Το 1884, ο Φρίντριχ Ένγκελς, ο πατέρας του επιστημονικού σοσιαλισμού, μαζί με τον Καρλ Μαρξ, έγραψε το πιο γνωστό βιβλίο του: Η προέλευση της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους Σε αυτό, αναφέρει την προέλευση της ανθρώπινης κοινωνίας και την εξέλιξή της σε πολιτισμό από μαρξιστική σκοπιά Το κείμενο που ακολουθεί προσπαθεί να εξηγήσει την αντίληψη του Ένγκελς για την ανάπτυξη της οικογένειας ως κοινωνικού στοιχείου στην ανθρώπινη ιστορία.
Για τον συγγραφέα αυτό, αναλαμβάνοντας την υλιστική θεωρία που κατασκεύασε μαζί με τον Καρλ Μαρξ, οι διάφορες ανθρώπινες κοινωνίες καθορίζονται και διαφοροποιούνται μεταξύ τους από τους τρόπους παραγωγής τους [1], τα οποία με τη σειρά τους δημιουργούν έναν συγκεκριμένο τύπο συνείδησης και κουλτούρας, που εκδηλώνεται στις τελετουργίες, τις έννοιες και όλες τις ιδέες της ομάδας. Έτσι, " Σύμφωνα με την υλιστική θεωρία, ο αποφασιστικός παράγοντας της ιστορίας είναι τελικά η παραγωγή και η αναπαραγωγή της άμεσης ζωής. "Δηλαδή, η αλλαγή στις διάφορες κοινωνίες οφείλεται στο γεγονός ότι ο τρόπος παραγωγής της ίδιας της κοινωνίας γίνεται ασταθής ή δημιουργεί στον πυρήνα του τη δύναμη που πρόκειται να τον ξεπεράσει. 3] Για παράδειγμα, η φεουδαρχία, με την κυρίως γεωργική και στάσιμη παραγωγή, δημιουργούσε, όταν παρέμενε σταθερή, ένα πλεόνασμα παραγωγής που χρησιμοποιούσαν οι έμποροι για να κάνουν εμπόριο στις πόλεις,Έτσι, βλέπουμε ότι η ιστορία είναι η συνένωση των κοινωνιών, όπου οι παλιές, στους κόλπους τους, γεννούν τις σύγχρονες, και έτσι συνεχώς, καθώς οι διάφορες ομάδες ανθρώπων διαδέχονται η μία την άλλη, γίνονται τραπεζίτες, και από εκεί γίνονται μεγάλοι βιομηχανικοί παραγωγοί και γεννούν τον καπιταλισμό.δύναμη.
Αυτή η εξέλιξη ή η αλλαγή των κοινωνιών διέπεται, σύμφωνα με τον Ένγκελς, από γενικά αρχέτυπα, τα οποία εκπληρώνονται πάντοτε με λίγο πολύ πανομοιότυπο τρόπο. Αυτό προέρχεται από τη θεωρία του Μόργκαν[4], ο οποίος μίλησε για τις διάφορες ιστορικές κοινωνίες της ανθρωπότητας με την έννοια των συγκεκριμένων σταδίων. Δηλαδή, Για τους Ένγκελς και Μόργκαν, κάθε ανθρώπινη κοινωνία που καταφέρνει να παραμείνει στο χρόνο και να αυξήσει την παραγωγή και την αναπαραγωγή της, θα ακολουθήσει ορισμένα συγκεκριμένα στάδια Σύμφωνα με αυτούς, τα στάδια αυτά ομαδοποιήθηκαν σε τρεις κύριες ομάδες: την αγριότητα, τη βαρβαρότητα και τον πολιτισμό. Η αγριότητα αντιστοιχεί στις παλαιολιθικές και νεολιθικές κοινωνίες, όπου ο τρόπος παραγωγής περιοριζόταν σχεδόν εξ ολοκλήρου στο κυνήγι και τη συλλογή. Η βαρβαρότητα είναι χαρακτηριστική των πρώτων καθιστικών ομάδων και πρόκειται για κτηνοτροφικές και γεωργικές κοινωνίες. Τέλος, ο πολιτισμός είναι χαρακτηριστικός τωνστις κοινωνίες εκείνες στις οποίες έχουν δημιουργηθεί η γραφή και το κράτος και στις οποίες υπάρχει ήδη ένα δίκτυο βιοτεχνικής παραγωγής και εμπορίας εμπορευμάτων[5].
