्तिको मालिक हो, जबकि मानिसले मात्र आफ्नो शिकार उपकरण र जनावरहरूको स्वामित्व लिन्छ। तसर्थ, " घरेलु अर्थतन्त्र, जहाँ अधिकांश महिलाहरू होइनन् भने, एउटै वंशका छन्, जबकि पुरुषहरू फरक-फरक वर्गका छन्, महिलाहरूको त्यो अग्रताको प्रभावकारी आधार हो "[12] ]। समुदायको जनसङ्ख्या बढ्दै जाँदा विभिन्न जेनहरूलाई थप जेनहरूमा विभाजन गरिनेछ र पुराना जीनहरूलाई जनजाति भनिनेछ, जसमा नयाँ जीनहरू समावेश हुनेछन्।
परिवारका सदस्यहरू बीचको यौन प्रतिबन्धहरू तिनीहरू हुनेछन्। उच्चारण गरिएको, एक बिन्दुमा पुग्दा जहाँ प्रजनन एकलविवाह परिवारहरूमा मात्र हुनेछ, तर जहाँ बच्चाहरू आमाको स्वामित्वमा रहनेछन्: यसलाई सिन्डियास्मिक परिवार भनेर चिनिन्छ। एंगेल्सले यस प्रक्रियालाई " दुई लिंगहरू बीचको वैवाहिक समुदायको सर्कलको निरन्तर कमी "[13] को रूपमा पहिचान गर्दछ। सिन्डियास्मिक परिवार जंगली समाजहरूमा पाइन्छ, जसले पशुपालन, कृषि सिकेका छन् र प्रख्यात रूपमा आसीन छन्। यस मोडेलसँग सम्बन्धित सबैभन्दा प्रसिद्ध समाजहरू आर्य र सेमिटिक थिए।
यसको रूपमासमाज, पशुधन जनावरहरू, जुन पुरुषहरूको स्वामित्वमा थिए, संख्यामा वृद्धि गर्न थाले र अधिक र अधिक खाना उत्पादन गर्न थाले, अधिक प्रभावकारी प्रजनन प्रविधिहरू र चरनका लागि थप अनुकूल ठाउँहरूमा बसोबासको लागि धन्यवाद, जसको मतलब पुरुषहरू, तिनीहरूका मालिकहरू, सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण सामाजिक सम्पत्ति हुनेछ, जसले उनीहरूलाई समाजको अगुवा बनाउँछ, जसरी एङ्गेल्सले व्याख्या गर्छन्, " प्रामाणिक इतिहासको थ्रेसहोल्डमा हामीले पहिले नै सबै ठाउँमा बथानहरू विशेष गरी परिवारका प्रमुखहरूको सम्पत्तिको रूपमा भेट्टाउँछौं। बर्बरताको कलाको उत्पादन, धातुका भाँडाहरू, विलासिताका वस्तुहरू र अन्तमा, मानव गाईवस्तु, दासहरूको रूपमा शीर्षक। वंशमा, महिलाद्वारा नियन्त्रित, जसको सबैभन्दा बहुमूल्य वस्तुहरू थिए, बर्बर समाजमा धन अब पुरुषको स्वामित्वमा थियो। यस कारणले गर्दा, पुरुषहरूलाई सामाजिक स्तरमा महिलाहरू भन्दा माथि राखिएको थियो, जो उनीमाथि निर्भर हुनुभन्दा धेरै हदसम्म पुरुषमा निर्भर थिए। आफूलाई अचानक धनी भएको पाएका जनजातिका पुरुषहरूले आफ्ना छोराहरूले आफ्नो सम्पत्ति प्राप्त गर्ने उद्देश्यका साथ पारिवारिक मोडेल परिवर्तन गर्न यो आर्थिक शक्ति प्रयोग गरे । वास्तवमा, पहिलेका समाजहरूमा, genes द्वारा निर्धारण गरिएको थियोमातृ रेखा, पुरुषहरूले आफ्नो आमाको गैरजाति समूहलाई आफ्नो उत्तराधिकार दिनुपर्थ्यो, जुन उनीहरूका छोराछोरी भएको ठाउँमा थिएन, तर उनीहरूका भतिजाहरू जहाँ थिए, किनकि पुरुषहरू उनीहरूका मूल वंशभन्दा बाहिरका बच्चाहरू थिए। यी आकांक्षाहरूको पालना गर्दै, पुरुषहरूले मातृ-अधिकारलाई पराजित गर्न र पुरुष वंश स्थापना गर्न सफल भए। यसरी, पितृसत्तात्मक वंश उत्पन्न भयो, जहाँ सामाजिक महत्त्व स्पष्ट रूपमा पुरुष थियो। एङ्गेल्सले दाबी गरेझैं: “ मातृ-अधिकारको पतन संसारभर महिला लिङ्गको ठूलो ऐतिहासिक पराजय थियो। त्यो मानिसले घरको लगाम पनि लगायो। नारीले आफूलाई अपमानित देखे, नोकरमा परिणत भयो, पुरुषको अभिलाषाको दास, प्रजननको सरल साधनमा परिणत भयो ”[१५]।
परिवारको यो रूप बर्बरताबाट संक्रमणको साथमा क्रिस्टलाइज हुन्छ र बस्छ। सभ्यतामा, एकल परिवारको स्थापनाको साथ। सभ्यतामा, जीनहरू महत्त्वपूर्ण हुन छोड्छन् र निजी परिवारहरूले तिनीहरूको ठाउँ लिन्छन्, किनकि सम्पत्ति विभिन्न कुलपिताहरूको हातमा केन्द्रित हुन्छ। यसैले, “ एकविवाह इतिहासमा कुनै पनि हिसाबले पुरुष र महिला बीचको मेलमिलापको रूपमा देखा पर्दैन, र विवाहको उच्चतम रूपको रूपमा पनि कम। यसको विपरित, यो एक लिङ्गको अर्को लिङ्गको दासत्वको रूपमा, लिङ्गहरू बीचको द्वन्द्वको घोषणाको रूपमा दृश्यमा प्रवेश गर्दछ,
