Het offer van Iphigenia: een vergeten gebeurtenis

De Legende van Troje wordt altijd in verband gebracht met de gebeurtenis van het houten paard en de personages van Helena, Achilles en Odysseus, waarbij andere, even belangrijke gebeurtenissen zoals het offer van Iphigenia worden vergeten.

Deze legende wordt niet in zijn geheel verteld door één auteur, maar komt gefragmenteerd voor in verschillende werken. De centrale kern werd geschreven door Homerus in het midden van de 6e eeuw voor Christus in de Ilias De gevolgen van de oorlog worden uitgelegd in de Odyssee van Homerus uit het begin van de 7e eeuw v.Chr. en in de Aeneis van Vergilius. De oorzaken komen echter in geen enkel officieel werk voor, maar zijn geschreven door verschillende schrijvers.

De eenvormigheid in het verhaal van de verschillende verslagen deed in de 19e eeuw twijfels rijzen over de waarheid van de Trojaanse oorlog. In de jaren 1870 en 1890 Schliemann voerde opgravingen uit op de heuvel van Hissarlik (Turkije). en in Mycene dat leidde tot de schatting dat er een historische kern was zoals in andere epische tradities.

Fig. 1 Ruïnes van Troje

Het offer van Iphigenia vindt plaats toen het Griekse contingent zich klaarmaakte om het eiland Aulide te verlaten voor Troje, maar de vloot werd opgehouden in de haven als gevolg van een daad van oneerlijkheid begaan door Agamemnon toen hij een hert schoot tijdens de jacht en zo roekeloos was om op te scheppen dat hij een betere jager was dan Artemis zelf. De ziener Calcante onthulde dat de godinstrafte zijn vermetelheid door hem tegenwind te sturen die zijn reis onmogelijk maakte en om dit te verhelpen moest hij een van zijn maagdelijke dochters offeren. Dus riepen ze Iphigenia bijeen, lieten haar geloven dat ze met Achilles zou trouwen en leidden haar naar het altaar, maar op het laatste moment kreeg Artemis medelijden met haar en verving haar door een hert. Na de oorlog wordt Agamemnon gedood door zijn vrouw Klytemnestra in Sparta om de dood van hun dochter te wreken.

De mythe van Iphigenia werd verteld door verschillende toneelschrijvers en opgevoerd door verschillende artiesten, maar de versies die de grootste impact hadden waren Euripides' werk Iphigenia in Aulide geschreven in 406 voor Christus, en het frescoschilderij van Timantes zoals uitgelegd door Michelangelo Elvira:

" Het succes van het thema was zo groot dat het onderwerp van het offer van Iphigenia, dat bijna afwezig was in de vroegere Griekse kunst, twee verschillende iconografische lijnen ging voeden: aan de ene kant hebben de illustratoren van het werk van Euripide, waarschijnlijk in de Hellenistische tijd in dialoog als in de tragedie, en van hun papyrusrollen moeten de afbeeldingen zijn overgegaan naar andere minder belangrijke kunsten. Aan de andere kant vinden we de weggeopend door Timantes "[1].

Het mozaïek van het offer van Iphigenia dat gevonden is in het museum van Ampurias (Catalonië, Spanje) is een voorbeeld van een via euripedea omdat de scène zich afspeelt in een bos met het Griekse kamp ernaast, zoals beschreven door de toneelschrijver:

" Toen we eenmaal het bos en de met bloemen bedekte weiden bereikten, die gewijd waren aan Artemis, de dochter van Zeus, waar zich de verzamelplaats van het kamp van de Achaeërs bevond, en uw dochter leidden, verzamelde zich onmiddellijk de menigte Argiven. En zodra koning Agamemnon het meisje door het heilige bos zag oprukken naar haar offer, begon hij te kreunen, terwijl hij tegelijkertijd het volgende afwenddezijn hoofd, barstte hij in tranen uit "[2].

Aan de andere kant vinden we Timantes' voorstel in het Pompejaanse schilderij dat oorspronkelijk in de ". Het huis van de tragische dichter ".

Fig. 2 Auteur onbekend, Mozaïek van het offer van Iphigenia, 1e v.Chr.

Timantes was een beroemde Griekse schilder uit de 4e eeuw voor Christus, hoewel er geen schilderij van hem bewaard is gebleven, wordt hij genoemd door Plinius de Oudere in zijn werk Natuurlijke geschiedenis waar een fresco met het offer van Iphigenia opvalt, omdat, zoals Alegra García uitlegt: "... het schilderij zeer interessant is. De schilder weerspiegelde de emoties van elk personage tegenover de wrede oplegging van Artemis. Slechts één personage laat zijn gezicht niet zien: Agamemnon, die zijn gezicht bedekt met een hand en een sluier. "3] Bovendien is een ander verschil met het stuk van Euripides het landschap dat de scène omringt, aangezien Timantes ervoor kiest om de kust van Aulide weer te geven als de scène van het offer en de twee soldaten, in plaats van het hele kamp.

Afb. 3 Auteur onbekend. frescoschilderij van het offer van Iphigenia. 62 v.Chr.

De offer van Iphigenia is een episode uit de Griekse mythologie die door velen vergeten is. Iphigenia was de dochter van Agamemnon en Klytemnestra en werd afgeslacht door haar eigen vader voor de Trojaanse oorlog Deze gebeurtenis wordt in verschillende literaire werken genoemd, zoals de "Ilias" van Homerus en de toneelstukken van Euripides en Aeschylus.

Het offer van Iphigenia is door de eeuwen heen het onderwerp geweest van controverse en debat. Sommigen geloven dat het offer nodig was voor de Griekse vloot om naar Troje uit te varen, terwijl anderen het zien als een gruwelijke en onverdedigbare daad. Wat iemands mening ook is, het offer van Iphigenia is een gebeurtenis die niet vergeten mag worden.

De offer van Iphigenia is door de geschiedenis heen in veel kunstwerken afgebeeld. Schilders als Tiepolo, Rubens en Poussin hebben deze episode in hun werken afgebeeld. Het is ook afgebeeld in de opera, literatuur en film.

• In Glucks opera "Iphigenia at Aulide" wordt het offer van Iphigenia afgeschilderd als een heldendaad en opoffering voor het grotere goed.
• In de roman "De Ilias" van Homerus wordt het offer van Iphigenia genoemd als een tragische episode die voorafging aan de Trojaanse oorlog.
• In de film "Troy" door Wolfgang Petersen In het toneelstuk wordt kort verwezen naar het offer van Iphigenia.

Het offer van Iphigenia is een voorbeeld van hoe de Griekse mythologie vandaag de dag nog steeds relevant is in de populaire cultuur. Ondanks het feit dat deze gebeurtenis duizenden jaren geleden plaatsvond, is het nog steeds het onderwerp van discussie en debat. Het offer van Iphigenia herinnert ons aan de complexiteit van de menselijke conditie en hoe tragedie kan ontstaan in zelfs de meest wanhopige omstandigheden.

Tot slot kan het offer van Iphigenia ook worden gezien in andere kunstdisciplines zoals film, zij het op een beknoptere manier. Een voorbeeld is de film Helena van Troje uitgebracht in 2003 en geregisseerd door John Kent Harrison, waarin een mix van de twee iconografische routes wordt gemaakt door de scène aan de kust te filmen met het hele Griekse leger.

Als je andere artikelen wilt die vergelijkbaar zijn met Het offer van Iphigenia: een vergeten gebeurtenis kunt u de categorie Uncategorized .