Έχουμε ήδη το γενικό περίγραμμα που ακολουθούν οι ανθρώπινες κοινωνίες στην ιστορική τους εξέλιξη, αλλά πώς προκύπτουν οι ίδιες οι ανθρώπινες κοινωνίες, δηλαδή πώς οι ομάδες των ζώων εξελίσσονται σε ανθρώπινες ομάδες και πώς διαφέρουν μεταξύ τους; Για τον Ένγκελς, η συνήθης κατάσταση μεταξύ των ζώων που μοιάζουν περισσότερο με τους ανθρώπους είναι αυτή της ζωικής οικογένειας, που αποτελείται από ένα αρσενικό σε κατάσταση καύλας.που μονοπωλεί ένα θηλυκό και τους απογόνους του μπροστά στα υπόλοιπα αρσενικά[6]. Ένα μόνο αρσενικό μπορεί να κατέχει πολλά θηλυκά, αλλά το χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της ομαδοποίησης είναι ότι ο κάτοχος των θηλυκών (δεν μπορούμε να μιλάμε για αυτά με άλλο τρόπο) έχει μια αποκλειστική σχέση μαζί τους, καθιστώντας αδύνατο για τα υπόλοιπα αρσενικά να έχουν σεξουαλικές σχέσεις μαζί τους. Αυτή η κατάσταση αποτελεί τον πιο ριζικό περιορισμόΟ άνθρωπος, λοιπόν, "...είναι ένα ανθρώπινο ον που δεν είναι μέλος κανενός είδους κοινωνίας, καθώς αυτή προωθεί τη σύγκρουση αντί για τη συνεργασία μεταξύ των αρσενικών. για να βγει από τη ζωώδη φύση, για να επιτύχει τη μεγαλύτερη πρόοδο που γνωρίζει η φύση, χρειαζόταν ένα ακόμη στοιχείο: να αντικαταστήσει την έλλειψη αμυντικής δύναμης του απομονωμένου ανθρώπου με την ένωση των δυνάμεων και την κοινή δράση της ορδής. "7] Πράγματι, στην οικογένεια των ζώων, με επικεφαλής ένα άλφα αρσενικό, η συνεργασία μεταξύ των αρσενικών είναι παντελώς ανύπαρκτη και, αντιθέτως, υπάρχει συνεχής σύγκρουση, η οποία καθιστά αδύνατη κάθε είδους σύνθετη και σταθερή κοινωνία.
Δείτε επίσης: Βαλές Κούπα και Τέσσερα ΜπαστούνιΕπομένως, " η ανοχή μεταξύ των ενήλικων αρσενικών και η απουσία ζήλιας ήταν η πρώτη προϋπόθεση για το σχηματισμό μεγάλων και μακροχρόνιων ομάδων, στις οποίες και μόνο θα μπορούσε να λάβει χώρα η μεταμόρφωση από ζώο σε άνθρωπο. "8] Έτσι, το πρώτο στάδιο στο οποίο συνδέονται οι άνδρες είναι αυτό της σεξουαλικής ασυδοσίας Σε αυτού του είδους τις κοινωνίες δεν υπάρχει η έννοια της αιμομιξίας. Παρόλο που δεν έχουν απομείνει τέτοιες κοινωνίες ή αρχεία γι' αυτές, ο Ένγκελς καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπήρχαν, διότι μπορούμε να δούμε πώς η δυτική έννοια της αιμομιξίας, η οποία καυτηριάζει την αιμομιξία ως μια μορφή σεξουαλικής επαφής, δεν είναι μόνο μια μορφή αιμομιξίας, αλλά και μια μορφή σεξουαλικής επαφής, και ότι είναι μια μορφή σεξουαλικής επαφής.Σε ορισμένες κοινωνίες, όπως οι Ιροκέζοι ή οι Πουναλούα, όπου επιτρέπονται οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ορισμένων τύπων συγγενών. Αν και πρόκειται μόνο για ένα υποθετικό συμπέρασμα, το γεγονός ότι υπάρχουν κοινωνίες στις οποίες η αιμομιξία δεν εννοιολογείται με τον ίδιο τρόπο, κοινωνίες που βρίσκονται σε κατάσταση όπου η αιμομιξία δεν αποτελεί κοινή έννοια, δεν παρατηρείται."Με αυτόν τον τρόπο, ο Ένγκελς συμπεραίνει ότι κάθε σεξουαλικό όριο μεταξύ συγγενών εξ αίματος είναι ιστορικό και όχι φυσικό.
Ιστορικά, ο πρώτος τύπος σεξουαλικής απαγόρευσης ήταν μεταξύ των γενεών, στη λεγόμενη συγγενική οικογένεια: οι πατέρες και οι μητέρες, που ήταν όλοι άτομα μιας γενιάς, δεν επιτρεπόταν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με μέλη της επόμενης γενιάς, δηλαδή με τα παιδιά τους. Δεν υπήρχε, ωστόσο, κανενός είδους λογοκρισία εντός μιας γενιάς.Η ανακάλυψη αυτού του τύπου οικογένειας, από την οποία δεν έχουν απομείνει περιπτώσεις ούτε στον 19ο αιώνα, οφείλεται στις σχέσεις συγγένειας που παρατηρούνται στην κοινωνία της Χαβάης. Πράγματι, στην κοινωνία αυτή, όπου υπάρχει η οικογένεια Punalua, τα παιδιά αναφέρονται σε όλους τους ενήλικες άνδρες ως "πατέρες", αν και οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ αδελφών διαφορετικού φύλου απαγορεύονται. Δηλαδή, ηpunalua αποκαλούν τους θείους τους ως πατέρες, παρόλο που δεν έχουν σεξουαλικές σχέσεις με τη μητέρα τους[9]. Ο Ένγκελς συμπεραίνει από τις ονομασίες συγγένειας την κοινωνική πραγματικότητα, επειδή "... δεν έχουν σεξουαλικές σχέσεις με τη μητέρα τους. οι προσφωνήσεις πατέρας, γιος, αδελφός, αδελφή δεν είναι απλώς τιμητικοί τίτλοι, αλλά, αντίθετα, συνεπάγονται σοβαρές και σαφώς καθορισμένες αμοιβαίες υποχρεώσεις, οι οποίες μαζί αποτελούν ουσιαστικό μέρος του κοινωνικού συστήματος αυτών των λαών. "10] Επομένως, αν οι Punalua αποκαλούν τους θείους τους ως "πατέρες", ακόμη και αν δεν έχουν σεξουαλικές σχέσεις με τη μητέρα τους, η κατάσταση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ αδελφών πρέπει να ήταν επιτρεπτές στο παρελθόν και οι ονομασίες συγγένειας παραμένουν πολιτισμικό αποτύπωμα της παλαιότερης κοινωνικής πραγματικότητας .
Η σεξουαλική απαγόρευση της κοινωνίας της Πουναλούα οδηγεί στη δημιουργία πολλών οικογενειών στην ίδια κοινωνία: αφενός την οικογένεια της αδελφής και αφετέρου την οικογένεια του αδελφού, οι οποίοι πρέπει να αναζητήσουν σεξουαλικούς συντρόφους μεταξύ των ατόμων της φυλής με τα οποία δεν έχουν κοινή μητέρα. Έτσι: "...η οικογένεια της αδελφής, η οποία πρέπει να αναζητήσει σεξουαλικό σύντροφο μεταξύ των ατόμων της φυλής με τα οποία δεν έχουν κοινή μητέρα. Από τη στιγμή που απαγορεύτηκε η σεξουαλική επαφή μεταξύ όλων των αδελφών -ακόμη και των πιο απομακρυσμένων συγγενών- μέσω της μητρικής γραμμής, η προαναφερθείσα ομάδα έγινε gens, δηλαδή ένας κλειστός κύκλος συγγενών εξ αίματος μέσω της γυναικείας γραμμής, οι οποίοι δεν μπορούσαν να παντρευτούν μεταξύ τους- ένας κύκλος που από εκείνη τη στιγμή και μετά εδραιωνόταν όλο και περισσότερο μέσω θεσμών.κοινά κοινωνικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά που τη διακρίνουν από άλλες γενεές της ίδιας φυλής. "11] Το γένος, το οποίο θα μπορούσαμε να ονομάσουμε "το σύνολο των απογόνων μιας γυναίκας", αποτελεί μια ομάδα που διακρίνεται από τα άλλα γένη, με τα οποία πρέπει να ανταλλάσσουν τους άνδρες τους. Από εδώ, το κοινοτικό μοντέλο, το οποίο προηγουμένως περιελάμβανε το σύνολο της κοινωνίας, θα περιοριστεί σε ορισμένους τομείς στα νεοδημιουργηθέντα γένη Τα σπίτια και τα οικόπεδα θα μοιραστούν μεταξύ των γενεών.
Έτσι, το πέρασμα από το ένα γένος στο άλλο γίνεται από τους άνδρες, διότι, εφόσον είναι γνωστή μόνο η μητρική καταγωγή, δηλαδή εφόσον είναι γνωστή ποια είναι η μητέρα του καθενός, η ονομασία των εθνών πέφτει στη γυναίκα. Αυτή, με τη σειρά της, κατέχει τα αγαθά της εθνικής κοινότητας, ενώ ο άνδρας κατέχει μόνο τα κυνηγετικά του εργαλεία και τα ζώα του. Επομένως, "...". η οικιακή οικονομία, όπου οι περισσότερες, αν όχι όλες, οι γυναίκες ανήκουν στο ίδιο γένος, ενώ οι άνδρες ανήκουν σε διαφορετικά γένη, είναι η πραγματική βάση για την υπεροχή των γυναικών. "12] Οι διάφορες γενεές θα διαιρεθούν με τη σειρά τους σε περισσότερες γενεές καθώς ο πληθυσμός της κοινότητας θα αυξάνεται, και οι παλιές γενεές θα γίνουν γνωστές ως φυλές, οι οποίες θα συμπεριλάβουν τις νέες γενεές ανάμεσά τους.
Οι σεξουαλικοί περιορισμοί μεταξύ των μελών της οικογένειας θα επιδεινωθούν, φτάνοντας σε ένα σημείο όπου η αναπαραγωγή θα γίνεται μόνο μέσα σε μονογαμικές οικογένειες, αλλά τα παιδιά θα εξακολουθούν να ανήκουν στη μητέρα: αυτό είναι γνωστό ως συνδιασμική οικογένεια Ο Ένγκελς προσδιορίζει αυτή τη διαδικασία ως ". συνεχής στένωση του κύκλου εντός του οποίου επικρατεί η συζυγική κοινότητα μεταξύ των δύο φύλων "Η συνδικαλιστική οικογένεια εμφανίζεται σε βαρβαρικές κοινωνίες, οι οποίες έχουν μάθει την εξημέρωση των ζώων, τη γεωργία και είναι κατ' εξοχήν καθιστικές. Οι πιο διάσημες κοινωνίες που ανήκουν σε αυτό το μοντέλο ήταν η Άρια και η Σημιτική.
Καθώς η κοινωνία αυτή εξελισσόταν, τα κτηνοτροφικά ζώα, τα οποία ανήκαν στους άνδρες, άρχισαν να αυξάνονται σε αριθμό και να παράγουν όλο και περισσότερη τροφή, χάρη στην εκμάθηση αποτελεσματικότερων τεχνικών κτηνοτροφίας και στην εγκατάσταση σε μέρη που ευνοούσαν περισσότερο τη βόσκηση, πράγμα που σήμαινε ότι οι άνδρες, οι ιδιοκτήτες τους, κατέληξαν να έχουν τον σημαντικότερο κοινωνικό πλούτο, πράγμα που σήμαινε ότι οι άνδρες, οι ιδιοκτήτες τους, κατέληξαν να έχουν τον σημαντικότερο κοινωνικό πλούτο.γίνονται οι ηγέτες της κοινωνίας, όπως εξηγεί ο Ένγκελς δηλώνοντας ότι " Στο κατώφλι της αυθεντικής ιστορίας, βρίσκουμε ήδη παντού κοπάδια ως ιδιωτική ιδιοκτησία των αρχηγών των οικογενειών, με τον ίδιο τίτλο με τα προϊόντα της τέχνης της βαρβαρότητας, μεταλλικά αγαθά, αντικείμενα πολυτελείας και, τέλος, ανθρώπινα ζώα, σκλάβους. "[14].
Ενώ στην κοινωνία των Πουνάλαουα, η σημασία βρισκόταν στο γένος, το οποίο ελεγχόταν από τη γυναίκα, η οποία κατείχε τα πιο πολύτιμα αγαθά, στη βαρβαρική κοινωνία, ο πλούτος βρισκόταν πλέον σε αυτά που κατείχαν οι άνδρες. Έτσι, οι άνδρες τοποθετούνταν σε κοινωνικό επίπεδο πάνω από τις γυναίκες, οι οποίες εξαρτώνταν περισσότερο από τους άνδρες απ' ό,τι εκείνος από εκείνη. Οι άνδρες της φυλής, που ξαφνικά βρέθηκαν πλούσιοι, χρησιμοποίησαν την οικονομική τους δύναμη για να αλλάξουν το οικογενειακό πρότυπο, ώστε τα παιδιά τους να λάβουν την περιουσία τους. Πράγματι, στις προηγούμενες κοινωνίες, δεδομένου ότι το gens καθοριζόταν από τη μητρική γραμμή, οι άνδρες έπρεπε να δώσουν την κληρονομιά τους στην ομάδα gens της μητέρας τους, η οποία δεν ήταν εκεί όπου είχαν γεννήσει τα παιδιά τους, αλλά εκεί όπου βρίσκονταν τα ανίψια τους, αφού ήταν οι άνδρες που είχαν τα παιδιά εκτός του γενέθλιου gens τους. Σύμφωνα με αυτές τις επιθυμίες, οι άνδρες κατάφεραν να ανατρέψουν το μητρικό δικαίωμα και ναΈτσι, προέκυψε η πατριαρχική γενεαλογία, όπου η κοινωνική σημασία ήταν σαφώς ανδρική. Όπως ισχυρίζεται ο Ένγκελς: "... η πατριαρχική γενεαλογία ήταν μια ανδρική γενεαλογία. Η ανατροπή των μητρικών δικαιωμάτων ήταν η μεγάλη ιστορική ήττα του γυναικείου φύλου σε όλο τον κόσμο. Οι άνδρες ανέλαβαν επίσης τα ηνία στο σπίτι- οι γυναίκες υποβαθμίστηκαν, μετατράπηκαν σε υπηρέτριες, σκλάβες της επιθυμίας των ανδρών, απλά όργανα αναπαραγωγής. "[15].
Αυτή η μορφή οικογένειας αποκρυσταλλώνεται και ριζώνει με τη μετάβαση από τη βαρβαρότητα στον πολιτισμό, με την εγκαθίδρυση της μονογαμικής οικογένειας. Στον πολιτισμό, τα γένη παύουν να είναι σημαντικά και τη θέση τους παίρνουν οι ιδιωτικές οικογένειες, καθώς ο πλούτος συγκεντρώνεται στα χέρια των διαφόρων πατριαρχών. Έτσι, "... η οικογένεια είναι μια οικογένεια που έχει βρεθεί στα χέρια των πατριαρχών". η μονογαμία σε καμία περίπτωση δεν εμφανίζεται στην ιστορία ως συμφιλίωση μεταξύ άνδρα και γυναίκας, και ακόμη λιγότερο ως η υψηλότερη μορφή γάμου. Αντίθετα, εισέρχεται στο προσκήνιο με τη μορφή της υποδούλωσης του ενός φύλου από το άλλο, ως αναγγελία μιας σύγκρουσης μεταξύ των φύλων, άγνωστης μέχρι σήμερα στους προϊστορικούς χρόνους. "[16]. Η μονογαμία είναι η απόλυτη επιβεβαίωση της εξουσίας των ανδρών επί των γυναικών. Η οικογένεια καταλαμβάνει την κοινωνική θέση που κατείχε προηγουμένως η γενεά, η οποία υπάρχει πλέον μόνο ως θρησκευτική κοινότητα.
Δείτε επίσης: Βαλές Μπαστούνι του Ταρώ ΜασσαλίαςΔεδομένου ότι ο σκοπός του μονογαμικού γάμου είναι η διαιώνιση της ανδρικής γενεαλογίας με την πάροδο του χρόνου με τη γέννηση αναγνωρισμένων γιων του πατέρα που θα κληρονομήσουν τον πλούτο του, ο γάμος αυτός έχει πραγματική σημασία μόνο σε οικογένειες όπου ο πατριάρχης έχει πράγματι κάτι να δώσει στην κληρονομιά. Πράγματι, "...ο πατέρας έχει κάτι να δώσει στην κληρονομιά, και ο πατέρας έχει κάτι να δώσει στην κληρονομιά. ο προλεταριακός γάμος είναι μονογαμικός με την ετυμολογική έννοια της λέξης, αλλά σε καμία περίπτωση μονογαμικός με την ιστορική του έννοια. "[17]. Ο πραγματικά μονογαμικός γάμος, στον οποίο η σύζυγος υποτάσσεται από τον σύζυγο και η σχέση μεταξύ των δύο είναι εντελώς άνιση, συναντάται μόνο στις πλούσιες τάξεις. Τα άτομα των ανώτερων τάξεων παντρεύονται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με στόχο την αύξηση και τη διατήρηση του πλούτου τους, οπότε είναι στην πραγματικότητα σκλάβοι του. Ο γάμος ευκαιρίας είναι "...ένας γάμος ευκαιρίας". την πιο άθλια μορφή πορνείας, μερικές φορές και από τις δύο πλευρές, αλλά πολύ συχνότερα από τη γυναίκα- διαφέρει από τη συνηθισμένη εταίρα μόνο στο ότι δεν νοικιάζει το σώμα της κατά καιρούς όπως ένας μισθωτής, αλλά το πουλάει μια για πάντα, όπως μια σκλάβα. "[18].
Για τον Ένγκελς, η μονογαμική οικογένεια, της οποίας στόχος είναι η διαιώνιση του ανδρικού πλούτου, θα εξαφανιστεί μόνο όταν "τα μέσα παραγωγής γίνουν κοινή ιδιοκτησία", όπου "... η οικογένεια θα γίνει κοινή ιδιοκτησία", όπου "... θα γίνει κοινή ιδιοκτησία". Η οικιακή οικονομία θα γίνει κοινωνικό ζήτημα- η φροντίδα των παιδιών και η εκπαίδευση θα γίνουν επίσης κοινωνικό ζήτημα. "19] Με άλλα λόγια, μόνο όταν οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν την ίδια κοινωνική σημασία, επειδή η οικονομική τους δύναμη είναι ίση, μόνο τότε οι συζυγικές σχέσεις θα ασκούνται ελεύθερα Όπως αναφέρει ο ίδιος ο στοχαστής ". Ο γάμος θα συναφθεί ελεύθερα μόνο όταν, με την κατάργηση της καπιταλιστικής παραγωγής και των συνθηκών ιδιοκτησίας που αυτή δημιούργησε, παραμεριστούν οι παρεπόμενες οικονομικές εκτιμήσεις που εξακολουθούν να ασκούν τόσο ισχυρή επιρροή στην επιλογή των συζύγων. "[20].
Συμπερασματικά, σύμφωνα με τον Ένγκελς, η οικογένεια θεσμοθετείται ως το πλαίσιο των σχέσεων μέσα στο οποίο επιτρέπεται η σύλληψη και η ανατροφή των παιδιών, ένα πλαίσιο το οποίο στενεύει όσο προχωρά η ιστορία. Έτσι, σε αντίθεση με τους κλασικούς κοινωνιολόγους, οι οποίοι αντιλαμβάνονταν την οικογένεια ως το ελάχιστο άτομο της κοινωνίας, από το οποίο αναδύθηκε η κοινωνία, Ο Ένγκελς υποστηρίζει ότι η οικογένεια είναι δημιούργημα της κοινωνίας στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο κατά την οποία η παραγωγή μετατρέπεται από κομμουνιστική σε ιδιωτική, και ότι δημιουργείται ως εργαλείο εξαναγκασμού του ενός φύλου από το άλλο. Μόνο τη στιγμή που η κατοχή του πλούτου θα είναι ίση και κανείς δεν θα κατέχει τέτοιο πλούτο ώστε να μπορεί να κυριαρχήσει στον υπόλοιπο λαό, μόνο τότε μπορούμε να μιλάμε για ελεύθερες σχέσεις, αφού, όπως ο Ένγκελς παραλαμβάνει από τις σημειώσεις του Μαρξ, "... οι ελεύθερες σχέσεις των ανθρώπων δεν είναι ελεύθερες...". Η σύγχρονη οικογένεια περιέχει στο σπέρμα της όχι μόνο τη δουλεία (servitus) αλλά και τη δουλοπαροικία, και από την αρχή σχετίζεται με τα βάρη στη γεωργία. Περιέχει, σε μικρογραφία, όλους τους ανταγωνισμούς που αναπτύσσονται αργότερα στην κοινωνία και το κράτος της. "[21]
[1] Ο τρόπος παραγωγής μιας κοινωνίας είναι ο τρόπος με τον οποίο προμηθεύεται τους πόρους που χρειάζεται για να ζήσει, δηλαδή πώς παράγει την τροφή της, τις αναγκαίες προμήθειές της και ό,τι άλλο τελικά απαιτεί και χρησιμοποιεί για την ύπαρξή της.
[2] Engels, Friedrich: The Origin of the Family, Private Property and the State, Sol90, σ. 10.
[3] Η υλιστική εφαρμογή της Χεγκελιανής διαλεκτικής είναι σαφής εδώ.
[4] Ο Μόργκαν ήταν ένας διάσημος Αμερικανός ανθρωπολόγος, γνωστός για την ανακάλυψη της κοινωνικής σημασίας των σχέσεων συγγένειας.
[5] Παρόλο που η εξελικτική θεωρία, όπως συχνά αποκαλείται η σκέψη του Μόργκαν, είναι σήμερα ξεπερασμένη ως τέτοια, δεν έχει ακόμη διαψευστεί πλήρως, καθώς οι διάφορες ανθρώπινες κοινωνίες σε όλο τον κόσμο παρουσιάζουν εντυπωσιακές ιστορικές παραλληλίες, όπως η εφεύρεση της γραφής.
[6] Θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι ο Ένγκελς δηλώνει επανειλημμένα ότι οι θεωρίες του εδώ είναι εικασίες σχετικά με το ποια πραγματικότητα ταιριάζει καλύτερα με την ιστορική διαδικασία στο σύνολό της.
[7] Engels, Friedrich: ό.π., σ. 51.
[8] Engels, Friedrich: ό.π., σ. 52.
[9] Αξίζει να σημειωθεί ότι στην κοινωνία της Πουναλούα, όπου το σεξουαλικό εμπόριο είναι ευρέως διαδεδομένο, γνωρίζει κανείς τη συγγένειά του μόνο από την πλευρά της μητέρας του: γνωρίζει μόνο ποια είναι η μητέρα του.
[10] Engels, Friedrich: ό.π., σ. 44.
[11] Engels, Friedrich: ό.π., σ. 62.
[12] Engels, Friedrich: ό.π., σ. 71. Υπεροχή με την οικονομική έννοια, επειδή τα σημαντικότερα αγαθά ανήκουν στο σύνολο των γενών και τα διαχειρίζονται οι γυναίκες.
[13] Engels, Friedrich: ό.π., σ. 68.
[14] Engels, Friedrich: ό.π., σ. 78.
[15] Engels, Friedrich: ό.π., σ. 82.
[16] Engels, Friedrich: ό.π., σ. 93.
[17] Engels, Friedrich: ό.π., σ. 103.
[18] Engels, Friedrich: ό.π., σ. 102.
[19] Engels, Friedrich: ό.π., σ. 109.
[20] Engels, Friedrich: ό.π., σ. 117.
[21] Ένγκελς, Φρίντριχ, αναφερόμενος στον Καρλ Μαρξ: ό.π., σ. 84.
Αν θέλετε να μάθετε άλλα άρθρα παρόμοια με το Friedrich engels οικογένεια και κοινωνία μπορείτε να επισκεφθείτε την κατηγορία Uncategorized .
